- 24 Ağustos 2020
- 3.204
- 8.169
- 108
- Konu Sahibi KirazHanim
-
- #41
Devlet okuluna verdiğinizde işe geri başldığında çocuk okuldan geldikten sonra bakacak biri varmı ? Orada kimseniz yoksa çok sıkıntılı devlet okulu çocuk sürekli kluplerdemi olucak ? Ayrıca 4yaşındaki çocuk sırf kardeş istiyor Diye çocuk yapılmaz. Yarın öbür gün istemiyorum gitsin dese ne yapacaksınız ? Ben tek çocuk kafasındayım yapabileceğim herşeyi ona yapayım kendimde hayatıma döneyim diye düşünüyorum. İlk çocuktan birşeyler sıkıp 2. Çocuğu yapmak bana göre yanlış.şöyle kızımın okula başlamasına 2 yıl var, onu özel okula değil de devlet okuluna verirsem bakıcıyı rahat karşılarım.
şu an hem araba hem ev kredisi ödüyoruz, araba kredisinin bitmesine 9 ay var. araba kredisi bittikten sonra baya rahatlarız, bakıcı yine aşırı zorlamaz. zaten karar versek zırt diye de hamile kalabileceğimi düşünmüyorum, kızıma da 8-9 ay sonra hamile kalabilmiştim.
Oglum 17 aylikken hamile kaldim doktor erken menapoz demisti bende girdigimi dusunmustum aslinda korunma tamdi 1 seferlik hata ile su an 3 aylik hamileyimzaten diyorum ki keşke eskaza hamile kalsam ama eşim hiç tedbiri elden bırakmıyor
her halükarda eve bakıcı alacağım zaten. ayrıca 4 yaşındaki çocuk istiyor diye yapacağım demiyorum, kendim de istiyorum sadece kararsızım.Devlet okuluna verdiğinizde işe geri başldığında çocuk okuldan geldikten sonra bakacak biri varmı ? Orada kimseniz yoksa çok sıkıntılı devlet okulu çocuk sürekli kluplerdemi olucak ? Ayrıca 4yaşındaki çocuk sırf kardeş istiyor Diye çocuk yapılmaz. Yarın öbür gün istemiyorum gitsin dese ne yapacaksınız ? Ben tek çocuk kafasındayım yapabileceğim herşeyi ona yapayım kendimde hayatıma döneyim diye düşünüyorum. İlk çocuktan birşeyler sıkıp 2. Çocuğu yapmak bana göre yanlış.
Hiç öyle düşünmeyin. İlk çocuğuma 9 sene sonra ikincisine zırt diye hamile kaldım şahsen. O işler hiç belli olmaz. Ben kardeşinin olmasını istediğim kendim de istediğim için yaptım. Tüm şartları düşünerek.şöyle kızımın okula başlamasına 2 yıl var, onu özel okula değil de devlet okuluna verirsem bakıcıyı rahat karşılarım.
şu an hem araba hem ev kredisi ödüyoruz, araba kredisinin bitmesine 9 ay var. araba kredisi bittikten sonra baya rahatlarız, bakıcı yine aşırı zorlamaz. zaten karar versek zırt diye de hamile kalabileceğimi düşünmüyorum, kızıma da 8-9 ay sonra hamile kalabilmiştim.
her halükarda eve bakıcı alacağım zaten. ayrıca 4 yaşındaki çocuk istiyor diye yapacağım demiyorum, kendim de istiyorum sadece kararsızım.
Ben birinci çocuk için söylüyorum bunu2. Cocuk dusunulerek yapilan birsey degil bence ya
Dusunursen yapamazsin
Ben birinci icin 2.5 sene ugrastim doktor doktor gezdim erken menapoz dendi sonra dogal gebelik oldu oglum dogdu dedim ilerde kardes dusunsem bile olmaz herhalde yine ugrasiriz diye dusunuyordum su an aklimin ucundan bile gecmiyordu 2.ama hamileyimBen birinci çocuk için söylüyorum bunu
Benim birinci plansız olduğu için insanların nasıl karar vererek çocuk sahibi olduğuna hiç aklım ermedi.
2.ye karar vermek daha kolay bence, nasıl olsa artık hayatın başkasının ellerinde
Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsinBen birinci icin 2.5 sene ugrastim doktor doktor gezdim erken menapoz dendi sonra dogal gebelik oldu oglum dogdu dedim ilerde kardes dusunsem bile olmaz herhalde yine ugrasiriz diye dusunuyordum su an aklimin ucundan bile gecmiyordu 2.ama hamileyimtuplerimi baglaticam
şöyle kızımın okula başlamasına 2 yıl var, onu özel okula değil de devlet okuluna verirsem bakıcıyı rahat karşılarım.
şu an hem araba hem ev kredisi ödüyoruz, araba kredisinin bitmesine 9 ay var. araba kredisi bittikten sonra baya rahatlarız, bakıcı yine aşırı zorlamaz. zaten karar versek zırt diye de hamile kalabileceğimi düşünmüyorum, kızıma da 8-9 ay sonra hamile kalabilmiştim.
eşim şöyle diyor "ikincinin de kız olacağını bilsem hiç beklemem"Eşimle biz ikinci çocuğu istiyorduk ancak o dönem Pandemi çıktı, sonra da oğlum epilepsi tanısı aldı. Öyle olunca ikinci çocuk fikrini erteledik. Çünkü nöbet geçiren bir çocukla ikinci çocuğu idare etmek psikolojik olarak kolay olmayacaktı. Sonrasında biz epilepsiye alıştık, oğlum zaten kardeş istiyordu sürekli. İki sene boyunca herkese benim bebeğim olacak diye diye gezdi. 5.5 yaşındayken abi oldu. Yalan yok sıklıkla tek çocuk olsaydım hayatım ne kadar rahat olurdu diye düşünüyorum. Çünkü iki çocuk gerçekten çok zor, aralarında biraz yaş farkı var ve anlaşamıyorlar. Bu çok zorluyor. Ayrıca tam ilki büyüyüp biz rahata erdiğimizde ikinci geldi, başa sardık. Çok zorladı açıkçası. Yaşımda öyle ileri değildi, 33 yaşında ikinci kez anne oldum. Özetle iyi düşünülmesi gereken bir karar. Kardeş oldu diye Canciğer olacak değiller. Görüşmeye de bilirler. İnce elenip sık dokunulması gereken bir konu. Eşiniz ne düşünüyor?
