- 1 Temmuz 2009
- 6.068
- 6.738
- 773
Aynı benim kızım. Asla dönme çabası yok ama sürekli ayakta durmak istiyor. Koltuğa tutunup ayakta durmaya çabalıyor. Amaa dönmüyorBenim kızımda ayakta çok güzel duruyor,ama hiç bir şekilde donemiyor, cabalamiyor bilebu ay kontrolde doktora sordum dönmesiyle ilgili dokuz aya kadar döner dedi.Yani her bebeğin becerisi,kasları,algıları birbirinden çok farklı oluyor.
Ay yaşasın robotu benim gibi kullanan başkası da varmış. Ben de odadaki fazlalıkları koridora çıkarıp süpürtüyorum. Sonra tekrar yerleştirip diğer odayı süpürtüyorum. Böyle kolayıma geldiben hiç haritalama yapmadım. tam verim almadan kullanıyorum aslında ama bir ara yaparım inşallah haritalamayı. ben oda oda süpürtüyorum. zaten bir sürü ıvır zıvır oluyor etrafta. alan boş olsun diye onları diğer odaya koyuyorum, kapısı kapatıyorum mis gibi süpürüyor. sonra o odayı süpürünce aynısını diğerine yapıyorum. tuveletin ve çamaşır odasının kapısı ben de kapatıyorum.
Sizde yanına gidin en azından anestezi etkisi Oluşana kadar emzirebilirsiniz. Cerrahi esnasında da başında olursunuz. Ben hep yanında oldum.Koru dan, pandemi bitecek gibi değil aslında geç kaldığımı düşünüyorum ben çünkü yabancı kim biliyor çocuk sünnet esnasında da acıdan çok yabancılar diye ağlayacak abisinin sesi kısılmıştı
Benimki de oyle ayakta ziplamak istiyor sürekli ama donmuyor. Simiye kadar kiloya bagladim ama dediginiz gibi istemiyor daAynı benim kızım. Asla dönme çabası yok ama sürekli ayakta durmak istiyor. Koltuğa tutunup ayakta durmaya çabalıyor. Amaa dönmüyorDöndürmeye çok uğraştım ama istemiyor yani napalım
Dün koru ile bunu konuştuk kabul etmediler genellikle özel kliniklerde aile yanında oluyormuş onun arayışındayım şimdi Ankara'da bildiğiniz bir yer var mı güvenilirSizde yanına gidin en azından anestezi etkisi Oluşana kadar emzirebilirsiniz. Cerrahi esnasında da başında olursunuz. Ben hep yanında oldum.
Biz senle hep aynı şeyleri deniyoruz canım Yiğit de çok sevdiAvakadoya bayıldık kızlar
Canim cok dogru soylemissin. Ben de girip girip sikayet ediyorum burda bunaldim skildim yoruldum diye. Sonra diyorum herhalde bende sorun. Hatta dun sanirim anne olmak icin hazir degildm galiba acele ettim diye dusunmeye baslamistim. Yetemiyorum yetisemiyorum gibi geliyor surekli. Hic birseye. Ne bebegime ne evime ne isime ne kendime. Yazin beni bi nebze rahatlattiBu konuda April haklı. Bebişlerimizin kimisi epey önden önden yapıyor, ki hep yapsınlar inşallahi her birini 41 kere maşallah. İlk kez anne olan herkesin kafasında farklı konularda soru işareti oluşabiliyor. rahat olduğumuz konular oluyor, merak ettiğimiz konular oluyor. nasıl ki her bebek birbirinden farklı her anne de birbirinden farklı.
