Artik dusunup tasininca bizim icin bence en az 1 yil rafa kalkmali bu fikir, kismetse korunarak bile oluyormus diyollaAnnenizden şanslısınız öyle bir istek varsa bence bakıcı konusu hallolur. İlk etapta belki 1-2 ay anneniz kalır bakıcı ile. Sonra yavaş yavaş uzaklaşır.
Yani tabi zor süreçler kafanın dengi biri bulmak zor.
Evde sürekli yabancı biri olması zor.
Ama dediğiniz gibi eninde sonunda çalışan kadının evinde biri lazım. Çocuk okula giderken özele bile gitse ben oğlumun çıkışına yetişemiyorum hiçbir türlü..
Sizin aile bağlarınız kötü diye herkesi öyle sanmayınBizim sülalede tek çocuk yaygın mesela.
Hatta geçenlerde teyzem vefat etti tek kızı vardı. Yalnız kalır denilen durumu yaşıyor yani anne ve babası yok, evli değil. Ama kötü bir hayatı da yok. Anne babadan yeterli gelir, ev, araba kaldı. Kendini idare ediyor. Çevresi de geniş. Kardeş arayışı da yok çünkü insan yaşamadığı bir duyguyu aramaz.
Yine vefat eden bir halam vardı, bir kız bir oğlu vardı. Sorsan ne kadar destekler diye haftada bir iki telefonla iyi misin derler. Yılda bir iki de görüşürlerse görüşürler. Baktığımda tek çocukla arasında inan hiç bir fark yok, ikisi de aynı yalnızlıkta. İnsanlar evlendikten sonra kendi çocuklarının telaşına düşüyor ve öyle bir destek de kalmıyor.
Allah çocuklarımıza ömür versin ama hayatın ne getireceği de belli değil. Yalnız kalmayacakları sevilip sevecekleri kıymet bilen insanlara denk gelsinler.
Eşimin ailesine bakınca da mesela tek çocuk yaptığıma memnun oluyorum. Üç beş dönüm fındık bahçesi için hepsi küs kavgalı. Dede öldü cenazesinde kardeş kardeşle konuşmadı.
Dediğim gibi annemin yakın arkadaşının eşi öldü arkadaşı ve çocuğu vardı üç kuruş Miras kavgası için tek kız kardeşi gelmedi.
Yani ileride çıkarlar, ailevi sorunlar da yaşamayacakları garanti değil.
Bizde mesela tum teyzelerim kuzenlerim ayda 1 toplaniriz, yer icer egleniriz, eslerimiz de cok iyi anlasiyor.. ustelik ananem dedem de vefat etti allah rahmet eylesin, yani birarada tutacak buyukte yok. Baba tarafimla cok iyi aile baglarimiz. Her aile ayni degil her kardes iliskisinin ayni olmadigi gibi.Sizin aile bağlarınız kötü diye herkesi öyle sanmayın
Biz kocaman sofralar kurarız bol kahkahalı mesela yılbaşında
Ayrıca insan yaşamadığı duyguyu da gayet arar
Kesinlikle öyleBizde mesela tum teyzelerim kuzenlerim ayda 1 toplaniriz, yer icer egleniriz, eslerimiz de cok iyi anlasiyor.. ustelik ananem dedem de vefat etti allah rahmet eylesin, yani birarada tutacak buyukte yok. Baba tarafimla cok iyi aile baglarimiz. Her aile ayni degil her kardes iliskisinin ayni olmadigi gibi.
