benim de annem çok dikkatsiz. çok kızıyorum bu yüzden, sonra da üzülüyorum ama yapacak bişey yok sanırım. dikkatli olacaksın kardeşim, kendine nasıl dikkat ediyorsan bebeğe de edeceksin. ben de yemek dışında her işimi kendim yapıyorum 2. günden beri. temizlik yapmış, dedim anne neden o bezi kullandın bi sorsaydın, banyoda kullanılan bezi odaya temizlik için sokmuş. kızdım tabi. anne sor dedim, sor, ne var bunda. tekrar üstünden siliyorum, içime sinmiyor yaptıkları. sonra hasta oldu. bebek de hapşırmaya başladı. dedim anne iyileşene kadar uzak duralım lütfen bebekten, yok ben iyileştim diyo. nefesi nefesine karıştı, yakından seviyor. eşim annemin böyle direnmesine, yok iyiyim demesine bi kızdı. sonra annem üzüldü, gittim teselli ettim. eşimi de sakinleştirmeye çalıştım. yoruldum arkadaş! ya demesi lazım ki, kızım ben biraz üşüttüm, bebeğe yaklaşmayayım, daha o küçücük, kıyamaması lazım değil mi? kendi yere terliksiz basmaz, basarsa ay hasta olucam kesin diye pimpiriklenir, maşallah kendi sağlığını çok düşünür. e bebeğim? biz? biz insan değil miyiz? bencillik kötü bişey ya. sen yazınca böyle, benzettim ben de döktüm içimi, yalnız değilsin arkadaşım.