Unutamıyorum, içimdeki yaralar kapanmıyor. Biri bana yardım etsin ne olur..

hazan_aksami .!.:

nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum ama emin olun bu yazdıklarım yaşadıklarımın sadece %10 olur belki.benim bi arkadasım vardı arkadas değil kardeştik birlikte büyüdük..babalarımızda cocukluk arkadası.ben onun babasını amca bilirdim oda benim babamı.her şeyimi derdimi sıkıntımı paylaştıgım omzunda ağladığım en yakın dostumdu bu kız dostumdu diyorum çünkü artık öğle değil.bana öle bi kazık attık ki inanın düşman bile yapmaz bunu.benim 10 senedir sevdiğim bi cocuk vardı deli gibi seviyodum.aynı mahallede oturuyoduk.çocukta onu sevdiğimi biliyodu tabii bütün mahalle ve ailemde biliyodu.çocuk aynı mahallede oturduğumuz için olmaz biz senle yapamayız dedi.ama ben hala sevmeye devam ettim onu askere gitti bekledim bende onla birlikte şafak saydım ağladım askerden geldi sevindim yani hep kendi kendime yaşadım aşkımı.sonra ben üniversite kazandım ve başka şehre gittim okumak için yaklaşık 3 sene görmedim bu çocugu.ben okuldayken arkadasım sevdiğim çocugun kankasıyla çıkmaya başladı sırf bizim aramızı yapabilmek için çıktığını söledi.ben okuldan tatile geldiğimde arkadaşım kuzeni ben kardeşim konsere gittik ve sevdiğim çocukta ordaydı onu orda görünce şok geçirmiştim tam yanımızda oturuyodu bütün konser sanki beraber gelmiş gibiydik arkadaşım konuşuyodu çocukla havadan sudan.eve gittiğimizde ben bütün gece uyuyamadım allahın bi lütfuydu bu konser dedim arkadasıma evet bence bu işte var bi hayır dedi.ben çok mutlu olmuştum.aradan baya zaman geçti arkadaşım bize kalmaya geldi sevdiğim çocukğun msn adresini kardeşimden alıp benim msn e ekledi çocukla normal arkadaş gibi konuşmaya başladık sonra arkadaşımda ekledi çocugu sürekli msn de konusuyoduk.sevdiğim çocuğu bayramda bize çağırdık hep beraber oturduk bayramlaştık.arkadaşımın çocugu ikinci görmesi olmasına rağmen çocuğa çok samimi davranıyodu ne istese benden önce koşup getiriyodu.herkes gittikten sonra annem bunların arasında bişeymi var ama olamaz sen varsın çünkü yapmaz heralde dedi bende yapmaz anne o benim dostum dedim.zaman ilerledikce bunlar daha samimi oldular buluşup geziyolardı.ben okulda olduğum için arkadaşım beni arayıp herseyi anlatıyodu.zamanla bu anlatmaları kıskandırma şeklini aldı.ev arkadaşlarım bunların arasında kesin bi şey var aklını kullan dediler bende o benim dostum arkadaşım hatta kardeşim yapmaz dedim.benim otobüse binip eve gelceğim gün arkadaşım aradı yarın sen ben sevdiğin çocuk bide arkadaşı okeye gitces gel dedi.bende gelemem dedim.artık bende şüpelenmeye başlamıştım ama şüpelendiğim içinde kendime kızıyodum arkadaşıma nasıl bunu yakıştırıyorum diye.eve geldiğimde bunların birlikte olduklarını bi şekilde anladım kıza sordum msn de yok öle bişi dedi bende bak eger varsa sen söle başkasından duymıyim ben bi erkek yüzünden dostumu kaybet istemem dedim o hala ısrarla yok dedi ben üstüne gittim ve beklediğim cvp ı aldım birliktelermiş.(beni okeye çağırdıklarındada birliktelermiş heralde bana aşklarını göstermek için çağırmışlardı) o an dünyam yıkıldı elim ayağım boşaldı evde kimse yoktu herkes işe gidiyodu bağıra bağıra ağladım yerimden kalkamadım bi zaman.evdekilerin işten gelme vakti kendimi topladım geldiklerinde anladılar sordular ben yok bişi dedim.sonra onlar ve kızın aileside öğrendi olayları.ben beklerdim ki amcam dediğim insan kızıyla konuşsun bunu yapamazsın dostuna desin ama öle olmadı herkes sustu.ben her gün ağladım gece yattım ağladım sabah kalktım ağladım milletin işten gelmesine yakın kendimi toplayıp 1 saat sonra yatağıma yatıp ağlıyodum.artık ağlamamı engelleyemiyodum kriz gibi geliyodu.ağlama krizlerinde banyoya koştum hep.kardeşim kıza mail attı ağzına geleni saydı cocukta bu maili okumus kardeşimi vurcağını sölemiş olaylar iyice büyüdü kardeşimle çocuk düşman oldu.ben korkmaya başladım kardeşimle kavga ederler diye ama allaha şükür öğle bişi olmadı.tabii bu arada kız herkese anlatmış o cocuk beni seviyo onu istemiyo diye her yerde konuşuyomuş evlencez biz diye.ben hep sustum içime attım.5 ay boyunca gece gündüz ağladım.3 kere intaar etmeye kalktım ama allah korkusundan vazgeçtim.hergün allaha allahım canımı al diye dua ediyodum.hep ölmek ve kurtulmak vardı aklımda.bir kandil gecesi ağlıya ağlıya allaha yalvardım allahım bana yardım et benim ağladığım onbin katı ağlasınlar bana güç ver diye.allah dualarımı kabul etti ayrıldılar.ve kız şuanda çok kötü durumda annesi gögüs kanseri oldu ananesi yogun bakımda yatıyor.ben bunlara sevinmiyorum ama üzülemiyorumda.eskiden olsa üzülürdüm ama onlar beni bu hala getirdiler.onların adını duyunca elim ayağım boşalıyo midem bulanıyo.olayların üstünden tam 1 sene gecti ama bende bıraktıgı yaralar izler geçmiyo.eskiden polyanna gibi yapar herşeyin iyi yönünü görürdüm ama artık öğle değilim.herseye sinirleniyorum bağırıyorum agrasif bi insan oldum psikolojim bozuldu farkındayım ama psikoloğa gidemiyorum ailem üzülür onlarda duyar yıkıldığımı sanarlar diye.içimdeki hırs öfke hiç geçmiyo.hala çok üzülüyorum ve hala ağlıyorum.çok zor durumdayım kendimi benliğimi kaybettim.eski halime geri dönmek istiyorum ama olmuyo.hayat bence çok boş sadece mecburiyetten yaşıyorum yaşamak bana işkence gibi geliyo hiç bişeyden zevk almıyorum.kimseyle konuşmak istemiyorum kimseyi görmek hatta evden dışarı dahi çıkmak istemiyorum.bu durumdan nasıl kurtulcam bana yardım ederseniz çok sevinirim...belki çok uzun yazdım okurken sıkılıcaksınız ama bunlar gercekten yaşadıklarımın %10 bile olamaz çok şeyler var daha.insanların konuştukları duyduklarım çok şey..

Genişletmek için tıkla...