- 2 Ağustos 2013
- 37.406
- 121.766
- 798
- Konu Sahibi alonedark18
-
- #21
En azından babanız yanında annem tek başına ve bende çok üzülüyorum. Karantina da onunlayım ve benimle kalmaya alıştı gidince kötü olacak biliyorum. Zor bir durum gerçekten
Bizde geçen gün eşimle çocuklar büyüyüp okul içinde olsa evden ne zamana ayrilirda yalnız kaliriz onun hesabını yapıyorduk muhteşem anne baba olarakValla annenizin yerinde olmayi ne cok isterdim , keske benimkiler de bi yerlere gitseler de evde bi basima keyif yapsam
Gereksiz duygusallik yapmissiniz , sonucta babaniz donecek eve , bebeginiz kucuk mu? Lohusa psikolojisi herhalde bu durumunuz
Bizde geçen gün eşimle çocuklar büyüyüp okul içinde olsa evden ne zamana ayrilirda yalnız kaliriz onun hesabını yapıyorduk muhteşem anne baba olarak
Şükredin halinize ben gurbette yalnızımazonce annemin evinin önünden geçerken ona meyve götürdüm eşim assada bekliyodu hemen kapıdan verip donecektim...açtı kapıyı babam da yok evde biyere gitmiş yarın gelecekmiş kardesimde arkadaşında kalacakmış ..annem yapayalnız garip garip oturuyordu evdeonu öyle görünce içim burkuldu ...hadi hemen gel araba assada bize gidelim yalnız durma dedim yok yok baban sabaha karşı gelebilir belki dedi ...siz gelin dedi arabada bebeğim ağlıyor eve geçip banyonyaptirip yikiyacam dedim...çocuklu olunca bizim biyerde kalmamız çok zor oluyor ..ve gittim ..ama aklim kaldı onda..şükür eli aygai tutuyor diyeceksiniz ki ne saçma bı düşünce ...ama üzüldüm işte boğazıma bişey oturdu sanki ...annem yalnızlığı sevmez ...bütün çocukları evlendi çekti gitti koca evde kaldılar yalnız diye zaten ayrıca üzülüyorum..bide öyle görünce garip garip çok mu duygusalim bilmiyorum bende istemiyorum kendimi bukadar üzmek ama elimde değil..melek gibiydi evde tek basina..üç evli kardeşiz ucunuzde annemlerle aynı mahalledeyiz hep üç beş sokak var araçlarımızda...şükrediyorum ama biz evimize çekilince onlar yine yalnız...tıpkı bu akşam gordugim manzara gibi...eşlerimizden çekiniyorlar galiba sık sık gelmiyorlar biz cagrirsak anca...bilmiyorum içimde hep böyle bir vicdanla yaşıyorum ...
evlensin gitsin rahat edeyim zamanlarini hic dusunmedim hatta bana kalsa evlenmese de olur ama, uyuttugum zaman yatagindan kalkarken allahim azicik oturabilecegim oh be rahatligi geliyorŞükür ki bunları düşünenin tek ben olmadığımı görüyorum. İyi anneyim la ben bence, çocuğum büyüsün gitsin diye bekliyorum diye kendimi kötü hissediyordum, normal demek.
Yalnız olmadığımı biliyordumŞükür ki bunları düşünenin tek ben olmadığımı görüyorum. İyi anneyim la ben bence, çocuğum büyüsün gitsin diye bekliyorum diye kendimi kötü hissediyordum, normal demek.
siz gencsiniz , yaşlılar yalnızlığı sevmezya allahaşkına bırakın şu insanlar elleri ayakları tutarken bari biraz yalnız kalıp kafa dinlesınler..kadın senelerce 3 çocuk koca torun torba uğraşmıştır zaten, kırk yılda bir evde ayaklarını uzatıp oturmanın keyfini sürsün, bazen ben bile şimdiden eşimin gözünün içine bakıyorum çocuğu alsa da biyerlere gitse, ev bana kalsa diye, yapıyorum kahvemi alıyorum kitabımı,missss
evet çok şükür ,Allah'ım ayirmasin onları , hep yanyana seneler senesi gecirsinler..canlarım..ikisinden biri yalnız yaşasaydı daha çok üzücü tabi o ayrı...İnsan öyle görünce üzülür ama aslında yalnız değil yanında babanız varmış. Sonuçta evlendiğimizde de yalnız oluyoruz sonra çoluk çocuk derken kalabalık oluyor yıllar geçip herkes kendi yoluna gidince yeniden karı koca kalıyoruz. Tabi şanslıysak eşinizle yaşlanıyoruz şanslı değilsek işte o zaman yalnız kalmış oluyoruz
biz gençler şimdi öyle düşünüyoruz da yaşlılar öyle düşünmüyor ..Çocuğum daha 4 yaşında, pek de sevimli mıncır bi şey görseniz (Ya da anası olduğumdan bana güzel bilmiyorum).