her anne birbirinden farklı demişken mesela... çok samimi bir itirafta bulunmak istiyorum. ben bebeğimin genel halinden yana mutlu ve rahatım ama benim derdim kendimle. çoğu anne pozitifken, enerjikken, hayatına dönmüşken ben tükenmişlik yaşıyorum. bunu birkaç defa daha yazdım baktım ki benden başka bu konudan müstarip olan yok. olumsuz şeyler konuşulmuyor burada genelde. hep iyi haberleri paylaşıyoruz. insanları demoralize etmemek adına uygun bir tutum tabi ama insanız, iyi şeyler olduğu gibi kötü şeylerin de olması normal. ve evet, yalnızlığımdan kaynaklandığını düşünüyorum bu durumun, bu süreç beni çok yıprattı ve artık sıfırı tüketmiş gibi hissediyorum. hiçbir şeye halim kalmadı ve hiç vaktim yok. bunu burada açık açık hiç yazmadım diğer annelerin de etkilenmesini istemediğimden. ben çocuğum uyurken ilk aylarda uyuyamadım hep nefesini kontrol etmekten. o uyanmasa da ben uyanıp onu kontrol ediyordum. bu duyduğum güne lanet olsun ani bebek ölüm sendromundan ötürü anksiyetem tavan yaptı. sürekli sıçrayarak uyanıp başında bekliyordum. 6. ayının dolmasını gün sayarak bekledim tahmin edemezsiniz. Bebeği sürekli uyuyan biri olarak nasıl uykusuz ve yorgun kaldığımı anlamıyordu hiç kimse. Ama işte bu uykusuzluk yorgunluğun acısı şimdi çıkıyor. Eskiden çocuğumu nasıl kreşe veririm diye ağlarken şu an kreşe başlasın da nefes alayım diye düşünüyorum. ve hayır bu beni kötü bir anne yapmıyor. bunaldığımda sen nasıl bir annesin diye duygularımı bastırdım ama anneler de insan ve yorulmam ve bundan şikayetçi olmam çocuğumu sevmediğimi göstermiyor. şu an kendimi tükettim, çocuğa da bir hayrım olmayacak böyle giderse. Bir insan büyütüyoruz bu azımsanacak bir şey değil. çok büyük sorumluluk, çok büyük özveri istiyor. pandemi döneminde yalnız olmamız bence zaten hepimizi yıprattı. ki benim gibi ailesinden uzak şehirde ülkede olanlar ayrıca yıprandı. pc başına geçince ttuamadım kendimi yazdım.
Ben genelde yiyorum bir sıkıntı olmaz sanırım. Googladım ama genellikle gebelikte ki risklere değinmişler. Emzirme döneminde zaten şunu yemeyin diye bir kural yok. Sadece gaz yapan yiyecek ve kafein sınırlaması gibi şeyleri önermişler. Şunu kesinlikle yemeyin dememişler.Kızlar rafadan yumurta yemenin bi sakıncası var mı emziren anneler için? Gebelikte yemiyorduk ya, ben hala yememiştim az önceye kadar.
Bence yanında olmak çok önemli, maalesef önerebileceğim yer yokDün koru ile bunu konuştuk kabul etmediler genellikle özel kliniklerde aile yanında oluyormuş onun arayışındayım şimdi Ankara'da bildiğiniz bir yer var mı güvenilir
Ben kimsenin kusursuz olduğunuz, öf bile demediğini, bazen yetersiz hissetmediğini, bazı konular için endişe etmediğini düşünmüyorum. Pollyannacılık oynamayı hiç sevmem oynayanlar da samimi gelmez.Canim cok dogru soylemissin. Ben de girip girip sikayet ediyorum burda bunaldim skildim yoruldum diye. Sonra diyorum herhalde bende sorun. Hatta dun sanirim anne olmak icin hazir degildm galiba acele ettim diye dusunmeye baslamistim. Yetemiyorum yetisemiyorum gibi geliyor surekli. Hic birseye. Ne bebegime ne evime ne isime ne kendime. Yazin beni bi nebze rahatlattibunu hissediyor olmam beni kotu anne yapmaz sadece dedigin gibi yanimda kimse yok esim dahil. Ve ben iyice bunalmis durumdaym. Ama biliyorum ki gececek.
Canım ben de google ladım. Dediğin gibi olumlu/olumsuz bişey bulamadım. Size sorayım dedim, her zamanki gibi sen yetiştinBen genelde yiyorum bir sıkıntı olmaz sanırım. Googladım ama genellikle gebelikte ki risklere değinmişler. Emzirme döneminde zaten şunu yemeyin diye bir kural yok. Sadece gaz yapan yiyecek ve kafein sınırlaması gibi şeyleri önermişler. Şunu kesinlikle yemeyin dememişler.
Bizimde öyle her odada Yekta’nın bir eşyası oluyor oyuncakları vs oluyor oda oda çalıştırıyorum genelde bu yüzden. Sabahtan bir iki oda öğleden sonra diğer odalar gibi. Balkonu da deneyeceğim fırsat bulduğumda bakalım nasıl olacak.
