Ve yolun sonu... Boşanıyorum...

hımm azda değilmişki davayı kim açacak ne zaman açacak onu konuşabildinizmi peki?
 
canım bir de işin şu tarafından bakmaya çalış.
oldu da boşanmadınız,birleştiniz.
sonuçta adam gözünde artık sabıkalı oldu değil mi.ortada geçerli nedenler yokken dahi sevgisi bitebildi yani.
peki her gün acaba sevgisi tekrar bitecek mi diye yaşayabilecek misin,işinde sorun olup suratsız eve geldiğinde acaba yine konu biz miyiz diye düşünmeyecek misin?
anlattıklarından çok etkilendim,sarılıp ağlamalarınız falan,cidden film gibi.ama canım emin ol kararlı olmasaydı o ortamda mutlaka gururunu bir kenara bırakıp bir şeyler söylerdi.
Şu anda şöyle düşünüyor,aileler ayrılacağımızı duydu,matahari de ikna oldu bir daha bu süreçten geçemem.olacaksa şimdi olsun bitsin.
Aslında benimde kafam karıştı,ne ayrılın istiyorum ne de senin seni sevmiyorum artık diyen adamla devam etmene gönlüm razı gelmiyor.
 

Sorma Paradoks, bu dediklerinin hepsi teker teker benim de aklımdan geçiyor. Resmen araftayım.
 
ayy, ne kadar ilerlemişsiniz ...hepsini okuyamadım fakat arayım mı aramayımmı diye sormuşsun..
ASLAAAA!!!
arama tabiki...bence senin yapman gereken şudur diye düşünüyorum...lütfen arama bırak ne istiyorsa onu yapsın...bekle... o arasın o merak etsin o özlesin..o seni kazanmaya çalışsın..eğer gerçekten efor harcıyormu seni kazanmak için çabalıyormu? aklı başına gelmiş mi? zaten bunun sonucunda bütün sorularının cevabını alacaksın... bu arada sen lütfen evde oturma lütfen artık kendin için bişeyler yap...hem o yaralar biraz kurur iyileşir sende kendini tedavi edeceksin bu sırada baktın ses seda yok...o zaman yapacak başka bişeyde yok...sana bişey diyeyimmi çok beklemezsin..bir erkeğin pişman olup olmadığı ilk bir ay içinde belli olur...
 
Son düzenleme:

Ben de aramaktan vazgeçtim canım. Merak etme, kafamı dağıtacak kendimi oyalayacak şeyler yapıyorum bu arada, çıkıyorum geziyorum, arkadaşlarımla görüşüyorum. İyi olmaya çalışıyorum.
 
sana bişey sorucam....dikkatimi çekti..
eşim çok üzgündü ağladı fakat artık ayrılmak zorundayız mecburuz gibi bişeyler dedi demişsin...
hiç sordunmu neden ayrılmak zorundaymışsınız..neden mecbursunuz keşke bunu bi sorsaydın canım benim üzülme kuzum..inşallah herşey yoluna girer..
 

Sordum; mecburmuşuz çünkü evliliğimiz süresince yaşadığımız sorunlar tartışmalar karakter farklılıklarımız ilişkiyi yıpratmış, onun sevgisini artık ilişkiyi yürütemeyecek kadar azaltmış. Ve artık tekrar eskisi gibi olmamızın bu evliliğin bu şartlarda yürümesinin imkansız olduğunu düşünüyormuş.
 

neymiş o sorunlar her kadının eşini kıskanması ve esirgemesi gibi olağan şeylermiymiş...yok yok bence senin bilmediğin bişey var gibi geldi...neden mi? hem ağlayan hem gitmek isteyen kendini bu ayrılık için mecbur hisseden bi adam bence bişeylerin derdinde gibi geldi...hiç sen ayrılalım dedinmi? eğer dediysen o hiç çareler aradımı? yeniden deneyelim gibi şeyler söyledimi...yılıp mecbur olmak için çok çabalamış olması lazım öyle değilmi...valla çelişkiler var bence...
 
sanki senin bilmediğin bişeyler varmış gibi geldi bana...

