Mrb arkadaşlar şimdi doktordan geldim çatı muayenesi yaptı çok incelmiş ve rahimde açıklık varmış akşam sabah gelebilir hazırlıklı ol dedi 38 haftalığız. 3 400 gr kilosu rahimde açılma varsa ne zaman doğum yaparım acaba eve gönderdi ama sancım çok hafif var ama bilemiyorum ???
Yıl 2006,aylardan Kasım…..
İlk görüşte aşktı bizimkisi.Öyle bir aşk ki,arada ki mesafeler hiç umurumuzda olmadı.
Hafta sonları iple çekilip 12 saat yolculuktan sonra kavuşup hasret giderirdik.
Ailemi ikna etmek 2 yılımı almış olsa da “o” her şeye değerdi.
Yıl 2009,aylardan Temmuz…..
Hasret sona erdi ve bir ömür aynı yastığa baş koymak için “evet” dedik birbirimize.
Hiç ayrılmadığım ailemden ayrılmaktı en zor olanı…Babamın,annemin,kardeşlerimin o ayrılık anında ki son bakışları hala yüreğimi burkar….
Sonrasında hiç tanımadığım,bilmediğim bir yerde başladık hayata…Her şey tıpkı peri masallarında ki kadar güzeldi.
Toz pembeydi hayat “o” yanımdayken…
1.5 yıl doyasıya yaşadık birbirimizi ve sonunda bu aşk’ın bir meyvesi olsun istedik.
Planlı bir gebelik olacağı için önce doktor kontrolünden geçmeye karar verdim.
Doktor Polikistik Over isimli bir rahatsızlığımın olduğunu ve bebeğimin olmasının biraz zaman alabileceğini söyledi.Bu zaman 1 ay da olabilirdi,1 yıl’da…
İlk etapta bilinmeyenin umutsuzluğuna kapılmış olsam da başlanan tedaviye hiç aksatmadan devam ettim ve 5.ayımızda geldi mucizemiz.Ramazan bayramının sabahında öğrendik bayram şekerimizi.
İyi ki geldin meleğim,iyi ki geldin küçük mucizem…
Sonrasında rutin doktor kontrolleri tabi ki.Her ay’ı iple çekiyorduk eşimle.Ultrason zamanı hayat duruyordu sanki bizim için.Yok böyle bir mutluluk….
11.haftamızda öğrendik bir oğlumuzun olacağını ve adını bile o an belirledik.
18.haftamızdaydık ilk tekmeleri yediğimde.Artık elim sürekli karnımda tekme atsın diye bekler dururduk aşkımla…
Hiç üzmedi beni meleğim.Ne ilk aylarda bulantım oldu,ne aşermem,ne mide yanmaları ne de başka bir sıkıntım…Hiç şikayet etmedim son aylarımda ağırlaştığım için.Her anın tadını doyasıya çıkardım.Hiç bitmesin istedim bu sürecin ama her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi doğum anıda gelip çatmıştı….
Doğumu annemlerin olduğu şehirde yapmaya karar verdik.Doktorum 38.haftamda artık annemlere yerleşmem gerektiğini söyleyince daha 2 hafta var düşüncesiyle eşyalarımı toplayıp annemlere geldim ve rutin doktor kontrolüme gittim.Doktorum o gün muayenede normal doğumun beni çok zorlayacağını,bir hekim olarak bana sezeryanı tavsiye ettiğini söyledi.Ben de ne yalan söyleyeyim dünden razı gibiydim…Sezeryan kararının ardından 3 gün sonrasına gün verildi ve biz her şeyin bu kadar çabuk gelişebileceğini tahmin etmediğimiz için son hazırlıklar için koşturmaya başladık.
O büyük günden önce ki gece eşimle bebeğimize sarılıp uyuduk…Miniğimin içimde hissettiğim son kıpırtıları idi…Artık kucağımızda olacaktı ve doyasıya koklayabilecektik.
