herkese günaydınlar bugün eşimle 2 yıl evlilik yılımız
Bakalım nasıl geçecek:26::26::26:
çekirdek ailenle nice mutlu yıllarınız olsun canım :)) bizimde perşembe günü 3. yılımız doluyor. nedense benim pek bi beklentim yok..
Merhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemedi ikinci yıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlı bulunduğumuz il'e sevkettiler ben hastanede eşim ve ablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
Merhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemedi ikinci yıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlı bulunduğumuz il'e sevkettiler ben hastanede eşim ve ablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
Ben zaten her gün takip ediyorum forumu.Sen soracaklarnı buraya yazarsan elimden geldiği kadar yardımcı olurum.
herkese günaydınlar bugün eşimle 2 yıl evlilik yılımız
Bakalım nasıl geçecek:26::26::26:
Merhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemedi ikinci yıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlı bulunduğumuz il'e sevkettiler ben hastanede eşim ve ablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
Merhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemediyıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlıbulunduğumuz il'sevkettilerhastanedevablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
sağol bitaneeembenimde yok ama bekleyp görecez 1 aydan beridir ona söyledim
artk ona kalmış bişey umarım
beni yanıltır canıım
Merhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemedi ikinci yıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlı bulunduğumuz il'e sevkettiler ben hastanede eşim ve ablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
herkese günaydınlar bugün eşimle 2 yıl evlilik yılımız
Bakalım nasıl geçecek:26::26::26:
kuzum çok tatlı onu yiyorum kilo yapar mı
çiçekcim benden önce yazan arkadaşlarım çok güzel şeyler söylemişler onlara katılıyorum Allah başka dert vermesin diyelim. bende gurbetteyim zor oluyor ama napıcaksın inşallah sütünde çoğalır içini ferah tut iyi haberlerini bekliyoruzMerhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemedi ikinci yıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlı bulunduğumuz il'e sevkettiler ben hastanede eşim ve ablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
çiçekcim benden önce yazan arkadaşlarım çok güzel şeyler söylemişler onlara katılıyorum Allah başka dert vermesin diyelim. bende gurbetteyim zor oluyor ama napıcaksın inşallah sütünde çoğalır içini ferah tut iyi haberlerini bekliyoruzMerhaba arkadaşlar bende mayıs annesiyim,hamileliğim boyunca sık sık takip ettim,bebeğimin en ufak alışverişine kadar fikirlerinizden faydalandım,hep bende yazmak istedim fakat bi türlü yazamadım saçma bi çekimserlik oldu oysaki çok müsayittim.Şimdi bebeğim 2,5 aylık oldu hala fırsat buldukca takip ediyorum ve şeytanın bacağını kırıp yazmaya karar verdim eğer kabul ederseniz bende aranıza katılmak isterim çünkü hernekadar hayatımın en mutlu günlerini yaşasamda bir okadarda çok bunalıyorum kendimi yanlız hissediyorum.Eşimin işi gereği ailemden arkadaşlarımdan uzağım ,gurbette bir başıma bebeğimi büyütmeye çalışıyorum,bi yandan çok keyif alıyorum bi yandan sıkıntılar yaşıyorum ama sizlerin yazılarını okudugumda bu sıkıntıları yaşayanın bi tek ben olmadığımı görüyorum.Eğer sizi sıkmazsam bende bahsedim yaşadıklarımdan.Hamileliğimin son ayında memleketime gittim doğumumu yanlız yapmak istemedim,normal doğum çok istiyordum o yüzden günümü bekledim,kız çocukları erken