Yine ailem, hatta yine annem.


Ben biraz güçlü olmak zorunda kaldım. Abim izlediği çizgi filmden bile etkilenen, tuvalete gidince kapıda beni bekleten (camdan canavarlar girerse ben girip müdahale edeceğim) bir çocuktu. Anne ve babamın onun bu davranışlarını iyileştirme çabası yerine "kız kardeşinden utan. Kız haliyle senden cesur. Püü ayıp ayıp" söylemleri de daha fazla içine kapanmasına sebep oldu. Benim de üotomatik olarak koruyup kollayan, her durumda ayakta duran evlat olmam uygun görüldü. Fıtratım da buna müsaitti, yadırgamadım ben de. Yıllar geçti hala durum bu.

Bunlar beni yıpratsa da sinirlendirmedi yıllarca. Beni şimdi sinirlendiren, abimin bir şekilde maddi olarak refaha kavuşması ve akabinde beni bu konuda ezmeye çalışıp laf sokmaları. Yıllardır bu anı mı beklediler nedir. Tamam ben eziğim, zayıfım, çaresizim desem rahatlayacaklar belki de.
 
Kıyafetleri almakla iyi etmişsiniz.hatta yeğenlerinize de harcamişsiniz.böylece verilen 300tl yi iade etmişsiniz.eliniz sıkışık olsada o paranin yükünden vicdanen kurtulmuşsunuz.derin nefes alip rahatlayin bence.
Yine güçlü ve üstün olan sizsiniz.hic bir sıkıntınızı ailenize yansitmayin.bu saatten sonra zaten değişmeyecekler.en azindan sizin güçlü kişiliğinizi daim bilsinler.
 
Algılamakta zorlanıyorum resmen. Asla "Annelik şöyle kutsaldır, böyle fedakarlıktır." safsatalarından yana bir insan olmadım. Ama ortada bir çocuğun ki bu torunu doktor parasından bahsedilmişken bu tavır çok tuhaf.

Ya anneniz sizi çözmüş "O bir şekilde halleder." in rahatlığında ya da bencilliği nirvanaya ulaşmış. Onlara karşı güçlü durmaktan vazgeçmeyeceğinizi kendim kadar iyi biliyorum malesef. Belki de bu yüzden en ufak bir çözüm yolum yok. Sizin canınızın acımayacağına öyle eminler ki...Umarım daha az incitirler sizi..
 

Belki de sorun bunu bilmeleridir. Belki her sıkıntımı söyleyen yardım dileyen biri olsam bu kadar canımı yakan cümleler kullanmazlardı.
 
Çocuğun doktor parasından verdiğimi bilmiyor. Söylemedim.

Güçlü dururken bile bu kadar üzülüyorum durmasam yıkılırım heralde :) ya da tam tersi beni zayıf görünce belki laf sokmaktan kırmaktan vazgeçerler. Acırlar abime yaptıkları gibi. Ancak ben acınası olmak istemiyorum. Kırılmak daha evla.
 
Para kısmını yanlış anlamışım, dönüp tekrar okuyunca fark ettim.
Zayıf görünce vazgeçeceklerini hiç sanmıyorum bu sefer de oradan gelir yaylım ateşi. "Sen bekarken çok güçlüydün. Bak ne hale geldin?" diye... Üzmeyin kendinizi elbet geçecek bu zamanlar.
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Belki de sorun bunu bilmeleridir. Belki her sıkıntımı söyleyen yardım dileyen biri olsam bu kadar canımı yakan cümleler kullanmazlardı.
Genişletmek için tıkla...
Tabi ki en doğru cevabi siz biliyorsunuz.
Ama ne bileyim kocaman bir kardanadamin bir anda erimesi de yokolmaktir.ezik,muhtaç,zayif görünmeyi kaldirabilecekmisiniz?hayatiniz boyunca onlara güçlü bir kişilik sergilemişsiniz.
Ağlamayan,mizmizlanmayan,acisini belli etmeyen biri olarak buyumuşsunuz hep.
 