27 nisan sabahı evde son defa hastane çantamızı gözden geçirdik.Duşa girdim ve artık giyinip hastaneye gitme zamanıydı.Yatış yapılmadan doktora spinal anestezi isteğimi belirttim.Doktorum bunu tavsiye etmediğini ve genel anestezi uygulayacağını söyledi.Spinalin herkeste tutmayacağını,çoğu kişinin heyecan yaptığını ve bu da işini zorlaştırdığını falan söyledi ama ben inatla spinal istediğimi,bebeğimi ilk duyan ve gören olmak isteyince doktorum ısrarlarıma dayanamayarak kabul etti.Saat öğlen 12 gibi yatış için odama çıktık.Hemşireler nst’ye bağlayarak bebeğin son durumunu takibe aldılar.Nst de duyduğum son kalp atışlarıydı…Yavrum içimde kıpır kıpır.Her zamankinden daha hareketliydi sanki..Kim bilir belkide dünyaya geleceğini hissetmişti…
Nst sonrası kan şekerimin düşmemesi için serum takıldı.Sonrasında canımı çok acıtan sonda takıldı ve artık her şey hazırdı.
Saat 15.00….
Bir hemşire tekerlekli sandalye ile beni almaya geldi.Yatağımdan kalktım ve sandalyeye oturdum.O an ne düşüneceğimi,ne hissedeceğimi bilmiyordum.Önce annemlerle helalleştim,sonra hayat arkadaşımla.Gözlerinin içine bakmamaya çalışıyordum çünkü bakarsam kendimi tutamayacaktım.Asansöre kadar yanımda geldi eşim,son defa yanağımı okşadı “iyi misin” dedi.İyim diyemedim çünkü boğazım düğümlenmişti.Sadece gözlerimle iyi olduğuma dair bir işaret yaptım ve el sallayarak asansöre bindim.
Ameliyathanede tüm ekip hazırda beni bekliyordu.Soğuk masaya uzandım ve oradakilerle sohbet ederek anestezi uzmanını beklemeye başladık.Biraz rahatlamıştım artık.Anestezi uzmanı geldi ve iğnem vuruldu.Uyuşma tam olduğunda doktorum müzik açılmasını istedi.Önce ankara havası,ardından güzel bir türkü…Tabi doktorum hem eşlik ediyor hem bana laf yetiştiriyordu.Ben iyice rahatlamıştım artık ve bebeğimden gelecek sese konsantre olmuştum.Doktorum “şimdi karnına biraz baskı yapacağız ve ardından bebek gelecek” dedi.
1..2..3…ve bebeğim çıkmıştı artık.Kordonu kesilir kesilmez bana gösterdiler meleğimi.Kuzum gözleri açık bana bakıyordu.Gözlerimden yaşlar süzülerek “yavrum” diyebildim sadece…Sonra götürdüler bebeğimi yanımdan.Değişik sesler geliyordu kulağıma,bebeğimi temizliyorlar herhalde diye düşündüm ama içimi de bir endişe kapladı.Bebeğimi gördüm evet ama ağlamamıştı hiç.Benim bildiğim bebek doğar doğmaz ağlardı….Biraz sonra dayanamayarak “bebeğim iyi mi” diye sordum ve doktordan gelen cevapla rahatladım.Hemen ardından bebeğimi giydirip yanıma getirdiler.Yanağını yanağıma değdirerek öpüp koklaştık oğlumla.Gözleri açık sessiz sessiz bakınıyordu kundağının içerisinde.Tutamadım kendimi ve gözyaşlarına boğuldum….Allah’ım o ne müthiş bir duyguydu öyle….Rabbime binlerce kez şükürler olsun bana bu duyguyu yaşattığı için…
Bebeğimi daha fazla üşümemesi için odamıza götüreceklerini söylediler ve götürdüler.
