bu arada sen evden esyalarini al. kendine ait ne varsa ve neyi istiyorsan. sonucta beraber odenmis seyler var.
hic de arama mesaj da atma. esyalarimi aldim yok evi bosalt bilmem ne bilmem ne/.
mesajina cevap vermeyerek cok ayip etmis. bi insanin gururu bu kadar ayaklar altina alinmaz. karsindaki copk afedersin esek basi degil. ki senin cevap bekledigini cok iyi biliyordu. neden seni surundurmek istiyor var mi bir fikrin? aynisini sen yapmis olabilir misin ona?
yani sonucta iki bucuk sene aci tatli birseyler paylastiniz, bir kisi vazgectiginde sevgi buhar olup ucmuyor. sevgi yok olmus olabilir ama saygi var degil mi? insanlik denen bir sey var. o sevgiye hurmeten
, sana hurmeten kibar bir mesaj yapabilirdi ki saygiyi yitirmediniz siz aranizda.
cok zor biliyorum ama canim ondan adim beklememelisin artik, adim atmalisin. ilk is bence avukat tut. ablasini ara. esyalarini al.
Kibele, ne kadar mantıklı önerilerde bulunmuşsun her iki mesajında da. Bana yol gösterdiğin için teşekkür ederim çünkü artık kafamı toplayıp işin içinden çıkamıyorum. Çevremde bana destek olan, beni yıllardır tanıyan herkes bana "kendine gel, sen bu değilsin, sen ne kadar farklı güçlü biriydin eskiden" diyorlar. Bilemiyorum, belki üzerimde bir uyuşukluk var, düzenimi değiştirmenin verdiği tedirginlik mantıklı davranmamı engelliyor. Bu halimden sıyrılmak istiyorum ve inşallah başaracağım.
Eşimin bir cevap bile vermemesi bence de büyük saygısızlık. Ben de en azından geçmişe, yaşananlara hürmeten kibar bir cevap beklerdim ama onu daha iyi tanımış oldum bu sayede. Hiç bilemezdim onun böyle bir insan olduğunu. Böyle kanlı bıçaklıymışız gibi davranmasını inanın hiç anlamıyorum. Ben ona hiç hakaret etmedim, ailesine bir şey söylemedim; ama öyle bir davranıyor ki eşim, sanırlar ben bu adama çok kötü şeyler yapmışım, aldatmışım vs. Bu beni çok üzüyor, belki üstüne gittim bunalttım, belki sevgisi bitti, karakterlerimiz farklıydı, benim de onu yoran davranışlarım oldu illa ki. Ama hepsi bu, ben ona ne yaptım ki! Ben de bilmiyorum neden beni süründürmek acı çektirmek istediğini, belki kendince ben güçlüyüm duygusuzum imajı vermeye çalışıyor. Hep öyle derdi, "ben duygularımı göstermem, yıkılsam da bunu hiç kimse anlamaz" derdi. Demek ki, beni çok ezik, güçsüz görüyor ki buna ne hakkı var. Ben eğitimsiz, aptal bir insan değilim ki. Kaldı ki öyle bile olsaydım böyle davranılmayı haketmezdim. Bence tamamen egosunu tatmin ediyor benim üzerimden. Çünkü artık sevgisi bitti, saygısı da bitti, bana zerre değer vermiyor, bir kadını kendisi için süründürmek onu mutlu ediyor. Karakteriyle ilgili bir sorun yani. Belki aşağılık kompleksi var ve bunu özellikle okumuş etmiş çevresinde dikkat çeken bir kadın üzerinden yapmak onu göklere çıkartıyor kendince. Her neyse, bu uyuşukluğu atmalıyım, dediklerini uygulayacağım.
Evden gittiği gün bana istersem birkaç ay daha bu evde oturabileceğimi, bu arada kira ve faturaları ödeyeceğini ve evdeki tüm eşyaları bana bıraktığını söylemişti. Hatta ben tüm eşyaları istemediğimi söylemiştim, o da "beni ilgilendirmez, çöpe atarım ben de istemiyorum tek bir eşya sadece kıyafetlerimi alır giderim" demişti. Nafaka ve tazminat vereceğini de söylemişti ama resmi işlemler, benim yasal taleplerim vs çok net konuşulmadı o gün. Babam da zaten evdeki eşyaları istemiyor, "sadece kendi aldıklarımızı alalım, hiç onların malını almış durumuna düşmeyelim" diyor. Zaten bir protokol yaparsak eşya paylaşımını detaylı olarak belirteceğim.
En doğrusu senin de dediğin gibi benim fazla beklemeden bana ait eşyaları toparlayıp bu evden babamın yanına taşınmam mı olur? Avukat tutmayı düşünüyorum ama önce o davasını açsın ben şartlarımı belirteyim ondan sonra avukatla görüşeyim diyorum. En doğrusu ne? Ben şimdi acilen herşeyimi toparlayıp babama taşınsam sonra da o veya ailesiyle irtibata geçip davayı açın ben hazırım, şartlarımızı da bu süreçte konuşalım desem bu doğru bir yol olur mu? Şu an için eşim zaten maddi konularda sorun çıkartacak gibi gözükmüyor çünkü.