ah canım benim yakın olaydık gelirdim ben ıspanağını pişirirdim. bazen ben de bunalıyorum yemek konusunda. hiç yapasım olmuyor haftanın 1 günü dışarıda yiyoruz. diğer zamanlarda da eşim ne olursa yer, kızım da öyle. o yönden şanslıyım ama içim rahat etmiyor.
geçenlerde ben de öyle birden ağlamaya başladım durduk yere, kıyafetleri ayarlıyordum bulamadım aradığımı. eşim de farketti ses etmedi ama çok sinirlerim bozuldu normalde ağlanacak bişi de değil di, ama tamamen hormonlar devrede. ve düşün ben ailemden uzaktayım herşey le kendim ilgileniyorum düşünüyorum yetişiyorum. seni anlıyorum insan istiyor ki, biri şu üzerimdeki yükü alsın....
sıkma canını sen de, boşver kalsın herşey. dışarıdan bişiler sipariş edin yiyin. üzme kendini.
bana da dün hiç samimi olmadığım biri, sadece bir kez yemek yerken sohbet ettiğim bir bayan, ikiz miydi sizin dedi. hayır dedim. ee epey şiş olunca ikiz sandım dedi. patavatsız gereksiz. güldüm geçtim bende.