Dikiş işlemleri devam ederken bir an kafamın içerisinde bir uğultu oldu ve sanki kalbim beynimde çarpmaya başladı.Gözlerim karardı ve diyebildiğim tek şey” kendimi iyi hissetmiyorum ”oldu.Bir an ortalık karıştı.Ağzıma oksijen maskesi takıldığını hatırlıyorum sadece.Hafif kendimden geçmişim ki gözlerimi açtığımda hala ameliyat masasındaydım.5-10 dakika sonra her şey bitti.Doktorum spinalin çok güzel geçtiğini ve doktor olarak benden çok memnun kaldığını söyledi.Herkese teşekkür ettim ve artık odama gitme vakti idi.
Sedyeyle odama getirildiğimde kuzum babasının kucağında sessizce duruyordu.Hemen aldım koynuma,önce kokusunu doyasıya içime çektim ve sonra emzirmeye başladım.O minik dudakları ile emme çabaları muhteşemdi.Anne olmuştum artık…Anne…
Oğlum doğmadan önce kendimi aşık sanıyordum ama asıl aşk onun doğumu ile başladı.
Artık tüm dünya evladımın etrafında dönüyor.Çok şükür rabbime bana böyle güzel bir evlat nasip eylediği için.
Hoş geldin ailemize Eymen Kayra’m…Bereket getirdin evimize yavrum…
Mrb arkadaşlar şimdi doktordan geldim çatı muayenesi yaptı çok incelmiş ve rahimde açıklık varmış akşam sabah gelebilir hazırlıklı ol dedi 38 haftalığız. 3 400 gr kilosu rahimde açılma varsa ne zaman doğum yaparım acaba eve gönderdi ama sancım çok hafif var ama bilemiyorum ???
merhaba arkadaşlar biz bugün itibariyle 41+1 iz doktordaydık, yine pelvik muayene oldum ve yine açılmam olmadığı için doktorum daha fazla beklemek istemedi yarın sabah 9 gibi genel anestezi ile sezeryana alınacağım, biraz korkum var bize dua edin arkadaşlar sağlıkla kavuşayım miniğime yarın anne olacağımın heyecanıda ayrı biyerde, sezeryan olan arkadaşlarım duyulan ağrı ve acılar nasıl oluyor ne kadar zamanda geçiyor kaç saate uyanılıyor, biraz beni bilgilendirirseniz sevinirim:18:
Yıl 2006,aylardan Kasım…..
İlk görüşte aşktı bizimkisi.Öyle bir aşk ki,arada ki mesafeler hiç umurumuzda olmadı.
Hafta sonları iple çekilip 12 saat yolculuktan sonra kavuşup hasret giderirdik.
Ailemi ikna etmek 2 yılımı almış olsa da “o” her şeye değerdi.
Yıl 2009,aylardan Temmuz…..
Hasret sona erdi ve bir ömür aynı yastığa baş koymak için “evet” dedik birbirimize.
Hiç ayrılmadığım ailemden ayrılmaktı en zor olanı…Babamın,annemin,kardeşlerimin o ayrılık anında ki son bakışları hala yüreğimi burkar….
Sonrasında hiç tanımadığım,bilmediğim bir yerde başladık hayata…Her şey tıpkı peri masallarında ki kadar güzeldi.
Toz pembeydi hayat “o” yanımdayken…
1.5 yıl doyasıya yaşadık birbirimizi ve sonunda bu aşk’ın bir meyvesi olsun istedik.
Planlı bir gebelik olacağı için önce doktor kontrolünden geçmeye karar verdim.
Doktor Polikistik Over isimli bir rahatsızlığımın olduğunu ve bebeğimin olmasının biraz zaman alabileceğini söyledi.Bu zaman 1 ay da olabilirdi,1 yıl’da…
İlk etapta bilinmeyenin umutsuzluğuna kapılmış olsam da başlanan tedaviye hiç aksatmadan devam ettim ve 5.ayımızda geldi mucizemiz.Ramazan bayramının sabahında öğrendik bayram şekerimizi.
İyi ki geldin meleğim,iyi ki geldin küçük mucizem…
Sonrasında rutin doktor kontrolleri tabi ki.Her ay’ı iple çekiyorduk eşimle.Ultrason zamanı hayat duruyordu sanki bizim için.Yok böyle bir mutluluk….
11.haftamızda öğrendik bir oğlumuzun olacağını ve adını bile o an belirledik.