Çamaşır odasını neden kapatıyorsun asıl orada toz olmaz mı?
hahah yemin ediyorum aynı ben. 5. aydan sonra bir nebze rahatladım yalan yok ama 5. aya kadar sürekli diken üstündeydim. bir de kendime delilendiğim yetmiyor eltimin küçük bebeğini de sürekli kontrol ediyorum bize geldiklerinde. herkes sohbet edip gülüyor, gidip gelip bakıyorum iyi mi. anası o kadar kontrol etmiyor. Luna!nın beşiğini yatapa bitiştiriyorum, elimi karnına koyuyorum. sanırım geniz eti var ses çıkarıyor uyurken ola ki sessiz uyudu vay anacımm elinden çekiştiriyorum ses çıkarsın diye resmen sarsıyorum çocuğu. eşim diyor zavallıcık uyumaya çalışıyor niye dürtüyosun. delirecektim ya. resmen 6 ayı bayram gibi kutladım.Şu abö sendromu benimde kabusum ben hala gece uyandığımda nefes kontrolü yapıyorum. Ya da erken Uyuduğunda kamera açıksa mutlaka nefes hareketini görebilecek şekilde yakın koyuyorum. Bazen yetmiyor uykusunda gidip gelip kontrol ediyorum.
Daha bu sabah yaşadık bunu. Bebe uyandı aramızda yatıyordu, eşim de uyanmıştı ben uyumaya devam ettim biraz eşim uyanık diye, elim de bebişin karnı üzerindeydi. Bir ara elim kalkıp inmedi yani tam uyumuyordum gözüm kapalıydı sadece. Gözümü açtım baktım bebe boş boş eşimden tarafa bakıyor. Resmen çocuk hareket etsin diye hafiften sarstım.O an aklımdan geçeni söylememe gerek yok sanırım. Anlık reflekssel bir şey oluyor. Çocuğun gözü dalmış sadece
Napayım işte benim anneliğim de böyle
Kendi yeğenlerimden örnek vereyim. 4 yaşındaki kız yeğenim 13 aylıkken yürüdü ve ayaklarının üstüne ne zaman bastırmayı denesek ayaklarını yukarı topluyordu, basmayı hiç ama hiç istemiyordu, 8-9 ay böyle devam etti. Herhangi bir sıkıntısı maşallah yok. 2 yaşındaki erkek yeğenim ise tam tersi, basmaya meraklıydı, 7-8 aylıkken sıralamaya, 10 aylıkken yürümeye başladı. İkisi kardeş ve cidden farklılar. Bu nedenle basma kesinlikle bir kriter değil bana kalırsa.Ben kimsenin kusursuz olduğunuz, öf bile demediğini, bazen yetersiz hissetmediğini, bazı konular için endişe etmediğini düşünmüyorum. Pollyannacılık oynamayı hiç sevmem oynayanlar da samimi gelmez.
Bunları yaşamakta çok doğal ve dönem dönem de olması gereken duygular bence. Anneyiz diye kendi kişiliğimizden, uykudan, eğlenceden, kafa dinlemekten vs kopmak bizi daha iyi bir anne yapmaz. Çünkü anneden önce birer insanız. Kendi ruhumuzu doyurmazsak bebeğin ruhuna dokunamayız. Bizim de ihtiyaçlarımız var. Bizim de aklımıza bazı şeyler takılabiliyor miruenin dediği gibi nasıl her bebek farklıysa her annede farklı.
Benim anlamadığım şu endişe, sorun veya takıldığımız bir konuyu dile getiremeyeceksek niye buradayız? Yazdığıma bin pişman oldum.
Mesela dönme konusunu aydınlattık dedik ki 9 aya kadar normal, emekleme konusunu da aydınlattık dedik ki bir bebek emeklemeden de yürüyebilir. Basma konusu niye bu kadar olay oldu anlamadım. Her bebek farkıdır demek yerine yine dönme konusunda olduğu gibi “ben bu konuyu araştırdım, biliyorum, bebekler -atıyorum- 8. Ayda ayaklarına kuvvetli bir şekilde basabilmeli, o zamana kadar da normal” dense amenna. Aldığım hiç bir cevap tatmin etmedi. Neyse.