Çok ikilemde kalarak ikinciyi yapanlardanım. Bakış açımsa şöyle bir çocuk için başka bir çocuk yapmak haksızlık bence. Eğer ilkini istediğiniz gibi bunjda istiyorsanız yapın. Küçük olan 3-5 sene geç doğdu diye ilk çocuğa yarenlik yapma vazifesi ile dünyaya gelmemeli. Çok acımasızca buluyorum. He süreç içinde elbet kardeşlik aşılayacağız elbet güzel anlar yaşanacak ama her çocuğun anne babası tek. Kendinize odaklanın bir can daha kendinizden bir parça daha istiyorsanız yapınmerhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
2 Çocuğum var keşke 4 olsaydı diyorum bazen, kalabalık aile olmak çok güzel bir şey bence bizde kalabalığız ve genelde aynı yaşlarda kızlarz erkek az düğünümüz eğlencemiz şenlikli olur, birbirimizi çok severiz, aile dinamiğini sen biliyorsun senin karar vermen lazımmerhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
2 Çocuğum var keşke 4 olsaydı diyorum bazen, kalabalık aile olmak çok güzel bir şey bence bizde kalabalığız ve genelde aynı yaşlarda kızlarz erkek az düğünümüz eğlencemiz şenlikli olur, birbirimizi çok severiz, aile dinamiğini sen biliyorsun senin karar vermen lazım
Her seye okeyim de, gecesi gunduzu karisiyor insanin ona da tamam ama benim lohusaligim cok uzun suruyor, yani kizimda oyle olmustu.Konfor alanından cıkmakta çok zorlanan biri değilseniz yapın çünkü isteğiniz var ve kardeşiyle yaş farkınıda daha fazla açmayın zaten ne zaman olacağı belli değil.
Yoo gayet görüşen bir aileyizdir kendi ailemle bağlarım kötü değildir o sonuca nereden vardınız anlamadım. Zira görüşmeyen uzak kardeş olarak eşimin kardeşlerini söylüyorum. Aksine teyzemin kızı mesela yalnız hissetmiyor kendini. ama her yılbaşında kocaman sofra kurmuyoruz mesela keyif aldığımız dostlarımız da var yada bazen çekirdek aile kalmak istiyoruz. İlla ki tek bağ aile değildir. Kardeşi olmayan ıssız duvarlarda yalnız başına kalıp ağlamıyorlarSizin aile bağlarınız kötü diye herkesi öyle sanmayın
Biz kocaman sofralar kurarız bol kahkahalı mesela yılbaşında
Ayrıca insan yaşamadığı duyguyu da gayet arar
İkincide öyle olmuyor bence ilk oğlan benim gerçekten acemiymişimHer seye okeyim de, gecesi gunduzu karisiyor insanin ona da tamam ama benim lohusaligim cok uzun suruyor, yani kizimda oyle olmustu.
Bakalim zaman gosterecek, ikinci cocugun daha kolay buyudugunu soyluyor bi cok insan ama burdan baya farkli gorusler de cikti.
Biraz daha bekleyecegim, belki bekleme surecinde daha cok rahatlar hayatimiz ve hepten vazgecerizsanirim vazgecmeyi bekleyecegim
Ya içinde azcık ikinci cocuk isteği olan kişiler eninde sonunda yapıyor ablamda sizin gibiydi istiyorum istemiyorum derken sonunda yaptı ama yaş farkı 6ya cıktı ben iki cocuk kesin istediğim için yaş farkını 1 bucuk yaş tuttum madem deliricem tam delireyim dedimHer seye okeyim de, gecesi gunduzu karisiyor insanin ona da tamam ama benim lohusaligim cok uzun suruyor, yani kizimda oyle olmustu.
Bakalim zaman gosterecek, ikinci cocugun daha kolay buyudugunu soyluyor bi cok insan ama burdan baya farkli gorusler de cikti.
Biraz daha bekleyecegim, belki bekleme surecinde daha cok rahatlar hayatimiz ve hepten vazgecerizsanirim vazgecmeyi bekleyecegim
Ben de bir zamanlar burada böyle bir konu açmıştım. Ve iyi ki kardeşi olmuş diyorum. Ben şu an 37 yaşımdayım ama ve 2.yi 34 yaşımda doğurdum. Benim de ilk çocuğum kız ve hiç kuzeni yoktu ve olmayacak gibiydi ve hala da kuzeni yokmerhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
Bu arada sadece kardeşi olsun diye 2.yi yapmadık. Biz de çok istedik, hep 2 çocuk hayalimiz vardı. Ne yalan söyleyeyim erkek evladım da olsun istedim ama önce oğlum olsaydı da kızım olsun isterdimmerhabalar herkese,
son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.
4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.
sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?