Benim de 5 6 yıllık bi ilişkim var çok küçükken tanıdık birbirimizi. Hiç ayrılık yaşamadık küstük belki 2 3 gün aramadık ama ayrılmadık da. Bazen tıkanıyor ilişki bunu hissedebiliyorsun sanki sevgi bitmiş alışkanlık haline gelmiş gibi oluyor ama anlıyosun ki değil. İş ayrılmaya doğru gidince birşeyler kafana dank ediyor napıyosun sen diyor kendine geliyosun ki bakıyosun yaptıkların sana ait değil etrafın dolduruşuna gelmişin boş anında duydukların doğruymuş gibi hareket ediyorsun. Sabır istiyor uzun soluklu ilişkiler zamana bırakmak gerekiyor çoğu zaman. Başkalrının düşünceleriyle değil kendi düşüncelerinle hareket etmek gerekiyor çünkü bu ilişkiyi yaşayan onlar değil, herşeyi tam anlamıyla nasıl bilebilriler ki nasıl yaşayabilirler ki o duyguları.. Herkesin şartları bir değil ki tutunduğu dallar hayata bakışı bambaşka o yüzden sabırlı olmak gerkiyor en temel özelliklerden biri bu olsa gerek diyorum. Biz de evelenmek istiyoruz ama daha çok erken olduğunu biliyoruz. Hem yaşımız daha çok erken, hem şatlar. Benim rahat bi yaşamım oldu bu yaşıma kadar her istediğime sahip oldum o da bunun farkında ve benim bu düzenimi bozmak istemiyor o yüzden bana o düzeni sağlamadan evlilik uzak bize. Bence de en mantıklısı bu. En azından bi evi olsun kendi adına belirli bi maaşı olsun borç içinde geçen bi evlilik yaşamak istemiyorum. Evliliğin tadını çıkartmak istiyorum, borçları düşünmek değil. Neden anlattım bunları ben de bilmiyorum içimden geçenleri söyledim, paylaşmak istedim belki...