ben senın eşını sevdıgını düşünerek bıraz beklemenı söylemiştim erkekler aslında kolay vazgecmez eşlerınden sevdıklerinden
Allah en dogru kararı vermenize yardım eder inşallah
her ikinizin hayrına olur inşallahh
Berem'cim, bu konunun ilacı kalmamış bence, biten zaten bitmemiş mi ki? Eşim bana "benim de kafam karışık, hemen bitirmeyelim, ben de ne yapçağımı bilmiyorum" demiyor ki. Adam bilerek ve isteyerek "benim sevgim saygım bitti, nasıl bitireceğimizi konuşalım" diyor.
ben senın eşını sevdıgını düşünerek bıraz beklemenı söylemiştim erkekler aslında kolay vazgecmez eşlerınden sevdıklerinden
Allah en dogru kararı vermenize yardım eder inşallah
her ikinizin hayrına olur inşallahh
canim benim simdi sen bize cevap vermeyi bosver. sakince dusun. ya da nette tara. anlasmali bosanma nasil oluyor? herseyi guzelce oku. karsisina donanimli cik. yani o ne derse desin diyorsun. bence sen yonlendir. nasil telefonda ben hemen bosanalim istiyorum deyince hemen ipe un sermeye basliyor. sevgili degiliz ki hemen bitsin gibi. konusmayi sen yonlendir.
avukatinin telefonunu iste. ben yarin gorusecegim avukatimla de. bundan sonra avukatlar prosedur ne ise yerine getirsinler de. hemen olmaz falan derse, oluyormus ben gorustum dersin. sonucta unluler nasil ayriliyorlar hemen. bir sozlesmeye bakiyor. iki taraf imzaliyor, sartlar yaziliyor ve bitiyor.
benim cabam burada sizi bosamak degil. senin de bosanmak konusunda ne kadar kararli oldugunu gostermek. bosanma davasini acmak bosanmak degil hayatim. bakarsin cok pisman olursunuz ikiniz de. geri donersiniz. madem bekar olmak istiyor. tamam olsun bir sure. mutlu ise seni aramiyorsa ne ala ama mutsuz olup kapinda kopek de olabilir.
benim arkadaslarim 7 ay sonra baristilar. cok mutlular. bir gorsen neler yapmadilar birbirlerine dava sirasinda. kiz evden gidince erkek kilidi degistirdi. vay sen misin kilidi degistiren, cilingirle actirip esyalari kacirdi. bir kanepe birakmislar.
rezillik kepazelik. sonra iyi oldular. mutlular.
burada gene okuduk. is cididiye binnce mahkeme kapilarinda vagecenleri. esini caydirmaya calisanlari, bosandiktan sonra bile isyeri basanlari.
yani canim seni gercekten seviyorsa donecektir. ama sevmiyorsa da zorla tutmanin anlami olmaz. sevdigini serbest birak, bakalim ne yapiyor?
biraz baktim nette.
Anlaşmalı boşanma; her iki tarafın da hem boşanma ve hem de velayet, mallar, nafaka ve tazminat gibi fer'i unsurları konusunda fikir birliği sağladıkları boşanma türüdür. Diğer boşanmalardan farkı ise; taraflar arasında gerçek bir çekişmenin olmaması ve dolayısıyla pek muhtemelen daha kısa sürede ve daha az yıpranmayla sonuçlanmasıdır.
Her ne kadar 1 yıl evli kalma şartı lafzen aransa da, uyygulamada en geniş takdir yetkisi Aile Mahkemelerinde söz konusu olduğundan, 10 gün evli kalınmış olunsa dahi, hakim davayı kabul edebilir. Yapılacak şey sadece fikir birliğini sağlamaktır. Bir taraf usulen davacı olur, diğer taraf da yine usulen davacı gösterilir. Nafaka, mallar gibi konularda talep edilen birşey yoksa, dava dilekçesinde sadece bunların talep edilmediğinin belirtilmesi yeterlidir.
