- 17 Haziran 2016
- 3.779
- 4.547
- 53
- 33
Cok gecmis olsun canim. Aramiza tekrar hosgeldin. Okurken cok duygulandim. Bide gece okuyunca daha hassas oluyo insan. Cok sukur bitmis gitmis. Allahim daha beterlerinden korusun. Gercekten insannin evladinin hasta olmasi ki hastaligin derecwsi hic onemli diil yurege taş oturtuyo resmen. Allahim butun bebeklere cocuklara sifa versin.Hanımlar herkese merhabahepinize çok çok teşekkür ederim. Buradan, whatsapptan, instagramdan yazanlara soranlara, hepinize çok içten sevgiler perşembe günü ufak karın ağrılarım vardı, cuma günü aşırı ishal bulantı ve kramplarla hastanelik oldum. Serum ilaçlar vs derken dün anca toparlandım. Üstelik hastaneden döndüğümüzde Ayşe’de de artan ishal başladı ve kustu... o da aynı şekilde dün toparlandı.. tabi arada ameliyat hazırlığı.. bedenen de psikolojik olarak da zor bir hafta geçirdik yani. Bu sabah sekizde hastaneye girdik. Ameliyatı dört saate yakın sürdü... o dört saat boyunca kaç yıl yaşlandığımı tahmin edersiniz.. detaylı anlatırsam tekrar ağlamaya başlayabilirim dişetlerinde ciddi bir sorun olmuş, kanama işlemleri uzatmış,, uzadıkça uzadı... tabi telefonla sürekli arattırdım ameliyathaneyi ama anne yüreği “iyi” demelerine inanmıyor kolay kolay.. tam yeter artık, uyandırın, kalan kalsın demeye başlamıştım ki bitiyor diye aradılar... yalnız bütün huysuzluklarına, hırçınlıklarına, yaşının ve kardeş kıskançlığının verdiği her türlü şımarıklık ve yaramazlığa rağmen çok güçlü bir çocuk yetiştirdiğimi gördüm. Neredeyse o beni avutacaktı ayılırken sıkıntı olmasın diye narkoz öncesi sakinleştirici vermediler,, ona rağmen ameliyathane kapısında bizden ayrılırken bile kendini tuttu ve ağlamadı... bütün gün bir yandan onun için telaşlanmak, bir yandan sürekli süt sağıp eve göndermek,, stresten oturamayıp müdemadiyen ayakta durmak inmek çıkmak vs her anlamda müthiş yordu beni.. sabaha karşı üyeliğimi açmalarını istemiştim, şimdi aktif diye mesaj gelince yazıp sizinle paylaşayım istedim... yazınca bile daha bir hafifledim sanki :) tek tek alıntılamadım çünkü bütün sayfa dolacaktı, ama tek tek okudum hepinizi... güzel sözleriniz, ilginiz, herşey için teşekkürler..
Bir de konu dışı gibi gelebilir ama birine yazmak istediğim birşey var izninizle. Burayı takip ettiğini bildiğim için :) “Sevgili Meral, seni tanımıyorum ama harika bir kadın olduğuna eminim. Size yazmak için girdim demişsin, sanırım normalde fazla kullanmıyorsun instagram hesabını. Ama ben sana cevap yazdım. Hala görüldü yazmadığı için de buradan da haber vereyim dedim. Kalplerin yakın olması mesafelerin yakın olmasından daha kıymetlidir. Nerede olursan ol, ve ne zaman ihtiyacın olursa olsun; benim kalbim de sana yakın ve paylaşmaktan gurur duyarım. Umarım bu mesajı görür ve yazarsın..”