Muhakkak önemsiyorlardır niye önemsemesinler. Ama düşüncesiz patavatsız ve inceliksiz insanlar demek ki. Zorunlu hallerde ve yatılı olmadan görüşün siniriniz bozulmasın kaç yaşında insanlar artık değişmezler üzüldüğünüzle kalırsınız
 
Kapatman görüşmemen ya da yardıma ihtiyaçları olduğu anda yanlarında olmaman değil benim sınırım bu geçerseniz cevabınızı alırsınız demek. Annem ile ilgili actigin konuyu ve yorumları okurken çok şeyler buldum kendimden yıllarca kendimle barışık olamadım etrafıma çizdiğim sert koruma kalkanı altında hala ağlayan bir kız çocuğu vardı hep. Ailemle ilgili en ufak bir sorunda süper kahraman moduna geçip çözmeye çalışıyordum. Ikinci hamileliğim son aylar müthiş sağlık sorunlarıyla geçti her kontrole gidişimde hastaneye yatirilabiliyordum oğlumda anneannede kalıyordu. O sürede o kadar travmatik şeyler yaşadım ki kelimeler yetmez anlatmaya.Zor bi doğumla kızım dünyaya geldi ama ben panik atak olmuştum. Bu süreçten sonra kendimle ve geçmişle hesaplastim icimde bir süre ve hesaplaşmami bitirip geçmişe teslim ettim. Ancak geleceğim de buna endeksli oldu. Kendimle barıştım en önemlisi ailemi öyle kabul ettim görüşüyorum gidiyorum geliyorum sorunlarının dışındayım kulağımla duysam bile beynimi ele geçirmiyor artık. Zor oldu ama öğrendim otuz yaşından sonra aydınlanıp içimdeki ağlayan kiz çocuğunu susturdum.Mukemmeliyetcigi,herşeye yetmeye çalışmayı bıraktım artık.Bir high need child bi de zor cocuk kategorisinde iki çocuğa sahipken hayat yeterince zorluyor beni kimsenin daha üzerine baharat olmasına izin vermiyorum.Pisman da değilim. Ruhundaki yükleri teslim et artık geçmişe ve içine dön kendin ve oğlun için.
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Ben kendimi iyileştirmeyi başaramazsam ne eşimle aram düzelir ne de kol kanat gerebiliriz birbirimize. Bu anlamda sorun bende.
Genişletmek için tıkla...
Sen iyi olmazsan ne esin ne evliliğin ne de oğlun iyi olmaz idrak önce kendi yaralarını sar iyileştir sonrası zaten düzelecek inş Bi doktor randevusu da senin vardı yanılıyor muyum
 
İdrak,
seni ve diğer arkadaşları anne ya da çocuk içerikli yazılarınızdan tanıyorum artık, kişiliğiniz, çocuklarınızla hatta eşlerinizle ilişkilerinizde altta yatan temel sorunlardan biri anneleriniz ve sizlerin o annelere dur diyememeniz, annedir tamam, hürmet, saygı, kırmamak için yeri geldiğinde kendinden ödün vermek hepsi amenna ama neden annenin seni manüple etmesine izin veriyorsun?

Annendir onu herşeye rağmen kendince seviyorsundur, o da kendince seni seviyordur ama annelik de evlatlık da bir yere kadar, hepimiz bir karakterle doğuyoruz ve bazı köşeli yanlarımızı törpülesekte karakterimiz çok değişkenlik göstermiyor, annenin değişmeyeceğini biliyorsun, aranızdaki ilişkinin bundan sonra da böyle devam edeceğinin farkındasın, o zaman neden annene kendini ispat etme, görünür olma çabasına giriyorsun?

Sen daha iyi imkanlarda olsan, annenin her isteğini yapsan bundan farklı olmayacak, anneni olduğu gibi kabul ederken, onun da seni olduğun gibi kabul etmesini istiyorsan seni sözleriyle istekleriyle yönlendirmesine izin vermemelisin.

