ayyyyy ben geç kalmışım konuyaa ,
benim annem vefat edeli 8 yıl oldu , ama sağolsun ablamlar aratmazlar yerini , hatta annemle son dönemlerinde birbirimizle olan farklılkığımızı kabul etmiştik tam , sonra kendisini kaybedince ablamlarla aşamadık bu durumu, hele de biz 3 kız kardeş en küçükleri ben olunca , seyreyleyin karışmayı herşeyi onların doğru bilmesini, yalnız yaşamaya başlayınca ve direkt artık görüşmemek üzerine rest çekince toparlandılar, yada uzaktan davul sesi gibi hoş geliyorduk birbirimize, sonra evlenince o aşamada neyse aileleri birbirine kaynaştırma da yine aile bağları derken bir sevgi şefkat seli oluştu aramızda (yanlışlıkla : ) ha hala pek karıştırmam ama idare etme pozisyonuna geçtim ki oda kasıyor artık beni, birde gittikçe farketiğim başka bir durum varki , hiçbir şeyime karışmaz dediğim eşimin annesi , büyük bir heyecanla (ilk torun ) torunu bekliyor , bizden alıp büyütmeye kalkmassa iyi , acaip fena bir sahiplenme durumu var , eylül de tatile gitçeklerdi ,'' nereye gidiceğiz daha çoçuk küçüçük olucak '' diye konuşuyor
arkadaşlarımızın 8 eylül de düğünü var ''ben gidemem, uzak olucak çoçuğu ziyan edemem , o kadar saatte ayrı kalamam'' diyorum , çokk hevesli '' biz bakarız nolcak '' diyor
eee tabi birde hastanede kalırsam ablam mı kalıcak o mu kalıcak derdi olucak , ayyhhhhhhhhhhhh düşünmüyorum , evet en güzeli bu