- 3 Şubat 2009
- 10.291
- 18.382
- 823
- 45
%100 katılıyorum. Bu kadar net şekilde söylemiş zaten mutlaka paşa gönlünün çektiği bişeyler vardır. Birkaç hafta sonra daha iyi anlarsın zaten işin aslını.
Bende boşanıyorum p.tesi günü ,birşey çıkmazsa..Seni anlıyorum.. Hala kafanda sorgulama bitmiyor ne kadar karar verilmiş olsanda ,herşey tekrar tekrar aklına geliyor,benim sana tavsiyem seni sevmediğini söyleyen birini bırak,bırak gitsin,düzelmez,bir insana seni sevmiyorum demek ,seni seviyorum demekten daha zordur,eğer bunu dediyse gerçekten bitmiştir,olmaz,yürümez zaten artık,zamana bırakın acınızı da,herşey geçer elbet..
bana kalırsa herşeyi oluruna bırak..bizde eşimle birbirimizi terketmiştik..üstelik daha yeni evliydik..sürekli kavgalar kıskançlıklar filan..birbirimizi taşıyamaz duruma gelmiştik..ve neticede ayrıldık..
böylece ikimizde derin bir nefes aldık..çünkü gerekli gereksiz kavgalardan yıpranmıştık yorulmuştuk bıkmıştık..
birbirimize boşanma davası açtık....
mahkemelere git gel git gel...hep ertelendi dava..tabi bu arada görüşmüyorduk...
sonra sonra beni aramaya başladı...daha sonrada aramalarını artırdı..artık özlüyordu beni..tabiyki bende onu...birbirimizi ne kadar çok sevdiğimizi anladık..ve 7 aylık ayrılıktan sonra
tekrar biraraya geldik..ailelerimizde çok sevindi..ve herşey eskisindende güzel oldu...
hayatta olmaz diye birşey yok..Allah ne yazdıysa onu yaşıyorsun...Ama hiçbizaman onun arkasından ağlamadım..onun yanında zayıf durmadım..çalışmaya devam ettim..hatta ilk davayı açanda bendim..
bunların ona çok etkisi oldu..belkide bukadarını beklemiyordu benden...
ama insanın gözü kararınca herşey oluyor...
bu 7 aylık ayrılık bizi kendimize getirmişti..
umarım bu ayrılık sizede iyi gelir ve eğer birbiriniz için hayırlı iseniz işallah tekrar biraraya gelirsiniz canım..neticede kolay değil binbir hayallerle kurduğun yuvanı elinin tersiyle itmek...
eminimki bu eşinde içinde böyle...
Dün gece olanlar beni zaten çok sarstı. Şu an zaten oturup konuşup bu konuyu sonuçlandıramadığımızı anladık ikimiz de. Biraz bekleyeceğim, hazır olduğumuzda tekrar oturup konuşuruz dedik zaten, 1,5 haftadır hiç görüşmüyorduk, bir süre daha hiç görüşmeyelim onunla, bakalım ne olacak...
sadece şunu söyleyeceğim...seni şu bakımdan çok iyi anlıyorum ikilemdesin...keşke dememek için size son bir şans vermelisin...daha çok taze bu dalgalanmaların olması çok normal...her 2 taraf içinde geçerli...biraz oluruna bırak...süre ver, zaman tanı....keşkeler o kadar zor ve yıpratıcı ki hep dönüp dönüp geriye bakmana sebep oluyor ve de çok yıpratıyor...o yüzden son bir şans diyorum brn ...sen kendine bi sor ne kaybedersin?..
