İdrak,
seni ve diğer arkadaşları anne ya da çocuk içerikli yazılarınızdan tanıyorum artık, kişiliğiniz, çocuklarınızla hatta eşlerinizle ilişkilerinizde altta yatan temel sorunlardan biri anneleriniz ve sizlerin o annelere dur diyememeniz, annedir tamam, hürmet, saygı, kırmamak için yeri geldiğinde kendinden ödün vermek hepsi amenna ama neden annenin seni manüple etmesine izin veriyorsun?
Annendir onu herşeye rağmen kendince seviyorsundur, o da kendince seni seviyordur ama annelik de evlatlık da bir yere kadar, hepimiz bir karakterle doğuyoruz ve bazı köşeli yanlarımızı törpülesekte karakterimiz çok değişkenlik göstermiyor, annenin değişmeyeceğini biliyorsun, aranızdaki ilişkinin bundan sonra da böyle devam edeceğinin farkındasın, o zaman neden annene kendini ispat etme, görünür olma çabasına giriyorsun?
Sen daha iyi imkanlarda olsan, annenin her isteğini yapsan bundan farklı olmayacak, anneni olduğu gibi kabul ederken, onun da seni olduğun gibi kabul etmesini istiyorsan seni sözleriyle istekleriyle yönlendirmesine izin vermemelisin.
Her anne çocuğunun karakterini bilir, annen seni çok iyi tanıyor ve nereden yakalayacağını iyi biliyor, hepten bağını kopar diyemem ama en azından mesafeli olmalısın, sırf seni sevsin, değer versin diye bu kadar verici olma, zira ne yaparsan yap eşinin de senin de annenin gözündeki imajınız değişmeyecek, acı ama gerçek.
O zaman neden kendini bu kadar yıpratasın, vah vah annesine 2 tane pantolon alamayan idrak vicdanı yapıyorsun bu kadar?
Aile güzeldir, onlarla birlikte olmak, elindekileri paylaşmak çok güzel bir his ama artık senin başka bir ailen daha var, eşini de geçtim oğlun var, sen artık oğlunun ailesisin, annen anneyse, sen de annesin, senin maddi manevi önceliğin oğlun, hadi kendini de geç, kendin için yapamıyorsan dahi oğlun için biraz bencil, vurduymaz biri olmayı öğrenmen gerekiyor, yavrucum ne kadar doğru bir tespit olur bilmiyorum ama oğlunla ilişkinde bile sırf annen gibi olmamak için mükemmel anne olma çabasına girip kendini yoruyorsun bence, bırak sen oğlunu, oğlun seni olduğun gibi sevsin, sen zaten annen gibi değilsin, olmazsın da ama mükemmel evlat olma çabandan da vazgeçmelisin, anneni bırak artık lütfen, kimseye bir şey olmaz, herkes hayatın akışına kendini bırakmışken sen dik duran idrak, mükemmel idrak, gamsız, başının çaresine bakan idrak olacağım diye diye daha bu yaşta yoruyorsun kendini, değer mi gerçekten ?