Biraz dertleşesim var kızlar
Doktora tezim var uğraştığım Bi taraftan çalışıyorum Bi taraftan eve gel yemek yap, sağlıklı ve düzenli beslen, çamaşır, bulaşık, ütüler... Yoruldum hem de çok yoruldum. Eşim de çok yoğun çalışıyor bu ara, hiç destekleyemedi beni, geçen annem gelecekti sonra kardeşim hasta oldu onun yanına gitti derken yalnız ve yardımsız kaldım
Tüm bunlara üzülmüyorum da sosyal çevrem genelde akademik kariyeri ön planda tutan insanlardan oluşuyor. Bebeğimle ilgili bir şey söyleyecek olsam, ya da gebelikle ilgili eleştirel cümleler, imalı ya da doğrudan kırıcı laflar... Gebeliğin ve Bebek sahibi olmanın mucizevi bir şey olduğunu düşünüyorum ama bana öyle bir davranıyorlar ki sanki çok aptalca bir duruma seviniyorum, dünyadaki ilk gebe olan kadının ben olmadığımın gayet de farkındayım ama ben ilk kez gebe oluyorum, Rabbim nasip etti ki bir can taşıyorum ve evet onu çok önemsiyorum, suç sanki bunlar ya

beni üzen bu laflar da değil aslında en çok üzüldüğüm şey bunları bile kafaya takıyorum bebeğim doğup herkes ağzını açıp abuk sabuk konuşunca onları da takacağım kafaya diye dertleniyorum ve dahası kızıyorum kendime. Oturdum sabahtır ağladım, beni en iyi gebe arkadaşlarım anlar dedim size yazdım. İyi ki varsınız hepiniz. Rabbim hepimize bebeciklerimiz i sağlıkla kucağımıza almayı nasip etsin