Az önce eşimle konuştum, yarın akşam o da gelecekmiş. Facebook'ta bunun arkadaşları profiline saçma sapan şeyler yazmışlar, "medeni halin artık boş" vs gibilerinden. Bunu da söyledim ona, neyse kendi suçu değil arkadaşlarının densizlikleri. Ama biraz kötü bir konuşma oldu. Kendimi tutamadım ve ona hayatımı mahvettiğini, bundan sonra dost filan da kalamayacağımızı, hayatımdan tamamen çıkmasını istediğimi söyledim. O da aynı şeyi düşünüyormuş, ben de ona çok zarar vermişim, evliliğimizde hep mutsuz etmişim ağlamışım, ayrılmak istemişim defalarca, onu sıkmışım. Dost kalmak istermiş ama bunu da başaramadığımızı söyledi. Neyse, işte cidden çok sinirliyim. Artık inanın onu görmek bile istemiyorum. İçimde kalan son sevgiyi de bitirdi davranışlarıyla. Yarın gelsinler konuşalım, zaten eşimle konuştuk öbür gün ikimiz birlikte hukuki süreci başlatacağız. Hayırlısı olsun artık. Böyle olsun istemezdim ama yine de aradığıma pişman değilim. Ona karşı ne düşündüğümü, ne hissettiğimi, beni ne kadar hayal kırıklığına uğrattığını ve kırdığını söyledim ve rahatladım. Facebook'tan da hem onu hem arkadaşlarını sildim. Artık hayatımdan çıksın gitsin işte. Madem beni sevmiyor, istemiyor ben de onu sevmeyeceğim ve bir an önce herşeyin bitmesi için uğraşacağım. Artık onun soyadını bile taşımak istemediğimi söyledim ona. Bunları biraz da onu da kırmak incitmek için yaptım. Çünkü beni çok üzdü, ondan nefret ettiğimi bilsin istedim. Bana yakışmayan birşey belki böyle davranmak, ben de kendimi ayıplıyorum. Ama elimde değil, o kadar dolmuştum ki... Onun hevesi uğruna evlendik, sonra da sanki üç günlük sevgiliymişiz gibi bitirdi gitti. Ben onu aldatmadım, hiç kötü bir söz söylemedim, o ne isterse yapmaya çalıştım. Karşılığı buymuş demek ki.