Yedi yaşımdan otuzlu yaşlara kadar tırnaklarımı hep yedim, etleriyle beraber. Ailemden hiç kimse ne problemin var da ısırıyorsun demedi, ilgisizdi herkes çünkü. Baskıcı, eleştirici, kınayıcı bir ortamın içinde yuvarlanıp gitmek tırnaklarıma yansıdı. Çocuk tırnaklarını kemiriyorsa, hele ki tırnak etlerine kadar zarar veriyorsa bir yerlerde eksiklik, bir tutumda yanlışlık var demektir bence.
Şimdilerde kendime de kızmıyor değilim ama, neden hıncımı tırnaklarımdan çıkarmışım diye. En az göğüsler kadar tırnakların da kadına özgü olduğunu keşfettiğimde kendime çekidüzen vermem gerekirdi diye hayıflanırım ama, en azından şimdilerde çok beğenilen tırnaklara sahibim.
Çocuğunda tırnak problemi olanlar lütfen öncelikle kendilerini sorgulasınlar ve çocuğa güzellikle bunun çok da iyi bir huy olmadığını anlatsınlar.