Bilemiyorum bu da bir ihtimal, daha önce de belirttiğim gibi belki safça bir şekilde başka biri olduğunu düşünmüyorum, ama farklı bir problem olabilir eşimin kafasına takılan ama benim bilmediğim. Şu da var; evliliğimizin başından beri birbirimizi sevsek de çok fazla tartışmamız oldu, benim de hatalarım oldu sonuçta mesela onu çok sıktım kıskanç davrandım, biraz bunalttım. Bunların da payı var. Aylardır resmen her gün kavga etmeye başlamıştık. Benim iş bulamamam ve tonla maddi sorun olması da çok etkiledi. Eşimin çok fazla borcu var ve ödeyemiyor. Bir yandan okulu devam ediyor, bunu çok kafasına takıyor. Hepsi birleşti ve ayrılığa yol açtı. Ben böyle değerlendiriyorum.
 
Son düzenleme:
Bir de şöyle düşünün, eşiniz size karşı en ufak birşey hissediyor olsa,
elini kolunu bağlayan yok ki,
karşısında herşeye çözüm bulmak için uğraşacak bir kadın var.
Ama eşinizin birşeyi yürütmeye ve çözmeye niyeti yok.
İki göz yaşı dökmesi de bu gerçekleri değiştirmiyor.
Ayrılık kolay mesele değil, bir erkeği de pekala etkiler.
Ama ayrılmak kişiyi çok zorluyor olsa ayrılmaz,
biz buna mecburuz mantığı çok saçma açıkçası.
Evliliğini devam ettirmek isteyen insan, iki gözyaşı ardına sığınmaz, zaten devam ettirir.
Eşinizi arayıp sormanız, barışma çabanız olarak algılanmaktan başka birşeye yaramaz bence.
Yine olayı kabullenmek en doğrusu diyorum ben.
 
anladım canım...tabiii yaş olarak senden hayli büyüğüm yaşadığım gördüğüm duyduğum tanık olduğum çok şey oldu...insan bunları bilince çok kuşkucu ve sorgulayıcı oluyor...bence sizin ilişkiniz henüz bitmemiş seninde dediğin gibi bazı etkenlerden dolayı sarsıntıya uğramış..bu tip sıkıntılar her ailede oluyor...ama kimse hemen boşanmıyor...bırak biraz yanlız kalsın...ama sakın arama o zaten neyi istiyorsa neye hazırsa karşına o şekilde çıkacaktır...bence sizin zamana ihtiyacınız var...bance ona tek edeceğin söz biraz zamana bırakalım...sonra oturup bu konuyu konuşalım demek olmalı...
 

Haklı olabilirsiniz, ben de şu an hayallere kapılmamaya çalışıyorum, ayrılığa da hazırlıyorum kendimi. Onu aramayı da kesinlikle düşünmüyorum, belirttiğiniz gibi onu aramam şu noktada doğru olmaz bence de.
 
Ben açıkçası şuna çok kızıyorum,
bir insan ya birşeye sahip çıkar, ya da vazgeçer.
Arada gezip, ağlayarak filan , bunlar boş şeyler açıkçası.
Bunları artı değil eksi değerlendirmek lazım.
Evlilik çok farklı birşey tabi ki ama sözlümden ayrıldığımda yaşamıştım bu tarz birşey.
Hem karar verip sahip çıkamazlar, hem de ağlayıp sızlarlar.
Bunun insanı yıpratmaktan başka birşeye yaradığı yok ki.
Yürütmeye niyetin varsa , siz zaten hazırsınız, mecburmuş neye mecbur.
Ne yaptınız bu kadar da mecbur olacak ayrılığa.
Birgün çok pişman olurda , bu insanı kabul ederseniz diyecek birşey yok, karar sizindir,
ama şu noktada zorlamamalı, çok istiyorsa sahip çıkmalı, kendi gelmeli.
Sizin için durum zor tabi, alışkanlıklar, insan sesini duymak ister.
Allah yardımcınız olsun.
Hayırlısını versin inş.
 