Anlaşmalı boşanma işini avukat kullanmadan nasıl halledebiliriz? Ne yapmamız gerekiyor?
Eşinizle anlaşmalı boşanma ve sonuçlarına ilişkin bir protokol düzenleyerek dava açıldıktan sonra ki ilk celsede bunu teyit ederek Avukata ihtiyaç duymadan boşanabilirsiniz.
Protokolle tesbit edeceğiniz hususlar;
Evlilik birliği içerisinde sahip olunan menkul ve gayrimenkul malların taksimi,
Çocuk ve koşulları uygunsa diğer eş için nafaka ve tazminat miktarı,
Çocuk varsa velayetin kime ait olacağı vs.hususlardır.
Anlaşmalı boşanma davası açmaniz için gerekli olan ilk sartlar sunlardir: Evliliginiz en az 1 (bir) yil sürmüs olmalidir. Esler birlikte dâvâ açmalidir veyahut bir esin açtigi dâvâyi diger es kabul etmis olmalidir. (Örnegin, diger es, dâvânin ilk celsesinde bu yönde beyânda bulunup imzasi ile bu hususu mahkeme huzurunda teyid edecektir.) Dogal olarak da, taraflar durusmalara katilacaklardir ve de, gerek anlasmali bosanmak istediklerini ve gerekse dosyaya sunulan anlasma protokolünü kabul ve teyid edeceklerdir.
Dâvâyi, eslerden birinin yerlesim yeri veyahut dâvâdan önce son defa 6 (alti) aydan beri birlikte ikâmet ettikleri yer Mahkemesinde açmalisiniz.
Yeni kurulan Aile Mahkemesi'nde, Aile Mahkemesi'nin bulunmadigi yerlerde ise Asliye Hukuk Mahkemesi'nde, söz konusu dâvâyi açacaksiniz.
Sayin Zehra Yilmaz'in yukarida sözünü etmis oldugu tafsilatli "ANLASMA PROTOKOLÜNÜ"' de dâvâ açarken, birlikte dâvâ dosyasina sunacaksiniz. Anlasmali bosanma dâvâlari taraflarin rizâlarina dayandigi için, genelde, tek celsede sonuçlanmaktadir.
Çok tuhaf bir gece oldu benim için bu, şu anda o kadar yorgunum ki, o kadar kafam karışık ki. Bahsettiğim gibi eşim ayrılma sürecinde nasıl bir yol izleyeceğimizi konuşmak için eve geldi. İkimiz de kibarca, birbirimizi kırmamaya ve güçlü davranmaya çalışarak konuşmaya başladık. Hatta dostça muhabbet ettiğimiz şakalaştığımız bile oldu. Kağıt kalem aldık ve ne yapacağımızı nasıl en az hasarla atlatacağımızı yazmaya başladık. Belirlememiz gereken şartları vs maddeledik. Sonra daha ciddi konulara ilerleyelim dedik ve maddi meseleleri konuşmaya başladık. Daha doğrusu hiç başlayamadık çünkü bu konuyu konuşmaya niyetlendiğimiz anda ikimiz aynı anda ağlamaya başladık. Birbirimize sarılıp dakikalarca konuşmadan öyle kaldık. Sonra eşim ağlayarak "bu gecelik daha fazla devam edemeyeceğim, bu konuşmayı sonra bitiririz" dedi. Ben de çok kötü olmuştum. Dışarı çıktık sabahın 5'inde, arabaya binip amaçsızca dolaşmaya başladık. Hiç konuşmadan oturduk arabanın içinde. Sonra havadan sudan alakasız konulardan konuştuk (gerçekten havadan sudan, mesela kış geliyor havalar soğudu gibi boş saçmasapan muhabbetler yaptık) 1 saat kadar dolaştık ve sonra beni eve bıraktı. Hazır hissettiğimizde tekrar konuşup tamamlarız yapılması gerekenleri netleştiririz dedik. Yani ayrılık kararı devam ediyor ama çok garip bir geceydi. Hiç beklemediğimiz şekilde gelişti. İkimiz de bu gece birkaç saat konuşup konuyu bağlarız sonrasında da boşanmayı uygulamaya koyarız diye düşünürken hiç kolay olmadığını anladık. Allah kimseye vermesin, böyle şeyleri bir zamanlar eşiniz olan insanla konuşmak o kadar zor ki... Ben eve geldim, eşim zaten camdan el sallamamı bekliyordu. Elimi sallayıp içeri girdim, o da arabaya binip gitti. Şaka gibi bir geceydi yani. Ayrılma konusunda bir değişiklik olacağını düşünmüyorum halen, ikimiz de kararlıyız. Ama insanın içi acıyor. Belki biz kendimize çektiriyoruz bu acıyı ama düzeleceğine de inanmıyorum, gerçekten kangren olmuş bir yara gibi ama bacağı kesemiyoruz bir türlü. Ne diyeceğimi bilmiyorum, dağılmış durumdayım...