Allah hepimizin evlatlarını korusun.. ve Allah hepimize onlara hakkıyla bakabilme gücü versin. Tekrar teşekkürler ve sevgiler hepinize
Ayni durum ablamda olmustu. Tabi 14 sene onceden bahsediyorum cok net hatirlamiyorum. O da dogumdan sonra emzirmek istememis. Hamileligim boyunca dua ettim ins oyle bi depresyona girmem diye. Cok sukur halimize. Allahim saglik sihhat versin canlarimizaÇok saol cnmHepimiz güçlüyüz çok şükür. Yazıcaktım unuttum. Bugün yan odamızda (doğum katındaydı odamız) dün doğum yapan bir anne vardı. Oda deli gibi süslenmiş, kendisi acaip güzel, bebek sağlıklı sevimli maşallah... herşey kusursuz görünüyor yani... amma velakin sütü yok annenin, emziremiyor... Öyle dedi babaanne yani ama kadının gözlerinde hüzün var resmen... üzüldüm çok.. Bir yandan sürekli süt sağmaya çalışıyorum Duru’ya ben de.. eve mama aldık ne olur ne olmaz diye ama versinler istemedim aksi bir durum olmadıkça.. vermediler de şükür.. neyse... iki canın derdindeyim kısacası... o sırada bizim bakıcı koridorda oturuyordu... içeri girince çok üzüldüm kadına vs dedim. Seslerini duymuş; bebeği istemiyor ki dedi... “götürün şunu götürün” diye bağırıyormuş sürekli. Kayınvalidesi de “kızım unutursun acını, şimdi öyle diyorsun ama geçicek” falan diye avutmaya çalışıyormuş... ki sezeryan olmuş, hani acı tamam da fazla travmatik bir durum da yok, pek de güzel yürüyordu koridorda.. kınamadım tabi ama üzüldüm... ya sütü yok diye bunalımda, ya bunalımda olduğu için sütü yok.. ya var ama emzirmek istemiyor... tam anlamamakla beraber bir şekilde güçsüz düştüğü açık kadıncağızın... Allah yardım etsin.. Ayşe çıkarken çok görmek istedi bebeği, ziyaretçileri vardı ama girin lütfen dedi büyükleri.. kısacık baktık kapıdan, kucağına almıştı annesi bebeği, yemin ederim üstümden yük kalktı öyle görünce... burada hiçbirimiz yaşamadık öyle anlar çok şükür,, hepimiz sevinçle aldık kucağımıza,, sütü olan olmayan tutan tutmayan vardı ama neticede bebeğimizi istedik, emzirmek istedik, yanımızda olsun istedik... o yüzden herbirimiz adına çok şükür diyelim tekrar
Cok gecmis olsun canim. Ins hemen toparlar ogluşCanım ben tulum giydiriyorum en güvenlisi o ben başka türlü rahat edemiyorum malesef. Diğer oğlumada 3 yaşına kadar tulum giydirdim bu ay yorgana geçtik inan onada yine tulum almayı düşünüyorum hem üstü açılmıyor gem daha güvenli.
Okuduktan sonra fikrini merak ediyorum.
Canım hoşgeldin çok öZlemiştik seni. Güzel kızınada şifalar diliyorum . Çocuklar bizim sandığımızdan çok daha güçlü ve cesurlar aferin ayşe kuzusuna. İnşallah sende ailende hep sağlıklı be huzurlu olun. Tırnağınıza taş değmesin inşallah. Benimde büyük oğlum hasta bu gece ayaktayız boğazım acıyor diye ağlıyor yavrum bize doktor yolları göründü sua ediyorum ki küçüğe bulaşmasın ama çom zor hasta olduklarında çok üzülüyorum.