Amin sagolunAllah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin
Tüpleri bağlanmak da garanti değil
Benim de 1. plansız ve zor bir çocuk olunca 2 sene boyunca düşünmüyorum dedim, sonra baktım ki ben uyumuyorum, oturmuyorum, yemiyorum, kısaca yaşamıyorum.
2. en fazla ne kadar değiştirebilir ki hayatımı dedim, gerçekten de pek bir şey değişmedi.
Şimdi büyüdüler, onlar kavga ederken kahvemi içebiliyorum, kardeş iyidir
Tek çocuklu biri olarak yazayım, maalesef insanlarda hala tek çocuk hiç çocuk, çocuk yalnız kalacak düşüncesi var, şu hayatta kimse yalnız kalmıyor, büyüdüklerinde aileyle bağları olsa bile kendilerine bağımsız ve bambaşka hayat kuruyorlar.eşim şöyle diyor "ikincinin de kız olacağını bilsem hiç beklemem""erkek çocuk istemiyorum" diyor, işin şakası da tabii bu "kız ilkokula başladığında nasılsa evde bakıcı olacak, ikisine birden bakar, o zamana kadar iyice düşünüp taşınalım" diyor. ama o zamana kadar da yaşlarımız iyice uçmuş oluyor bence çocuk için..
zaten korkularım da tamamen sizin yazdıklarınızla alakalı, bu kadar rahata erişmişken yine başa sarmak beni mutsuz bi insan yapar mı..
bu ikilemle çocuk falan doğurulmaz.
istediğim şey konusunda kararsız kalırsam o şeyi yapmam, çünkü sonucu beni mutsuz ederse pişmanlık yaşarım diye korkarım.
bu durumda sonuç belli, vazgeçtim sdfsdfksdgh
buraya yazmak iyi geliyor çünkü her açıdan değerlendirme şansı buluyor insan aklındaki konuyu.
eşim şöyle diyor "ikincinin de kız olacağını bilsem hiç beklemem""erkek çocuk istemiyorum" diyor, işin şakası da tabii bu "kız ilkokula başladığında nasılsa evde bakıcı olacak, ikisine birden bakar, o zamana kadar iyice düşünüp taşınalım" diyor. ama o zamana kadar da yaşlarımız iyice uçmuş oluyor bence çocuk için..
zaten korkularım da tamamen sizin yazdıklarınızla alakalı, bu kadar rahata erişmişken yine başa sarmak beni mutsuz bi insan yapar mı..
bu ikilemle çocuk falan doğurulmaz.
istediğim şey konusunda kararsız kalırsam o şeyi yapmam, çünkü sonucu beni mutsuz ederse pişmanlık yaşarım diye korkarım.
bu durumda sonuç belli, vazgeçtim sdfsdfksdgh
buraya yazmak iyi geliyor çünkü her açıdan değerlendirme şansı buluyor insan aklındaki konuyu.
gözümü açtınız gerçekten allah razı olsunDoğurduğunu da çok seviyorsun, iyi ki doğurdum diyorsun ama bu yıprandığın gerçeğini değiştirmiyor ne yazık ki. Benim ilk oğlum örnek bebekti tam, ikincisi ise başka türlü bir örnek olducanı sağ olsun tabii ama şu günlere inanın ki hiç kolay gelmedik. Annem evini bıraktı, Türkiye’nin bir ucuna bize geldi, 1-1.5 yıl kadar kaldı, gece gündüz baktı. Ona rağmen bu çocuğa 3 yetişkin yetmekte çok zorlandık. İlk iki yılı gerçekten çok zor geçti. Bebeğimin 27. Yılı itibari ile ücretsiz izne ayrıldım, şu anda daha rahatız (göç ettik). Buna rağmen hala zaman zaman zorlanıyoruz. Şu anda tuvalette yazıyorum ve içeri de bir çığlık kopuyor. bana tek bir arkadaşım aklı olan ikinci çocuğu yapmaz dedi. Onun dışındaki hiçbir arkadaşım söylemedi. Doğumdan sonra ise o söylemeyenler ikinci çocuk yapılmaz ya söylemlerine başladı (çok erkek davrandılar sağ olsunlar). Ben her gördüğüme söylüyorum. İkinci çocuk çok zor, iyi düşünün değerlendirin diyorum mutlaka. Çünkü bana bunu söyleyen arkadaşımın ne demek istediğini ben doğurunca anladım… eğriye eğri doğruya doğru. Benim için böyle oldu.
Şartlarımız neredeyse aynı. Benzer sebeplerden ben ikinciyi düşünmüyorum.merhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
Esinize gicik oldumikincinin de kız olacağını bilsem hiç beklemem""erkek çocuk istemiyorum
nasıl uğraşmaz ya, çok anaç bi babadır kendisiEsinize gicik oldum
Siparisle olmuyor malesef bu isler
Demekki erkek olsa hic ugrasmayacak cocukla
Guvenilmez
Çocuk bu bugün ister doğunca bunu niye doğurdunuz der.merhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?