Bir yakınım var diyor ki “bir gelinimin çocuğu olmuyor, o üzülmesin diye diğer torunumu onun yanında sevmiyorum.” Hayran kalmıştım bu düşüncesine. İnsanlar yaşamayınca saçma gibi gelebiliyor. Yaşamadığınız için anlayamazsınız, o kadın ne gözyaşları döküyordur, eşiyle sorun olur diye korkuyordur, belki kendini suçlu hissediyordur. Bu kadınlar için hassas bir konu. Ben yumurtalık kisti ameliyatı olup tek yumurtalığımın büyük bir kısmını kaybettim. Diğerinde de kist var. Bir ara takıntı haline getirip geceleri ağlayarak uyanıyordum hala da yıPranıyorum içime atmaktan dişlerimi sıkmaktan dişlerim kırılıyor. Ki ben hiç çocuk düşünmeyen biriydim. Ama olmayabilir fikrinin ağırlığını yaşamayan anlamaz. Ben eşimin ailesinin diğer torunlarını bnm yanımda sevmesinden bile nefret ediyordum. Çocuğu da görmek istemiyordum. Çocuğu olan akrabalarımı arkadaşlarımı görmeyi istemiyordum. Bizim insanımız bazı konularda çok cahil, çok boş. Kendini çocuğu olunca dünyanın en mükemmeli sanar. Sürekli akıl verir. Sen de yap der ne zaman yapacaksın der. Böyle yapıldıkça insanları terslemeye de başlamıştım. Bi ara yurtdışında yaşamaya karar vermiştim. Eğer eltim sizin gibi davransa kesin düşüncesiz, kendi rahat benim derdimi anlamıyor, benden hiçbir artısı yök çocuğuyla ezmeye çalışıyor diyip ben de onu küçük düşürürdüm çünkü bnmki cahil zaten.
yani demem o ki şuan bunların benzerini yaşamış biri olarak siz kadının yakasına görüşelim diye yapışıyormuşsunuz gibi görünüyor. Zamana bırakın kv de görürseniz görürsünüz. Bnde hiç görmüyorum bundan da mutluyum eşimde görüşmek istemiyorsan görüşme o kız Snn anlaşabileceğin, snn ayarında biri değil diyor zaten