Hoşgeldin canımHanımlar herkese merhabahepinize çok çok teşekkür ederim. Buradan, whatsapptan, instagramdan yazanlara soranlara, hepinize çok içten sevgiler perşembe günü ufak karın ağrılarım vardı, cuma günü aşırı ishal bulantı ve kramplarla hastanelik oldum. Serum ilaçlar vs derken dün anca toparlandım. Üstelik hastaneden döndüğümüzde Ayşe’de de artan ishal başladı ve kustu... o da aynı şekilde dün toparlandı.. tabi arada ameliyat hazırlığı.. bedenen de psikolojik olarak da zor bir hafta geçirdik yani. Bu sabah sekizde hastaneye girdik. Ameliyatı dört saate yakın sürdü... o dört saat boyunca kaç yıl yaşlandığımı tahmin edersiniz.. detaylı anlatırsam tekrar ağlamaya başlayabilirim dişetlerinde ciddi bir sorun olmuş, kanama işlemleri uzatmış,, uzadıkça uzadı... tabi telefonla sürekli arattırdım ameliyathaneyi ama anne yüreği “iyi” demelerine inanmıyor kolay kolay.. tam yeter artık, uyandırın, kalan kalsın demeye başlamıştım ki bitiyor diye aradılar... yalnız bütün huysuzluklarına, hırçınlıklarına, yaşının ve kardeş kıskançlığının verdiği her türlü şımarıklık ve yaramazlığa rağmen çok güçlü bir çocuk yetiştirdiğimi gördüm. Neredeyse o beni avutacaktı ayılırken sıkıntı olmasın diye narkoz öncesi sakinleştirici vermediler,, ona rağmen ameliyathane kapısında bizden ayrılırken bile kendini tuttu ve ağlamadı... bütün gün bir yandan onun için telaşlanmak, bir yandan sürekli süt sağıp eve göndermek,, stresten oturamayıp müdemadiyen ayakta durmak inmek çıkmak vs her anlamda müthiş yordu beni.. sabaha karşı üyeliğimi açmalarını istemiştim, şimdi aktif diye mesaj gelince yazıp sizinle paylaşayım istedim... yazınca bile daha bir hafifledim sanki :) tek tek alıntılamadım çünkü bütün sayfa dolacaktı, ama tek tek okudum hepinizi... güzel sözleriniz, ilginiz, herşey için teşekkürler..
Bir de konu dışı gibi gelebilir ama birine yazmak istediğim birşey var izninizle. Burayı takip ettiğini bildiğim için :) “Sevgili Meral, seni tanımıyorum ama harika bir kadın olduğuna eminim. Size yazmak için girdim demişsin, sanırım normalde fazla kullanmıyorsun instagram hesabını. Ama ben sana cevap yazdım. Hala görüldü yazmadığı için de buradan da haber vereyim dedim. Kalplerin yakın olması mesafelerin yakın olmasından daha kıymetlidir. Nerede olursan ol, ve ne zaman ihtiyacın olursa olsun; benim kalbim de sana yakın ve paylaşmaktan gurur duyarım. Umarım bu mesajı görür ve yazarsın..”
Allah hepimizin evlatlarını korusun.. ve Allah hepimize onlara hakkıyla bakabilme gücü versin. Tekrar teşekkürler ve sevgiler hepinize
amin canım inşallah hemen iyileşir, ne zor degılmi evladını gözünden sakınıyor insan onlra bişey olmasın die , birde bitanesi hastayken zaten ona kahroluyor insan şimdi ikinci evlatlarımızda var (çok şükür) ona geçmese bare die düşünmek ....Evladı hasta olan yüm analar acil şifalar diliyorum kuzulara.
Tmm canim icim rahatladi cok saolYok canım bizde ilkini 40 günlükken yaptırınca 2. Ay aşısı 70 günlükken oldu bana yakın tarihte doğum yapanlar 70 gün civarı oldu bu aşıyı 60 ı geçmesi önemli olan
Önemli değil canım . Maşallahı var topiğimizin annelerinin ve bebeklerinin , birde abıleri ablalarının :) çok zor durum bende hep korktum Ahmet’i küvezde bırakıp geldiğimde her gece ağladığımı bilirim dua ettiğimi maalesef ki elimden başka bişey gelmiyordu rabbim güç verdi azimle sağdım süt götürdüm biliyordum yavrum orda aç , en son günlerde yıkamak için battaniyesini verdiler ama ben ne yaptım battanıyesiyle yattım koklaya koklaya iyikide kayram vardı hep ona sarıldım o olmasaydı bunalıma girerdim neyseki atlattık rabbim daha kötüsünden sakınsın güçversin. Çok şükür bu günümüze . O anneye ve onun gibilere de rabbim şifa versin . Çok zor durum hemen bebegını benımser inşallah.