- Konu Sahibi KirazHanim
-
- #1
merhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?