Bebek bakmanın zor olduğunu herkes söylerdi. Ağlaması, uyumaması, emzirmesi, masrafı, büyütmesi.. Hepsiyle başa çıkabilirim sanırdım.
Ama ben o ağladıkca ağlayasım geleceğini düşünmezdim. Derdini anlatamadığı için iç çeke çeke bağırırken elimden bişey gelmeyince kendimi suçlu hissedeceğimi düşünmezdim. Boncuk boncuk gözlerinden yaşlar akarken sadece konuşmak, masaj yapmak, sarılmak yine de sakinleştirememek en büyük çaresizliğim oldu bugün.
Sanırım bebeğimde aşırı bi gaz sancısı var. Gaz olduğundan da emin değilim. Dün ve bugün büyük tuvaletini yapmadı, doktor normal dedi daha önce sormuştum 4-5 gün bile yapmayabilir kabız sayılmaz demişti. Sabahtan beri susmadan ağlıyor. 2-3 kere gaz çıkardı ama yetmedi mi anlamadım. Ayaklarını kollarını geriyor. Karnına çekiyor, Emerken kendini geriye atıyor, gögsümü kanatacak kadar geriliyor fazla acı çekiyor sanırım. Gaz damlası aldık. İşe yarar mı bilmem. Daha yeni uykuya daldı.
Kendimi çok çaresiz hissediyorum, keşke bebekler hiç ağlamasa.