Çok saol cnmHepimiz güçlüyüz çok şükür. Yazıcaktım unuttum. Bugün yan odamızda (doğum katındaydı odamız) dün doğum yapan bir anne vardı. Oda deli gibi süslenmiş, kendisi acaip güzel, bebek sağlıklı sevimli maşallah... herşey kusursuz görünüyor yani... amma velakin sütü yok annenin, emziremiyor... Öyle dedi babaanne yani ama kadının gözlerinde hüzün var resmen... üzüldüm çok.. Bir yandan sürekli süt sağmaya çalışıyorum Duru’ya ben de.. eve mama aldık ne olur ne olmaz diye ama versinler istemedim aksi bir durum olmadıkça.. vermediler de şükür.. neyse... iki canın derdindeyim kısacası... o sırada bizim bakıcı koridorda oturuyordu... içeri girince çok üzüldüm kadına vs dedim. Seslerini duymuş; bebeği istemiyor ki dedi... “götürün şunu götürün” diye bağırıyormuş sürekli. Kayınvalidesi de “kızım unutursun acını, şimdi öyle diyorsun ama geçicek” falan diye avutmaya çalışıyormuş... ki sezeryan olmuş, hani acı tamam da fazla travmatik bir durum da yok, pek de güzel yürüyordu koridorda.. kınamadım tabi ama üzüldüm... ya sütü yok diye bunalımda, ya bunalımda olduğu için sütü yok.. ya var ama emzirmek istemiyor... tam anlamamakla beraber bir şekilde güçsüz düştüğü açık kadıncağızın... Allah yardım etsin.. Ayşe çıkarken çok görmek istedi bebeği, ziyaretçileri vardı ama girin lütfen dedi büyükleri.. kısacık baktık kapıdan, kucağına almıştı annesi bebeği, yemin ederim üstümden yük kalktı öyle görünce... burada hiçbirimiz yaşamadık öyle anlar çok şükür,, hepimiz sevinçle aldık kucağımıza,, sütü olan olmayan tutan tutmayan vardı ama neticede bebeğimizi istedik, emzirmek istedik, yanımızda olsun istedik... o yüzden herbirimiz adına çok şükür diyelim tekrar
Çok saol cnm
Çok saol cnm. Amin
Amin cnm,, inşallah. Ben de çok dua ettim ona. Özenmiş de çok, belli.. ama bir yerde kopmuş olay demejÖnemli değil canım . Maşallahı var topiğimizin annelerinin ve bebeklerinin , birde abıleri ablalarının :) çok zor durum bende hep korktum Ahmet’i küvezde bırakıp geldiğimde her gece ağladığımı bilirim dua ettiğimi maalesef ki elimden başka bişey gelmiyordu rabbim güç verdi azimle sağdım süt götürdüm biliyordum yavrum orda aç , en son günlerde yıkamak için battaniyesini verdiler ama ben ne yaptım battanıyesiyle yattım koklaya koklaya iyikide kayram vardı hep ona sarıldım o olmasaydı bunalıma girerdim neyseki atlattık rabbim daha kötüsünden sakınsın güçversin. Çok şükür bu günümüze . O anneye ve onun gibilere de rabbim şifa versin . Çok zor durum hemen bebegını benımser inşallah.
Amin Allah evlatlarımıza sağlık sıhhat versinÇok saol cnmben de öyle :) ve Amin, hiçbirini öyle görmeyelim inşallah,, Allah onların sağlığıyla sınamasın bizi... geri kalan her zorluk anne baba olmanın kudreti altında eziliyor,, ama parmakları bile incinse içimiz yanıyor işte
amin canım inşallah hemen iyileşir, ne zor degılmi evladını gözünden sakınıyor insan onlra bişey olmasın die , birde bitanesi hastayken zaten ona kahroluyor insan şimdi ikinci evlatlarımızda var (çok şükür) ona geçmese bare die düşünmek ....
Anladım canım teşekkür ederim gayet açıklayıcı:) bu ay 1.300 gr almış. Gelişimi iyi. 67 cm 7.100 gr şuanda. Bir haftadır red yaşıyoruz. Bugün de kontrolü ve eotavirüsü aşısını yaptırıcaz. Bakalım bir hafta içinde artış mı var sabit mi kalmış kilosu onu merak ediyorum. Dr’ umuz nasıl yönlendirirse öyle yapıcam. Zaten mecbur kalınmadığı sürece mama düşmanı kendisi o da benden:) öğlen randevumuz bir an önce gitmekstiyorumCanım geceleri az olması normal, önemli olan 24 saat içindeki çişli bezleri. O bezleri bi yerde topla, ağırlığı ortalama 250 gram falan olması gerek. Şöyle de hesaplayabilirsin: bir tane temiz beze 3 yemek kaşığı su dök ağırlığına bak, bu bezlerden en az 5 tane olması gerek. Yani günün sonunda 15 yemek kaşığı sıvı olacak şekilde bezi doldurması gerek ortalama. İnşallah anlatabilmişimdir. Bunları sağlıyorsa doyuyor demektir.