Çok tuhaf bir gece oldu benim için bu, şu anda o kadar yorgunum ki, o kadar kafam karışık ki. Bahsettiğim gibi eşim ayrılma sürecinde nasıl bir yol izleyeceğimizi konuşmak için eve geldi. İkimiz de kibarca, birbirimizi kırmamaya ve güçlü davranmaya çalışarak konuşmaya başladık. Hatta dostça muhabbet ettiğimiz şakalaştığımız bile oldu. Kağıt kalem aldık ve ne yapacağımızı nasıl en az hasarla atlatacağımızı yazmaya başladık. Belirlememiz gereken şartları vs maddeledik. Sonra daha ciddi konulara ilerleyelim dedik ve maddi meseleleri konuşmaya başladık. Daha doğrusu hiç başlayamadık çünkü bu konuyu konuşmaya niyetlendiğimiz anda ikimiz aynı anda ağlamaya başladık. Birbirimize sarılıp dakikalarca konuşmadan öyle kaldık. Sonra eşim ağlayarak "bu gecelik daha fazla devam edemeyeceğim, bu konuşmayı sonra bitiririz" dedi. Ben de çok kötü olmuştum. Dışarı çıktık sabahın 5'inde, arabaya binip amaçsızca dolaşmaya başladık. Hiç konuşmadan oturduk arabanın içinde. Sonra havadan sudan alakasız konulardan konuştuk (gerçekten havadan sudan, mesela kış geliyor havalar soğudu gibi boş saçmasapan muhabbetler yaptık) 1 saat kadar dolaştık ve sonra beni eve bıraktı. Hazır hissettiğimizde tekrar konuşup tamamlarız yapılması gerekenleri netleştiririz dedik. Yani ayrılık kararı devam ediyor ama çok garip bir geceydi. Hiç beklemediğimiz şekilde gelişti. İkimiz de bu gece birkaç saat konuşup konuyu bağlarız sonrasında da boşanmayı uygulamaya koyarız diye düşünürken hiç kolay olmadığını anladık. Allah kimseye vermesin, böyle şeyleri bir zamanlar eşiniz olan insanla konuşmak o kadar zor ki... Ben eve geldim, eşim zaten camdan el sallamamı bekliyordu. Elimi sallayıp içeri girdim, o da arabaya binip gitti. Şaka gibi bir geceydi yani. Ayrılma konusunda bir değişiklik olacağını düşünmüyorum halen, ikimiz de kararlıyız. Ama insanın içi acıyor. Belki biz kendimize çektiriyoruz bu acıyı ama düzeleceğine de inanmıyorum, gerçekten kangren olmuş bir yara gibi ama bacağı kesemiyoruz bir türlü. Ne diyeceğimi bilmiyorum, dağılmış durumdayım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?