Doğduğunda, ilk kucağıma aldığımda hatırlıyorum (Lohusalıktan herhalde) "Ayy büyüyeceekk, evlenip gideceeekk çocuğuuumm ben onsuz naaparııım"a kadar kurup ağlamıştım.
Sonra 15 gün geçti ve kolik aylarımız başladı. O sıralarda "Rabbım evlat, atsan atılmaz satsan satılmaz"a bağlamaya başladım, hani "Ben ana olmasa mıydım acaba?" sorgusuna girdiğim dönemler.
Neyse şimdi tadından yenmiyor, ama iple de çekiyorum hani temelli kendi ayakları üzerinde duracağı kendini koruyup kollayacağı, işi bilmem nesi olacağı, evleneceği yerini yurdunu bileceği zamanı.
Böyle bi şey, yani yalnız kalsam filan bana koymayacak, mutlu olduğunu bileyim tamam ben zaten mutluyumdur.
Yalnız takılırken de ayrıca daha bi güzel oluyor. Çok şeapmamak lazım, anneniz de iyidir yalnız takılmak güzeldir, evlat tasası yok oh mis. Feraha erilen zamanlar bence tam.
Maksadim sizi eleştirmek değil yanlış anlamayın ama önce kızınız, sonra eşiniz şimdi anne babanızla ilgili açtığınız konulardan çıkardığım siz dramdan mutsuzluktan besleniyor gibisiniz. Hayatın akışında olağan olan şeyler bile canınızı yakıyor.siz gencsiniz , yaşlılar yalnızlığı sevmezkendinizle kıyaslamayın..eşinizle gezmeye giden cocugunuzun iki saat sonra geleceğini bildiğinden öyle yalnız kalmak istemeleriniz..ama onlarınki...herkes gitti evlerine ve daha temelli donmeyecekler...hepsinin kendi uğraşları olacak ..yaşlılar kalacak bir başına .istese de istemese de ...he şimdi diyeceksiniz evlenmeseydin madem...ben de düşünemedim...seneler geçtikten sonra onlarin yalnızlığına canımın yanacagini bilemedim...
valla ben de senin gibi düşünüyodum, evlenince bi dünya borcun altina girip annemin burnunun dibinde ev aldım, üç sene sonra babam 2 saat mesafede denize sıfır ev yaptırınca bekar kardeşimle beni dımdızlak bırakip "biz kafa dinliycez orda" diye arkasına bile bakmadan kaçtı hatun , ben de inşallah borcu bitirip, bu evi satıp 7 seneye kadar istediğim muhite taşınırım diye hayal kuruyorum ancasiz gencsiniz , yaşlılar yalnızlığı sevmezkendinizle kıyaslamayın..eşinizle gezmeye giden cocugunuzun iki saat sonra geleceğini bildiğinden öyle yalnız kalmak istemeleriniz..ama onlarınki...herkes gitti evlerine ve daha temelli donmeyecekler...hepsinin kendi uğraşları olacak ..yaşlılar kalacak bir başına .istese de istemese de ...he şimdi diyeceksiniz evlenmeseydin madem...ben de düşünemedim...seneler geçtikten sonra onlarin yalnızlığına canımın yanacagini bilemedim...
Benim tanıdığım çocukları evlenip giden insanlar genelde yeniden bir şeylere sarıyor. Hobidir, yazliktir, sebze yetiştirmektir... Gayet de mutlu görünüyorlar. Hatta evden giden çocukları birkaç sene sonra onlara dadı muamelesi yapıp geri cagirdigi zaman çoğunun bu birkaç yıllık sessiz, sakin , huzurlu yaşantısını birakip yeniden çocuk kaosuna dönmekten dolayı yakındıkları da çok olmustur,kendi kulagimla duyduğum.biz gençler şimdi öyle düşünüyoruz da yaşlılar öyle düşünmüyor ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?