Tecrübe çok önemli, haklısın. Ben çok genç ve tecrübesizim, bunun farkındayım. O yüzden bazen sağlıklı düşünemiyorum. Forumda senin gibi benden yaşça büyük insanları ablam gibi görmek istiyorum ve fikirlerinize değer veriyorum. Zaten kendi kendime işin içinden çıkamayacağım boyutlara geldi bu olay. Ben de ilişkinin tamamen bittiğini kabullenemiyorum. Belki de bitti kabullenmek istemiyor da olabilirim. Eşim kafasında bitirdiğini söylemişti, ben de öyle düşünmesem bile "ben de aynı fikirdeyim, kafamda bitirdim, ayrılmak istiyorum" dedim ona. Eşim sevgisinin azaldığını artık bu evliliği istemediğini söylüyor. Ama hala değer verirmiş gibi davranıyor, ayrıldığımız bu 1,5 haftadır neredeyse her gün evin sokağına gelmiş, beni merak etmiş ama gelip kapıyı çalmaya cesaret edememiş. Şimdi babamın da evde benimle kaldığını biliyor, babamın yüzüne bile bakamazmış. Böyle söylüyor. Hiç umursamasa neden böyle davransın ki. Sonuçta eşyalarını topladı, ailesinin yanına yerleşti, neden sokağımıza kadar gelsin ki. Eşim çalıştığı bankada benim hesap, kredi kartı hareketlerime bile bakmış. Buna kızmadım çünkü bunu yapmasının amacı ben öldüm mü kaldım mı neredeyim neler yapıyorum diye düşünmesiymiş. Mesela kartımda bir harcama gördü mü, örneğin bir yerde yemek yediğimi alışveriş yaptığımı vs görünce "demek ki matahari iyi, evden dışarı çıkıyor, yaşamaya devam ediyor" diye seviniyormuş. Zaten bu süreçte bana para göndermeye de devam etti, evin ihtiyaçları vs için. Dün gece son dönemdeki maddi sorunları da konuştuk, bir arkadaşımdan borç aldığımı söyledim. Eşimin bana ben arabadan inerken söylediği en son söz "Unutma sen hala benim karımsın, kimseye muhtaç olma" oldu. Evden taşınmak istediğimi söylediğimde bana istersem yılbaşına kadar oturabileceğimi, kirayı vermeye devam edeceğini ama yine de taşınmak istersem gerekirse gelip bana yardımcı olmak için eşyalarımı taşıyacağını bile söyledi. Bunları anlatıyorum çünkü yorumlarınızı merak ediyorum. Belki bu anlattıklarım durumumla ilgili daha net bir fikir oluşmasına yardımcı olur.

Artık aramayı düşünmüyorum, söylediklerinde çok haklısın. Bence de biraz kafasını dinlesin, otursun daha sağlıklı düşünsün... Bu 1,5 haftada biraz fırsat bulmuştur buna. Ama kafasında belli şeyleri hala oturtamamış belli ki. Ben onu aramayacağım, o ararsa açıp havadan sudan konuşurum. Biraz zamana bırakmak, sonra oturup konuşmak en doğrusu. Bu arada ben de bu 1,5 haftadır nasıl yaşıyorsam öyle olmaya devam edeceğim. Dışarı çıkacağım, arkadaşlarımla görüşeceğim, zaten iş aramaya da devam ediyorum. Bakalım bir hafta da böyle geçsin. Zaten eşime ayrılmayı konuşmak için ne zaman hazırsa o zaman arayabileceğini söyledim. Şu noktada beni arayıp ben artık hazırım boşanma işlemlerine başlayalım dese buna da hazırım.
 
Son düzenleme:
şimdi sana anlattıklarından aynen ne anladığımı söyleyeceğim....eşinin bu evliliği bitirmek için bir mazereti var ve kesinlikle bir ikilemde...ben aynen bunu çıkardım...nerden anladın dersen...çok basit sana karşı suçluluk duyuyor..bu duyguyuda en basit şekliyle telafi ediyor gibi geldi bana...seni herşekilde düşünüyorum hüzünleniyorum ağlıyorum ama ayrılmak mecburiyetindeyiz...bu kadar kim tutarsız olabilir? suçlu bir erkek..inşallah yanılıyorumdur...
 
eğer seviyorsan ayrılmak istemiyorum ve sabırlıyım diyorsan...herşeyi zamana bırakacaksın...tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır...sen onun eşisin sevgilisi değil öncelik hak hukuk hepsi senin hakkın...eğer sabredersen ne ile savaşmak zorundaysan(henüz ne olduğunu bilmiyoruz) inan sen kazanırsın bundan emin ol...sana düşen tamir etmek...bozulduğunu düşündüğün herşeyi tamir etmek...sevgi saygı herneyse...anladığım kadarı ile henüz daha çok geç değil..yani seni hala merak ediyor...bu dediklerimi yapabilmen için geçerli bir sebep...benim bu yaşa gelipte en sonunda öğrendiğim şey zaman zaman zaman herşeyin ilacı...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…