Her anne çocuğunun karakterini bilir, annen seni çok iyi tanıyor ve nereden yakalayacağını iyi biliyor, hepten bağını kopar diyemem ama en azından mesafeli olmalısın, sırf seni sevsin, değer versin diye bu kadar verici olma, zira ne yaparsan yap eşinin de senin de annenin gözündeki imajınız değişmeyecek, acı ama gerçek.

O zaman neden kendini bu kadar yıpratasın, vah vah annesine 2 tane pantolon alamayan idrak vicdanı yapıyorsun bu kadar?
Aile güzeldir, onlarla birlikte olmak, elindekileri paylaşmak çok güzel bir his ama artık senin başka bir ailen daha var, eşini de geçtim oğlun var, sen artık oğlunun ailesisin, annen anneyse, sen de annesin, senin maddi manevi önceliğin oğlun, hadi kendini de geç, kendin için yapamıyorsan dahi oğlun için biraz bencil, vurduymaz biri olmayı öğrenmen gerekiyor, yavrucum ne kadar doğru bir tespit olur bilmiyorum ama oğlunla ilişkinde bile sırf annen gibi olmamak için mükemmel anne olma çabasına girip kendini yoruyorsun bence, bırak sen oğlunu, oğlun seni olduğun gibi sevsin, sen zaten annen gibi değilsin, olmazsın da ama mükemmel evlat olma çabandan da vazgeçmelisin, anneni bırak artık lütfen, kimseye bir şey olmaz, herkes hayatın akışına kendini bırakmışken sen dik duran idrak, mükemmel idrak, gamsız, başının çaresine bakan idrak olacağım diye diye daha bu yaşta yoruyorsun kendini, değer mi gerçekten ?
 
İdrak; neden kendine ket vuruyorsun?
Yapamam, değişemem, annem gibiyim diye sürekli bilinçaltını kodluyorsun?
Bu durumu sürdürmekte inat edersen gerçekten annene benzeyeceksin biliyorsun değil mi? Onun gibi bir anne olmak mı istiyorsun? Onun gibi bir eş mi olmak istiyorsun?
Ailen de olsa seni kıran, ruhunu inciten insanlara kendini ezdirmekten vazgeçmelisin. Bunun için çalışmayı beklemeni de anlamadım. Paranla mı güçleneceksin? Güç insanın içinden gelir cebinden değil.
Ve en baştan beri düşündüğüm sava geri dönüyorum: Çocuğun rahatsız değil huzursuz. Eşin de öyle. Çünkü sen mutsuz ve huzursuzsun. Bu öyle kuvvetli bir aura ki çevrendeki canlı/cansız her şeyi etkiliyor. Huzurun olmadığı yerde insan da çürüyor, eşya da. Çok saçma gelebilir ama bereket kaçıyor. Eşinle değil sorunun kendinle. Hala ailenin hor görülen küçük kızı gibi davranıyorsun. Gizli bir ip var ve o ipler hala ailende. Koparıp atmak istemiyorsun.
Eh haliyle sen istemediğin için kimse sana yardım edemez. Ne eşin, ne oğlun. Önce sen yapamam, edememleri bırakacaksın ki iyileşebilesin.
 
Bir de bu detay bence çok önemli.
Yıllardır eşine kan kusturdun, çocuğuma süt alamadım diye affedemediğin mevzuyu şimdi sen yaptın.
Maddi sıkıntın varken, çocuğunun doktor parasını çok lüzumsuz bir amaç için harcadın. Eşin sana "çocuğumuzun doktor parasını annenin ihtiyacı olmayan iki pantolona mı harcadın? Yazıklar olsun" dese haksız değil bence.
 