18.haftamızdaydık ilk tekmeleri yediğimde.Artık elim sürekli karnımda tekme atsın diye bekler dururduk aşkımla…
Hiç üzmedi beni meleğim.Ne ilk aylarda bulantım oldu,ne aşermem,ne mide yanmaları ne de başka bir sıkıntım…Hiç şikayet etmedim son aylarımda ağırlaştığım için.Her anın tadını doyasıya çıkardım.Hiç bitmesin istedim bu sürecin ama her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi doğum anıda gelip çatmıştı….
Doğumu annemlerin olduğu şehirde yapmaya karar verdik.Doktorum 38.haftamda artık annemlere yerleşmem gerektiğini söyleyince daha 2 hafta var düşüncesiyle eşyalarımı toplayıp annemlere geldim ve rutin doktor kontrolüme gittim.Doktorum o gün muayenede normal doğumun beni çok zorlayacağını,bir hekim olarak bana sezeryanı tavsiye ettiğini söyledi.Ben de ne yalan söyleyeyim dünden razı gibiydim…Sezeryan kararının ardından 3 gün sonrasına gün verildi ve biz her şeyin bu kadar çabuk gelişebileceğini tahmin etmediğimiz için son hazırlıklar için koşturmaya başladık.
O büyük günden önce ki gece eşimle bebeğimize sarılıp uyuduk…Miniğimin içimde hissettiğim son kıpırtıları idi…Artık kucağımızda olacaktı ve doyasıya koklayabilecektik.
27 nisan sabahı evde son defa hastane çantamızı gözden geçirdik.Duşa girdim ve artık giyinip hastaneye gitme zamanıydı.Yatış yapılmadan doktora spinal anestezi isteğimi belirttim.Doktorum bunu tavsiye etmediğini ve genel anestezi uygulayacağını söyledi.Spinalin herkeste tutmayacağını,çoğu kişinin heyecan yaptığını ve bu da işini zorlaştırdığını falan söyledi ama ben inatla spinal istediğimi,bebeğimi ilk duyan ve gören olmak isteyince doktorum ısrarlarıma dayanamayarak kabul etti.Saat öğlen 12 gibi yatış için odama çıktık.Hemşireler nst’ye bağlayarak bebeğin son durumunu takibe aldılar.Nst de duyduğum son kalp atışlarıydı…Yavrum içimde kıpır kıpır.Her zamankinden daha hareketliydi sanki..Kim bilir belkide dünyaya geleceğini hissetmişti…
Nst sonrası kan şekerimin düşmemesi için serum takıldı.Sonrasında canımı çok acıtan sonda takıldı ve artık her şey hazırdı.
Saat 15.00….
Bir hemşire tekerlekli sandalye ile beni almaya geldi.Yatağımdan kalktım ve sandalyeye oturdum.O an ne düşüneceğimi,ne hissedeceğimi bilmiyordum.Önce annemlerle helalleştim,sonra hayat arkadaşımla.Gözlerinin içine bakmamaya çalışıyordum çünkü bakarsam kendimi tutamayacaktım.Asansöre kadar yanımda geldi eşim,son defa yanağımı okşadı “iyi misin” dedi.İyim diyemedim çünkü boğazım düğümlenmişti.Sadece gözlerimle iyi olduğuma dair bir işaret yaptım ve el sallayarak asansöre bindim.
Ameliyathanede tüm ekip hazırda beni bekliyordu.Soğuk masaya uzandım ve oradakilerle sohbet ederek anestezi uzmanını beklemeye başladık.Biraz rahatlamıştım artık.Anestezi uzmanı geldi ve iğnem vuruldu.Uyuşma tam olduğunda doktorum müzik açılmasını istedi.Önce ankara havası,ardından güzel bir türkü…Tabi doktorum hem eşlik ediyor hem bana laf yetiştiriyordu.Ben iyice rahatlamıştım artık ve bebeğimden gelecek sese konsantre olmuştum.Doktorum “şimdi karnına biraz baskı yapacağız ve ardından bebek gelecek” dedi.
