- 28 Ağustos 2015
- 1.657
- 2.413
- 133
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
- #1
Bu ne biçim başlık diyebilirsiniz. "Bunlar da sebep mi?" ya da "Daha ne olsun?" da diyebilirsiniz.
Yazdıklarınız beni çok etkileyebilir ama fikirsizliğime etki etmeye de bilir. Uzatmıyorum.
Eski konularımda vardı, boşanma noktasına geldik, hatta davam henüz sonuçlanmadı bir kenarda duruyor, yani elde var bir dava. Aile mevzuları, üç ay evi terk etmem, geçen üç ay içinde yüz göz olunmalar ve ilk ve son kez olmak üzere bir şans verilebilir, deyip eve dönüşüm. Bir de yaşına bile girmemiş bir bebek. Bunlar özet.
Gel gelelim benim derdimeeee...
Eşimin ailesi bir süreliğine memlekete gitti, yani kv-kp yok artık. Ben zannediyordum ki, üçüncü kişiler aradan çekilince eskiye döneceğiz ve güllük gülistanlık devam edeceğiz tekrar.
Hiçbir şey eskisi gibi olmadı, hatta yarısı gibi bile olmadı. Eşim iyi, boşanma mevzusundan önce nasılsa öyle görünürde bir sıkıntı yok, hatta sıkıntıyı ben mi çıkarıyorum diye de düşünüyorum bazen.
Pek konuşmuyoruz, yan yana az vakit geçiriyoruz, suratım genel olarak asık, canım sürekli sıkkın. Sürekli bir öfke var içimde, geçmiyor. Seviyor musun deseniz, onu da bilmiyorum, eskiden çok severdim, şimdi yarısı kadar bile bir şey hissetmiyorum ama halen gidemediğime göre demek ki sevmiyor da değilim. Eşin seviyor mu derseniz, lafa gelince ohoooo, aslında sever, ilgilenir ama ya yetmiyor ya da ayrı geçen üç ayda yaşananlardan dolayı samimi ve inandırıcı gelmiyor. Sanırım inanmıyorum. Çok özür dilerim ama seviyorsa da bence b..ktan bir sevgisi var. Neyse..
Boşanmak istiyorum, burada olmayı istemiyorum, bu adamla yan yana olmayı istemiyorum, şu an yine o sebepsiz öfke hakim. Eşimden ve onunla ilgili her şeyden çoook uzak olmak istiyorum. Diyorum ki çocuğun için bir şans verdin, ortada senin hislerinden başka olumsuz bir şey yok gibi, devam et biraz ama diğer yandan da yapamam, istemiyorum diyorum. Sebep, somut bir sebep ? -Geçmişi saymazsak ki ben hiç unutamıyorum- Şu an içi yok.
Var mı ?
Her neyse, kafam çok karışık. Özellikle eski konumu bilen arkadaşlar, gereksiz yere huzursuzluk mu yapıyorum acaba ?
Yazdıklarınız beni çok etkileyebilir ama fikirsizliğime etki etmeye de bilir. Uzatmıyorum.
Eski konularımda vardı, boşanma noktasına geldik, hatta davam henüz sonuçlanmadı bir kenarda duruyor, yani elde var bir dava. Aile mevzuları, üç ay evi terk etmem, geçen üç ay içinde yüz göz olunmalar ve ilk ve son kez olmak üzere bir şans verilebilir, deyip eve dönüşüm. Bir de yaşına bile girmemiş bir bebek. Bunlar özet.
Gel gelelim benim derdimeeee...
Eşimin ailesi bir süreliğine memlekete gitti, yani kv-kp yok artık. Ben zannediyordum ki, üçüncü kişiler aradan çekilince eskiye döneceğiz ve güllük gülistanlık devam edeceğiz tekrar.
Hiçbir şey eskisi gibi olmadı, hatta yarısı gibi bile olmadı. Eşim iyi, boşanma mevzusundan önce nasılsa öyle görünürde bir sıkıntı yok, hatta sıkıntıyı ben mi çıkarıyorum diye de düşünüyorum bazen.
Pek konuşmuyoruz, yan yana az vakit geçiriyoruz, suratım genel olarak asık, canım sürekli sıkkın. Sürekli bir öfke var içimde, geçmiyor. Seviyor musun deseniz, onu da bilmiyorum, eskiden çok severdim, şimdi yarısı kadar bile bir şey hissetmiyorum ama halen gidemediğime göre demek ki sevmiyor da değilim. Eşin seviyor mu derseniz, lafa gelince ohoooo, aslında sever, ilgilenir ama ya yetmiyor ya da ayrı geçen üç ayda yaşananlardan dolayı samimi ve inandırıcı gelmiyor. Sanırım inanmıyorum. Çok özür dilerim ama seviyorsa da bence b..ktan bir sevgisi var. Neyse..
Boşanmak istiyorum, burada olmayı istemiyorum, bu adamla yan yana olmayı istemiyorum, şu an yine o sebepsiz öfke hakim. Eşimden ve onunla ilgili her şeyden çoook uzak olmak istiyorum. Diyorum ki çocuğun için bir şans verdin, ortada senin hislerinden başka olumsuz bir şey yok gibi, devam et biraz ama diğer yandan da yapamam, istemiyorum diyorum. Sebep, somut bir sebep ? -Geçmişi saymazsak ki ben hiç unutamıyorum- Şu an içi yok.
Var mı ?
Her neyse, kafam çok karışık. Özellikle eski konumu bilen arkadaşlar, gereksiz yere huzursuzluk mu yapıyorum acaba ?