Çok tuhaf bir gece oldu benim için bu, şu anda o kadar yorgunum ki, o kadar kafam karışık ki. Bahsettiğim gibi eşim ayrılma sürecinde nasıl bir yol izleyeceğimizi konuşmak için eve geldi. İkimiz de kibarca, birbirimizi kırmamaya ve güçlü davranmaya çalışarak konuşmaya başladık. Hatta dostça muhabbet ettiğimiz şakalaştığımız bile oldu. Kağıt kalem aldık ve ne yapacağımızı nasıl en az hasarla atlatacağımızı yazmaya başladık. Belirlememiz gereken şartları vs maddeledik. Sonra daha ciddi konulara ilerleyelim dedik ve maddi meseleleri konuşmaya başladık. Daha doğrusu hiç başlayamadık çünkü bu konuyu konuşmaya niyetlendiğimiz anda ikimiz aynı anda ağlamaya başladık. Birbirimize sarılıp dakikalarca konuşmadan öyle kaldık. Sonra eşim ağlayarak "bu gecelik daha fazla devam edemeyeceğim, bu konuşmayı sonra bitiririz" dedi. Ben de çok kötü olmuştum. Dışarı çıktık sabahın 5'inde, arabaya binip amaçsızca dolaşmaya başladık. Hiç konuşmadan oturduk arabanın içinde. Sonra havadan sudan alakasız konulardan konuştuk (gerçekten havadan sudan, mesela kış geliyor havalar soğudu gibi boş saçmasapan muhabbetler yaptık) 1 saat kadar dolaştık ve sonra beni eve bıraktı. Hazır hissettiğimizde tekrar konuşup tamamlarız yapılması gerekenleri netleştiririz dedik. Yani ayrılık kararı devam ediyor ama çok garip bir geceydi. Hiç beklemediğimiz şekilde gelişti. İkimiz de bu gece birkaç saat konuşup konuyu bağlarız sonrasında da boşanmayı uygulamaya koyarız diye düşünürken hiç kolay olmadığını anladık. Allah kimseye vermesin, böyle şeyleri bir zamanlar eşiniz olan insanla konuşmak o kadar zor ki... Ben eve geldim, eşim zaten camdan el sallamamı bekliyordu. Elimi sallayıp içeri girdim, o da arabaya binip gitti. Şaka gibi bir geceydi yani. Ayrılma konusunda bir değişiklik olacağını düşünmüyorum halen, ikimiz de kararlıyız. Ama insanın içi acıyor. Belki biz kendimize çektiriyoruz bu acıyı ama düzeleceğine de inanmıyorum, gerçekten kangren olmuş bir yara gibi ama bacağı kesemiyoruz bir türlü. Ne diyeceğimi bilmiyorum, dağılmış durumdayım...
ay cnm inanki gözlerim doldu kendim yaşıyormuş gibi hissettim ağlarken belki biraz yakınlaşsaydınız acaba devamı gelmezmiydi sevgisi bittiyse neden böle davrandı anlamaım şimdi keşke o an deseydin ben ayrılmak istemiyorum diye acaba ne tepki verirdi ay kötü oldum ya.
Canım, o an desem ve kabul etmese çok daha berbat hissederdim. İkimiz de sarıldık kaldık öyle, ağlıyorduk bir yandan da "çok zor ama bunu yapmak zorundayız, güçlü olmak zorundayız" diyorduk. Özellikle onun yaklaşımı bu şekildeydi, sanki ayrılmak mecburiyetindeymişiz gibi davranıyordu, ben de diyemezdim ki tekrar deneyelim diye. Zaten gururum yeterince yerlerde :çok üzgünüm:
Sevgisinin bitmesinden ziyade çok azaldığını, soğuduğunu ve artık içinde kalan sevginin bu ilişkiyi devam ettirmeye yetmeyeceğini, artık tekrar biraraya gelmemizin mutlu olmamızın imkansız olduğunu söylüyor. Söyledikleri hep böyle. Bilemiyorum ki, belki sevgisi aslında bitmemiştir veya şu da olabilir tabi; belki gerçekten dediği gibi hissediyordur, sevgisi çok azalmıştır, soğumuştur, ayrılmaya kararlıdır ama yine de alışkanlıkları bırakmak zor geliyordur. Yani artık sevmese de boşanmak istese de oturup ayrılığı konuşmak zor geliyordur. Bu da boşanmak istemediğini, beni sevdiğini göstermez malesef.
Gerçi bir yandan şunu da düşünüyorum; sonuçta bu bir erkek bu kadar duygusal olmamalı, gerçekten ayrılmaya dediği kadar kararlı olsaydı, gerçekten sevmeseydi konuşmak zor gelse bile duygulanıp ağlasa bile gözünün yaşını siler ve bana "Benim için de çok zor ama ne olursa olsun toparlanalım ve şu boşanma işlemleri meselesini konuşup bitirelim" demez miydi? Yani ağladı, sonra da "bu gece ara verelim, konuşmak istemiyorum, dayanamıyorum" dedi. Eğer ayrılmaya çok kararlı olsa kendini toplayıp konuşmayı bitirmesi daha mantıklı olmaz mıydı?
Bilmiyorum, içimde binlerce duygu, kafamda binlerce düşünce var. Artık bu iş bir film gibi olmaya başladı, iyice dallanıp budaklandı ben de içinden çıkamıyorum bu meselenin. Ne doğru ne yanlış ayırt edemiyorum artık :çok üzgünüm:
cnm çok ii anlıyorum seni insan acaba ölemi böylemi diye düşünmekten kendini parçalıyo bi süre sonra bende şu dediğine katılıyorum "aslındagerçekten ayrılmaya dediği kadar kararlı olsaydı, gerçekten sevmeseydi konuşmak zor gelse bile duygulanıp ağlasa bile gözünün yaşını siler ve bana "Benim için de çok zor ama ne olursa olsun toparlanalım ve şu boşanma işlemleri meselesini konuşup bitirelim" demez miydi bende bu davranışını anlayamdım doğrusu belki ne kadar oldu şimdi ayrı kalalı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?