Konuya yazmadan edemedim.
Nerdeyse tüm yorumları okudum ve herkes kendi açısından bakmış olaya.Gerçekten empati kurabilenler konu sahibine hak vermişler bence.
Ben de tempoya katılıyorum.Elbette ki beddua etmesi hoş değil ama herkes canının acısını farklı şekilde ifade eder.Yine de beddua en kötü yol, çünkü söylediklerimiz ağzımızdan çıkar ama sonra gelir bizi bulur.Her neyse.
Gelen onca eleştiriye rağmen kıvırmadan, döndermeden içindekileri yazabildiğin için gerçekten büyük saygı duyuyorum sana, bunu baştan bi söylemem lazım.Bence çok güçlü bir kişiliğin var.KEndi hayatına odaklanırsan farklı çözüm yolları ararsan hallebileceğini düşünüyorum.Boşver kim naparsa yapsın sen yoluna bak dua et, bi kapı açılır inşallah önünde.Hep iyi şeylere odaklan.Herşeyden önce koşulsuz sevgiyi içinde duyumsamaya çalış.Öncelikle sevgi açığını gidermeyi deneyebilirsin bence.Geçmişe bir sünger çek yavaş yavaş, herkesi herşeyi affet.Affedemezsen de nefret etme.Bırak ne halleri varsa görsünler.Unutma ki annen zengin değil aslında, sevgi fakiri insan dünya çakılı parası olsa zengin olamaz.Ama onun da bu hale gelmesinin bir nedeni vardır elbet.O da bir insan neticede.
Bazı insanların unuttukları şeyler var.Herkes farklı, kimisi demiş ben şöyle çalıştım, böyle ayaklarımın üzerinde durdum vs. İyi de o sizsiniz.Herkes olaya kendi yapabildiği şeyler çerçevesinde bakar.Siz o zaman güçlüymüşsünüz, kısmetinizde de varmış çalışmış didinmiş başarmışsınız.Ama herkes kendinde bu azmi bulamayabilir.Çalışmak için gerekli psikolojik altyapıya sahip olmayabilir.Olamaz mı?
Ayrıca aile mevzusuna gelirsek.. Ailesi normal standartlarda olan kişiler farklı aile yapılarını anlamakta güçlük çekiyorlar.Maddi konularda demiyorum, maneviyat olarak.Anne ve baba bizim en temel varlıklarımız.Ama düşünsenize anneniz sizi dışlıyor, bir kere bağrına basmamış.Ya da babanız.Diğer ebeveyniniz ne kadar mükemmel olursa olsun hep o diğerinden alamadıklarınızın eksikliğini hissedersiniz.İçinizde bir kırılmışlık bir boşluk...Yeri doldurulamayan birşey.
Sevgiden yana doyamamış insanlar için herşey çok farklı olabiliyor.Çoğu insan mevcut durumdaki sonuçlara bakmayı seçmiş.Olaylarda "nedenlere" bakılmalı bence oysa.
Sevgi açlığı içindeki insanların çeşitli davranışları olur.Mesela kimisi o açlığı eşya biriktirerek gidermeye çalışır.Uzaktan baktığınızda kişi pis pasaklı hurdacı gibi görünür oysa iç dünyasında o öyle rahat ediyordur, öyle kendini emniyette hisseder.Ve o davranışa yönelir.
Bu arkadaşımız -bi de herşeyi burda anlatmıyor zaten- olumsuz aile yaşantılarından dolayı olumsuz bir kimlik geliştirmiş olabilir.Kİ bu çok çok muhtemel birşey.Sevgiyi ailede görmüyceksin de nerde görceksin Allahaşkına?Ki şöyle de bir durum söz konusu, anne her iki evlada karşı da aynı davransa eminim tempo olayı daha kolay kabul edebilirdi.Çünkü yazdıklarını okuyunca can acısıyla söylediklerini çıkardığımda özünde bencil bir insan değil aslında.Ama bir tarafta bakıyor kardeşi padişah kızı gibi yaşarken kendi besleme sanki.KEndi de söylemiş zaten, küçük yaşlarda alamadığı sevgiden dolayı şimdi bunlar daha da çok batıyor gözüne.Bu çok normal bir durum bence.
Beni asıl onca eleştiriye rağmen sakin sakin cevap veren bir kadını acımasızca eleştiren insanları görmek şaşırttı!O yüzden bu kadar uzun bir yorum yazıyorum galiba gecenin bilmem kaçında.Ama toplumumuzda değişmesi gereken ilk özellik bu bence.Eleştirme hastalığı.KAfamızdaki süzgeçlere göre değerlenirdiyoruz herşeyi.
Aile olmak her zaman devam eden birşey olmalı.ÖZelliği orda zaten bizim kültürde.Mesela söz konusu anne, ayda bir iki kez bikaç yiyecek malzemesi alsa gelse kız kardeşle beraber üçü yemek pişirseler gülerek, sohbet ederek yemeklerini yeseler.Anne hiç değilse bu şekilde moralman ve sevgi bakımında destek verse tempo da daha ılımlı bir psikolojide olacağı için herşey gözüne bu kadar zor görünmezdi belki ama böyle bir ortam da yok.
Ayrıca evet bakmak zorunda değil ama yavrusunun ihtiyacını görüp el uzatmayan kişi normal anne tanımında değil sanki.
Şİmdi tabi seni yetiştiren insanların nasıl yetiştirildiğine de bakıcaksın.Onlar ne yaşamış ne görmüş ki sana ne verebilsin o da var.O açıdan kimse suçlu değil aslında.Olanı olduğu gibi kabul edip, elinden geldiğince yaşamaya çalışmak kalıyor bize.Ve de işlerin iç yüzünü ayrıntılı bilmeden kimseyi eleştirmemek.Kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez.Senin derdin daha ağırdır öbürününkine göre ama senin iraden çok kuvvetlidir yıkılmazsın o da sana göre meltem esintisi gibi bi şeyde yalpalar.
Allah herkesin yardımcısı olsun.İÇine düştüğü durumda hep iyiyi görebilmeyi nasip etsin.