1..2..3…ve bebeğim çıkmıştı artık.Kordonu kesilir kesilmez bana gösterdiler meleğimi.Kuzum gözleri açık bana bakıyordu.Gözlerimden yaşlar süzülerek “yavrum” diyebildim sadece…Sonra götürdüler bebeğimi yanımdan.Değişik sesler geliyordu kulağıma,bebeğimi temizliyorlar herhalde diye düşündüm ama içimi de bir endişe kapladı.Bebeğimi gördüm evet ama ağlamamıştı hiç.Benim bildiğim bebek doğar doğmaz ağlardı….Biraz sonra dayanamayarak “bebeğim iyi mi” diye sordum ve doktordan gelen cevapla rahatladım.Hemen ardından bebeğimi giydirip yanıma getirdiler.Yanağını yanağıma değdirerek öpüp koklaştık oğlumla.Gözleri açık sessiz sessiz bakınıyordu kundağının içerisinde.Tutamadım kendimi ve gözyaşlarına boğuldum….Allah’ım o ne müthiş bir duyguydu öyle….Rabbime binlerce kez şükürler olsun bana bu duyguyu yaşattığı için…
Bebeğimi daha fazla üşümemesi için odamıza götüreceklerini söylediler ve götürdüler.
Dikiş işlemleri devam ederken bir an kafamın içerisinde bir uğultu oldu ve sanki kalbim beynimde çarpmaya başladı.Gözlerim karardı ve diyebildiğim tek şey” kendimi iyi hissetmiyorum ”oldu.Bir an ortalık karıştı.Ağzıma oksijen maskesi takıldığını hatırlıyorum sadece.Hafif kendimden geçmişim ki gözlerimi açtığımda hala ameliyat masasındaydım.5-10 dakika sonra her şey bitti.Doktorum spinalin çok güzel geçtiğini ve doktor olarak benden çok memnun kaldığını söyledi.Herkese teşekkür ettim ve artık odama gitme vakti idi.
Sedyeyle odama getirildiğimde kuzum babasının kucağında sessizce duruyordu.Hemen aldım koynuma,önce kokusunu doyasıya içime çektim ve sonra emzirmeye başladım.O minik dudakları ile emme çabaları muhteşemdi.Anne olmuştum artık…Anne…
Oğlum doğmadan önce kendimi aşık sanıyordum ama asıl aşk onun doğumu ile başladı.
Artık tüm dünya evladımın etrafında dönüyor.Çok şükür rabbime bana böyle güzel bir evlat nasip eylediği için.
Hoş geldin ailemize Eymen Kayra’m…Bereket getirdin evimize yavrum…
Ben spinal anestezi ile sezeryan olduğum için genelde ayılmanın ne kadar sürede olduğunu bilmiyorum.
Bi arkadaşım 2 saatte anca kendisine gelebilmişti ama onu hatırlıyorum.
Sezeryandan 6 saat sonra yürümem gerekiyordu benim.Yalan yok ilk adımlar çok acılı oluyor ama yürüdükçe açılıyorsun.İlk 2 gün sıkıntılı geçmişti benim için ama sonrasında çabucak toparlandım çok şükür.
İnşaallah sağlıkla kucağına alırsın bebeğini.Şimdiden hayırlı olsun.
