Kızlar moralim çok bozuk benim hiç tadım kalmadı hamileliğimin başından beri rahatsızlıklarım psikolojimi bozdu zaten bir yandan işten de çıkarmışlardı beni ve şu o günden beri maddi durumumuz da çok sıkışık kızıma bir hastane çıkışından başka bişey alamadım o kadar üzülüyorum ki anlatamam ben böyle şeyleri çok dert eden biri değilim eşime de yük olmadım canım birşeyler aşerdiğinde anneme gidip söyledim eşime bile diyemedim ama eşim bunları hiç görmüyor üstüne üstlük akşam bana ben sana demiştim canın birşey isterse almam diye diyor ailesinin durumu çok iyi ama biz istemiyoruz daha doğrusu isteyemiyoruz çünkü vermedikleri halde bile söylenen biridir kayınvalidem ne yapsam yaranamıyorum anlayacağınız kendileri gidip almışlar kıyafet nevresim beşik falan bana söyleyen soran yok gel beraber bakalım diye gidip kıpkırmızı bir puset almışlar hiç sevmem kırmızıyı birde ama bana soran yok eşimede rengini değiştirelim diye deyince laf yedim o kadar bunaldım ki artık sabır sabır nereye kadar bilmiyorum işten çıkarıldığım halde gidip telefon aldı kendine faturalı hatla hâlâ onu ödüyoruz ayda ben birşey isteyince para yok ama o kadar sıkıldım ki istediğim şey kendime de değil hamile kıyafeti olarak bile bi tshirt alabildim sadece kendime ama ben onun gözünde hâlâ iyi biri değilim hâlâ söylediklerim bir kulağından girip değerinden çıkıyor her sabah kahvaltısını eksik etmem akşam yemeğini geciktirmem tatlı seviyor diye helva bile olsa dahi yapmaya uğraşıyorum millet hamile olur kocasını yanına yaklaştırmaz ben onun için giyinip süsleniyorum 37 haftalık oldum hala boş bırakmıyorum onu ama gözünde hiçbir değerim yok yapmayım diyorum bu sefer daha kötü oluyor aramız ama gerçekten çok bunaldım artık ya bana da yazık değil mi