gelir dediler sürekli, bende 1 ay boyunca ha şimdi oldu ha şimdi olacak stresle bekledim fakat 40 haftam doldu nazlı kızım gelmedi doktor çatı muayenesi yaptı ve sezeryana karar verdi,iyikide verdi belki 1 gün daha bekleseydim kötü şeyler yaşayabilirdim.Ameliyattan çıktım kendime gelmeye başladım hayal meyal insanların bana kızın şimdi gelecek hazırlıyorlar falan dediğini duydum,çok şükür ben tam ayıkmadan geldi,meger direk yoğun bakıma alınmış ciğerlerine su kaçmış mosmor doğmuş,tabi nekadar atlatmışta olsa çok kötü oldum çünkü eşim anlatırken dayanamayıp ağlıyorduki hiç ağlamaz normalde ,sonra ertesi gün sabah işitme testine gitti geçemedi ikinci yıkım,öğleden sonra kalp muayenesinde sorun çıktı bağlı bulunduğumuz il'e sevkettiler ben hastanede eşim ve ablası kızımı aldı gittiler ekg çektirmeye,onlar gelene kadar dikişlerimi tutup resmen inleyerek ağladım sezeryan olanlar bilirler normalde dikişler yüzünden hıçkırarak ağlayamıyosun.Neyse sonuç kalpte 4_5 tane üfürüm çıkmış.Aslınde hem işitme sorunu hemde üfürüm yeni doğanlarda sık olur sonra düzelirmiş ama biz bunu bilmiyorduk bi sonraki kontrole kadar yani 10 gün sonraya kadar eşimle tam bi cehennem yaşadık ben bi saniye ağıdımı kesemedim kalp ya kalp diyosun daha önemli bişe varmı diyordum, benim kızım duymuyormu,biraz ağlasın kalbimi yoruldu heder ettim kendimi.Gelelim malum sorun beslenmeye aslında sütüm hemen geldi ve 2.gün baya artmaya başladı göğsüm taş gibi kocaman doluydu yanıyordum çok ağrıyodu fakat göğüs ucum küçük diye kızım kavrayamadı daha göğsüme yaklaştırıken beraber çatlicak gibi aglıyordu o ağlar ben ağlar ememedi bende sağmaya başladım sonra 5.günü yavaş yavaş emmeye başladı bu defada üzüntüden ağlamaktan ve en önemlisi tam neredeyse bir hafta gözümü bile kırpamamaktan sütüm gitti,bu seferde süt az diye emerken çıldırdı sürekli ağız açık yalancı emziği nerdeyse yutacak herkes aç bu çocuk aç bu çocuk aç bu çocuk inanın ölecem sandım artık,derken kilo alımı çok kötüydü ve mama takviyesine başladıkSonra kendi evime geldim çok şükür bazen uzak olmak çok daha iyi oluyor,pes etmicem dedim kızım verimli ememiyordu 2 dk emiyor sancı giriyor bırakıyor ağlıyor bende günde 3 defa sağmaya başladım önce iki göğsümden 30 çıktı sonra 70 derken arttı fakat kızım tamamen emmeyi bıraktı,olsun dedim canı sağolsun ben sağar veririm,her defasında tek gögsümden 100 çıkıyordu yani günde 3 defa 100_100 2 öğün çıkıyordu buda 6 öğn ediyor 1 öğünde mama verip durumu toparlamaya başladım.sağmak belli bi süreden sonra çok yıpratıcı oluyor düşünün bebeğim bi yandan ağlıyor ben sağmaya çalışıyorum iyice geriliyorum bide eve baglanıyosun mecburen ama dedim gerekirse 6 ay 1 sene dayanırım yeterki anne sütü alsın.Malesef şimdi gittikçe azalmaya başladı e kızım büyüyor yani benim öğün ölçüsünü arttırmam gerekirken azalıyor anlayacağınız 1 haftadır mama ağırlıklı besleniyoruz,yinede sağmaya devam.Bi türlü kabullenemiyorum 2,5 aydır,ben hiç bu şekilde hayal etmedim emzirme önlü süt saklama poşetleri aldım,eşime sırf süt için mini derin dondurucu al diyordum stok için düşünün o hayallerden şu duruma bakın besleyemiyorum bile,bide kendimi suçluyorum sütüm iyiydi ben kendimi depresyona sokup sütümü etkiledim.Anlayacağınız zor günler geçiriyorum desteğinize ihtiyacım var.Çevremdekiler emdirmedin sağğdın diye beni suçluyor oysaki kızım bu zmana kadar süt içtiyse sağmam sayesinde ama anlatamıyrum.Eğer sizi sıktıysam özür diliyorum içimi dökmeye ihtiyacım vardı.Şimdiden tşk ederim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?