arkadaslar 12.05.2012 de oglum emir sarp 3600 gr 50 santım olarak dunyaya geldi belki hatırlarsınız doktor sezeryan onermisti baska bi doktora gitmeye karar wermistim sabah oldugunda ama kısmet degilmis sabah saat 6 gibi suyum geldi apar topar hastaneye gittik doktor bebegın tam kanala inmedigini soyledi ben ısrarla normali denemek istedigiimi soyledim 6 saat sancı cektım 5 santıme kadar acılmam oldu fakat bebek fazla ınmemıs bebegın suratınında ters oldugunu soyledı dogumda tehlıke yaratabılcegını zor bı dogum olcagını soyledı ben de sezeryanı kabul ettım sıpınal sezaryan yapıldı ama cok ktuydu o kadar sancı cekıp sonra sezeryana alınmak motıvasyonumu bıtirdi suni sancının etkısıyle bı taraftan sancım gelyo onu gecırmeye calısıyorum bı taraftan sezeryana hazırlıyolar kendim den gectım resmen oglum ıyı Allah a sükür benim agrılarım war bebegımın bakımını tek basıma yapamıyorum o okadar canımı yakıyokı bebegım agladıgında yataktan kalkıp yanına gıtmem 5 dk dan fazla alyo inş tez zamanda toparlanıp bebegımle ılgılenebılırım arkadaslar dogum yapmamıs arkadaslara bı onerım waar ben su alt kacırma kılotlarındaan almıstım okadar ıse yarıyor ki depent gibi bisey di adı sanırım kılot ve pet kullanmaya gerek olmuyo dıkıs ızlerının uzerıne gelyo zaten canını da acıtmıyo cok kullanıslı bır paketın ıcın de 10 tane fln war ewe gelldım hala onu kullanıyorum arkadaslar sipinal sezeryan olan arkadaslar nekadar sure de toparlandınız bir de karnım benım ınmedı cok sankı 5 aylık hamıleyım sız naptınız sardınızmı sardıysanız nasıl sardınız dıkısleın uzerınden mı beni bilgilendirirseniz sewinirim
evet bende hatırladımmm evet aynı gunlerımızbenım bebısım kızz bu arada
arkadaslar 12.05.2012 de oglum emir sarp 3600 gr 50 santım olarak dunyaya geldi belki hatırlarsınız doktor sezeryan onermisti baska bi doktora gitmeye karar wermistim sabah oldugunda ama kısmet degilmis sabah saat 6 gibi suyum geldi apar topar hastaneye gittik doktor bebegın tam kanala inmedigini soyledi ben ısrarla normali denemek istedigiimi soyledim 6 saat sancı cektım 5 santıme kadar acılmam oldu fakat bebek fazla ınmemıs bebegın suratınında ters oldugunu soyledı dogumda tehlıke yaratabılcegını zor bı dogum olcagını soyledı ben de sezeryanı kabul ettım sıpınal sezaryan yapıldı ama cok ktuydu o kadar sancı cekıp sonra sezeryana alınmak motıvasyonumu bıtirdi suni sancının etkısıyle bı taraftan sancım gelyo onu gecırmeye calısıyorum bı taraftan sezeryana hazırlıyolar kendim den gectım resmen oglum ıyı Allah a sükür benim agrılarım war bebegımın bakımını tek basıma yapamıyorum o okadar canımı yakıyokı bebegım agladıgında yataktan kalkıp yanına gıtmem 5 dk dan fazla alyo inş tez zamanda toparlanıp bebegımle ılgılenebılırım arkadaslar dogum yapmamıs arkadaslara bı onerım waar ben su alt kacırma kılotlarındaan almıstım okadar ıse yarıyor ki depent gibi bisey di adı sanırım kılot ve pet kullanmaya gerek olmuyo dıkıs ızlerının uzerıne gelyo zaten canını da acıtmıyo cok kullanıslı bır paketın ıcın de 10 tane fln war ewe gelldım hala onu kullanıyorum arkadaslar sipinal sezeryan olan arkadaslar nekadar sure de toparlandınız bir de karnım benım ınmedı cok sankı 5 aylık hamıleyım sız naptınız sardınızmı sardıysanız nasıl sardınız dıkısleın uzerınden mı beni bilgilendirirseniz sewinirim
herkese günaydın...kızımın burnu bir kaç gündür tıkalı deniz suyu kullanıyoruz...yeni aldığımız madelayı (biberonu)dün akşam vermeye çalıstık ...uykuda almadı...birde uyanıkken deneyeceğim...ayrıca dilin ortasında pamukçuk belirtileri var...nasıl giderilir hiç bir fikrim yok...öğleden sonra sağlık ocağına gideceğiz...
inş sıkıntılarımızı tek tek hallederiz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?