Onca kişi akıl vermiş hâlâ nasıl diye soruyorsunuz? Şimdiye kadar çoktan dişinizi göstermeniz lazımdı, ama bu saatten sonra da zor görünüyor. Ben de ailenin tek kızıyım, 2 erkek kardeşim var. Bir gün baktım hep benden gidiyor giden, ben eşek oldukça sırtıma semer vuran çok oldu. Bi patladım, akıttım içimdeki tüm zehri. Artık öyle rahatım ki... tavsiye ederim
 
İdrak bazen seninle aynı kişi miyiz ya da kaderimiz aynı mı yazılmış yoksa herkes mi böyle bilmiyorum. Aynı senin oğlun gibi paçamdan ayrılmayan, anneden başka kimseyi bilmeyen, hareketli, oyuncakla falan asla ilgilenmeyen bir oğlum var. Bence böyle bir çocuğa sahip olup hiç kimsenin yardım etmemesi bir anda içimizde kime ne kızgınlığımız varsa hepsini ortaya döktü, en azından benim için öyle oldu. Eşimle oğlumun yetiştirilmesi konusunda anlaşamıyoruz ve eşimin artık her topu bana atması yüzünden evliliğim bitme noktasına geldi. Sağ olsun ailem de bana hiç destek olmadı. Bütün hayatları abime ev almak, abime iş bulmak, onun çocuğuna bakmak olduğu için benim yaşadığım sıkıntılar zerre umurlarında olmadı. Benim bakıcımın beni bıraktığı, eşimin tayininin çıktığı bir zamanda ben Doğunun ücra bir köşesinde tek başıma kalmış hüngür hüngür ağlarken onlar da bana abimin oğlundan ayrıldıkları için telefonda ağladılar. Ha bu da son nokta oldu. Annemi de babamı da aramıyorum artık. Onlar ararsa öylesine konuşuyorum. 5 aydır da yüzlerini görmedim ve inan hiç özlemiyorum. Eskiden o kadar uğraşıp onlardan değer görmemek çok üzüyordu ama şimdi en azından herkes hak ettiği değeri buluyor diye üzülmüyorum. Benim bu tavrım da onların umrunda değil, zaten umursadıkları tek kişi abim. Ama ben artık onların peşinde koşmuyorum ve yıpranmıyorum. İnşallah sen başka bir çözüm yolu bulursun ama ben bizimkilere bulamadım maalesef.
 
Off İdrak,İdrak,öyle şeyler yazıyorsun kiKapalı kapıları açıyor,tozlu kutuları silkeliyorsun
Bizler, annelerine annelik etmiş kızlarız
Anlamıyorum,yeri gelince çok güçlü olan o kadınlar,neden karşımızda çocuklaşıyordu?
Biz mi çok güçlüydük,yoksa bizi önce betonlaştırıp sonra bize mi dayanmışlardı?
Ben çocuklarımı büyütürken çok zorlanmadım,en azından tanıdıktı karşılaştığım durumlar,naz,trip ve "önce o gelir"duygusu.
Annen dilerim annelik rolünü ele alır,benim gibi biraz olsun "evin kızı" olursun.
Bu biraz olsun iyileştiriyor insanı,yoksa mezara da ruh yorgunu gideceğiz
Güçlü görünmek,gölgene birilerinin sığınması demek,oysa bizim amacımız bu değildi,"esirgediğin ilgine muhtaç değilim bak"bunu göstermek istiyorduk sadece...
 
'Annelerine,annelik etmiş evlatlar'
Ne kadar tanıdık bir durum.
Hem benim,hem de kardeşim için.
Erkenden büyümek ve olgunlaşmak zorunda kaldık.
Idrakyollariiltihabi yine zülfiyare dokundu açtığı bir konu ile.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Ailemin benden paramı ve mirasını kaçırması
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
2K
Selvann
S
R
Eşim ve ailem arasında kaldım
7 8 9
Yorumlar
173
Görüntüleme
7K
Gokyuzuuuu
G
S
  • Kilitli
Anneme hediye almak istiyorum eşim izin vermiyor bıktım artık hep kendi annesi.
22 23 24
Yorumlar
462
Görüntüleme
13K
Mune
N
  • Soru Soru
annem erkek arkadaşımla tanıştı ve onu beğenmedi
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
DrDiana
K
Aileyle görüşme sıklığı
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
1K
Kkedi
K
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…