Canim cok dogru soylemissin. Ben de girip girip sikayet ediyorum burda bunaldim skildim yoruldum diye. Sonra diyorum herhalde bende sorun. Hatta dun sanirim anne olmak icin hazir degildm galiba acele ettim diye dusunmeye baslamistim. Yetemiyorum yetisemiyorum gibi geliyor surekli. Hic birseye. Ne bebegime ne evime ne isime ne kendime. Yazin beni bi nebze rahatlattibunu hissediyor olmam beni kotu anne yapmaz sadece dedigin gibi yanimda kimse yok esim dahil. Ve ben iyice bunalmis durumdaym. Ama biliyorum ki gececek.
Hdhshshsh ciddi ciddi okudum, en son “adamın sözüne hiç güvenmiyorum” kısmında bi gülme geldi.doktordan geldik. 65 cm bıdık. tam bir fındık kurdu. 8 kilo olmuş. verem aşısı yerinde yara olmadı dedim, güzel vurmuşlar o zaman olmaması daha iyi dedi. vulva dudak yapışıklığı var diye şüpheleniyordum hayır hiçbir şeyi yok dedi. 2 aşı olduk. sonraki aşımız 1 yaşındaymış. kontrolümüz 8. aydaymış. dönüyor mu dedi. evet ama bir yana dedim. normal dedi. bir şeylere uzanmaya çalışıyor mu dedi. evet dedim. iyi dedi eve gönderdi. 5 dakikayı aşmamıştır görümemiz. inanın adamın sözüne hiç güvenmiyorum. öyle okuyun geçin, ciddiye almayın. thats all.
Açıkçası ben kriterinden çok burada sadece ayak üzerine basılan bebekler konuşulduğu için (yani kimse çıkıp demedi ki benim bebeğim basamıyor ya da ben kaçırdım) ve dün bir video denk geldim 6 aylık bebek ayaklarının üzerinde baya duruyordu kendi tutunmuş bir şekilde. Acaba dedim?Kendi yeğenlerimden örnek vereyim. 4 yaşındaki kız yeğenim 13 aylıkken yürüdü ve ayaklarının üstüne ne zaman bastırmayı denesek ayaklarını yukarı topluyordu, basmayı hiç ama hiç istemiyordu, 8-9 ay böyle devam etti. Herhangi bir sıkıntısı maşallah yok. 2 yaşındaki erkek yeğenim ise tam tersi, basmaya meraklıydı, 7-8 aylıkken sıralamaya, 10 aylıkken yürümeye başladı. İkisi kardeş ve cidden farklılar. Bu nedenle basma kesinlikle bir kriter değil bana kalırsa.
Yazmayı unutmuşum kuzum. Ben direk ezerek verdim avakadoyu. 3-4 lokmada bir yoğurt verdim. Bu şekilde severek yedi 2 yrmek kaşığı kadar. Az önce tekrar 2 yemek kaşığı yedi. Kusma olmadı şimdilikBiz senle hep aynı şeyleri deniyoruz canım Yiğit de çok sevdiha kustu yeşil yeşil o ayrı ama yedi ama tek başına ağır geliyor sanki sen nasıl verdin
bazen derin uykudayken hem ses olmuyor hem nefes alışları yavaşlıyor, hareket etmiyorlar. O zamanlarda benim uykumdan uyanıp kontrol ettiğim bile oluyor. Nasıl bir refleksse kulağım hep onda.çamaşır odası dediğim banyo gibi bir odası oluyor bunların cesmeli lavabolu. sadece çamaşır makinesi ve leğelnler var. orası da banyo gibi olduğundan kapatıyorum.
hahah yemin ediyorum aynı ben. 5. aydan sonra bir nebze rahatladım yalan yok ama 5. aya kadar sürekli diken üstündeydim. bir de kendime delilendiğim yetmiyor eltimin küçük bebeğini de sürekli kontrol ediyorum bize geldiklerinde. herkes sohbet edip gülüyor, gidip gelip bakıyorum iyi mi. anası o kadar kontrol etmiyor. Luna!nın beşiğini yatapa bitiştiriyorum, elimi karnına koyuyorum. sanırım geniz eti var ses çıkarıyor uyurken ola ki sessiz uyudu vay anacımm elinden çekiştiriyorum ses çıkarsın diye resmen sarsıyorum çocuğu. eşim diyor zavallıcık uyumaya çalışıyor niye dürtüyosun. delirecektim ya. resmen 6 ayı bayram gibi kutladım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?