işinden dolayı eşim geç geldi eve. odanın kapısını kitledim. bunu ilk defa yapıyorum. bi kere zorluk çeksin ufaktan da olsa burnu sürtsün istedim.
sabah kalktım , salona koyduğum yastığı almamış. sadece bi çarşafla iki büklü yatmış. holdeki dolapta yorgan ve koltuğu daha rahat hale getirecek araç gereç vardı. ama hiç birini almamış. boyu da uzun koltuğa sığmamış iki büklüm olmuş. içim sızladı üzüldüm. biraz daha zaman geçince yatağa çağırdım bari dinlensin rahat yatsın diye.çocuk uyutmadı tabi sonra o, oğlumuz ve ben birlikte vakit geçirdik. konuştuk falan ama nötr bi şekilde. ne sıcak ne soğuk. bi adım atsa bende atardım sanırım. ben çabuk özlüyorum onu. zaten bu zamana kadar her kavgadan sonra ne kadar haklı olursam olayım ilk adımı atan hep ben olmuşumdur.
bu sefer akışına bıraktım. yumurtalı peynir yapayım mı dedi hayır dedim. sonra gitti annesi ile kahvaltısını yaptı. çocukda sabahın altısından beri durmyordu ağlıyordu. saat 1 olmuş ben hala kahvaltı yapmamışım.çocuk ağlıyor gelip bi ne oldu bile demiyor. sonra ben delirdim.
hırsımı alamadım. anneni git teyzene bırak kendinde git arkadaşında kal ben bi hafta kafamı dinlicem dedim. sonra bu arkadaşını aradı. annesiyle birlikte oraya gitcekmiş. arkadaşı ayarlarsa buna döncekmiş. birde bana diyyorki bak korkarsan falan ben annemi arkadaşımda bırakıp gelmem ona göre diyor.
arkadaşı aramadı. eşimde işe gitti. anası evde. yani arkadaşı gel dese beni küçük çocukla tek bırakıp gidecekti. ben böyle dedim ama hangi aklı başında insan bunu yaparki. sinir anında söylemiş olabilirm sonuçta.
niran yaşım küçük değil. 28 yaşındayım. eşimden küçüğüm sadece. 8 yaş var aramızda.
kızlar ben bi başıma olsam eşimdir deyip her halini çekerim ama benim birde kvalide var malum. çoğunuz kayınvalideniz sadece çocuk bakmaya geldiğinde bile dayanamıyorsunuz. ben 3 yıldır aralıksız kayınvalideyleyim. yazları bile bi yere gitmez.