Oyy kıyamam. Ben fotoğrafta bile önlükle görünce duygulandım seni düşünemiyorum bile. Çok çok geçmiş olsun. Geçsin gitsin bir daha da geri gelmesin:) umarım hemen toparlanır ayşecik.biliyorum ki Güçlü kadınlar ancak güçlü evlatlar yetiştirir canım.Hanımlar herkese merhabahepinize çok çok teşekkür ederim. Buradan, whatsapptan, instagramdan yazanlara soranlara, hepinize çok içten sevgiler perşembe günü ufak karın ağrılarım vardı, cuma günü aşırı ishal bulantı ve kramplarla hastanelik oldum. Serum ilaçlar vs derken dün anca toparlandım. Üstelik hastaneden döndüğümüzde Ayşe’de de artan ishal başladı ve kustu... o da aynı şekilde dün toparlandı.. tabi arada ameliyat hazırlığı.. bedenen de psikolojik olarak da zor bir hafta geçirdik yani. Bu sabah sekizde hastaneye girdik. Ameliyatı dört saate yakın sürdü... o dört saat boyunca kaç yıl yaşlandığımı tahmin edersiniz.. detaylı anlatırsam tekrar ağlamaya başlayabilirim dişetlerinde ciddi bir sorun olmuş, kanama işlemleri uzatmış,, uzadıkça uzadı... tabi telefonla sürekli arattırdım ameliyathaneyi ama anne yüreği “iyi” demelerine inanmıyor kolay kolay.. tam yeter artık, uyandırın, kalan kalsın demeye başlamıştım ki bitiyor diye aradılar... yalnız bütün huysuzluklarına, hırçınlıklarına, yaşının ve kardeş kıskançlığının verdiği her türlü şımarıklık ve yaramazlığa rağmen çok güçlü bir çocuk yetiştirdiğimi gördüm. Neredeyse o beni avutacaktı ayılırken sıkıntı olmasın diye narkoz öncesi sakinleştirici vermediler,, ona rağmen ameliyathane kapısında bizden ayrılırken bile kendini tuttu ve ağlamadı... bütün gün bir yandan onun için telaşlanmak, bir yandan sürekli süt sağıp eve göndermek,, stresten oturamayıp müdemadiyen ayakta durmak inmek çıkmak vs her anlamda müthiş yordu beni.. sabaha karşı üyeliğimi açmalarını istemiştim, şimdi aktif diye mesaj gelince yazıp sizinle paylaşayım istedim... yazınca bile daha bir hafifledim sanki :) tek tek alıntılamadım çünkü bütün sayfa dolacaktı, ama tek tek okudum hepinizi... güzel sözleriniz, ilginiz, herşey için teşekkürler..
Bir de konu dışı gibi gelebilir ama birine yazmak istediğim birşey var izninizle. Burayı takip ettiğini bildiğim için :) “Sevgili Meral, seni tanımıyorum ama harika bir kadın olduğuna eminim. Size yazmak için girdim demişsin, sanırım normalde fazla kullanmıyorsun instagram hesabını. Ama ben sana cevap yazdım. Hala görüldü yazmadığı için de buradan da haber vereyim dedim. Kalplerin yakın olması mesafelerin yakın olmasından daha kıymetlidir. Nerede olursan ol, ve ne zaman ihtiyacın olursa olsun; benim kalbim de sana yakın ve paylaşmaktan gurur duyarım. Umarım bu mesajı görür ve yazarsın..”
Allah hepimizin evlatlarını korusun.. ve Allah hepimize onlara hakkıyla bakabilme gücü versin. Tekrar teşekkürler ve sevgiler hepinize
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?