Kızlar size bişey söylicem.
ben kızımı koruyamiyor muyum? Pasif anne olmak istemiyorum böyle olmamalı.
* Bir arabamız var kötü niyetli birisi, kimse sevmez onu çevresinde kimse yok. KV.de eşim ve kızımla otururken tesadüf o da geldi. İlk defa görüyor kızımı. Kızım koltukta oturuyordu, güya sevecem diye yaklaştı ve yanağına vurdu, ama sert vurdu ve elini yine tokat halinde ona salladi (sözde seviyor) ve kızım ağladı ! Ve ben kadına napıyorsun diyemedim!
* Bir bebek vardı tanidigin, kızım çok seviyor akranlarini. Sevinsin diye yaklastirdim, bı baktım bebekte kırmızı benekler var. Alerji dediler. Tabi şüpheli. Getirdi bebeği kızıma dokundurdu, dokunmasın diyemedim!
* Bugün kapıya sütçü kadın geldi, kucağına almak istedi. Kızım geri duruyor gerildi yani hissediyorum gitmek istemiyor. Yine de verdim kadina. Onun isteğine niye saygı göstermedim!
Bunlari annemizin bizi yetiştirme tarzına bağladım. Bizi hep şöyle yapma, şöyle yap ayıp olur diye büyüttü. karşıdakine ayıp olur, ne der ne düşünür diye öğretildik. Hep bu saçma düşünceyle yapamadım ve yaptım bunları. Halbuki söz konusu olan kızım!! Çok üzülüyorum, böyle anne olmaz ki. Onu korumam gerekir. Gerekirse kavga etmeliyim, varsın kirilsin karşıdaki. çok üzgünüm. Bunu değiştirmeliyim.