- Konu Sahibi Efenin_Annesi
-
- #58.381
Doktor konusunu anlayamadım ne demek istedin
Doktor konusunu anlayamadım ne demek istedinAynı durumdayım bu sıralar adım annem mamam memem iki yaş krizi bir geldi pir geldi meme yerine su vermek isteyince bazen ittiriyor suyu biraz sıcak süt denedik arada içiyor kolumda yatıyor bazen sonra kolumu çekiyorum ama uyanınca aynı yatakta olsak bile sokuluyor.Sokakta ergen kız çocuklarını görünce bu günlerin değerini bilmekte fayda var diye düşünüyorum ne kadar yorgun olsakta.Bu aralar her eklenen kelime ve konuşma artışı herşeyi kendi yapmak istemesi heryere tırmanması kolay değil bazen oturup ağlıyorum kendim hasta olacak gibi olursam gücüm kalmıyor.Allah hepimize hepsine sağlık versin yine de çok tatlılar.Hastanelerde çocuk doktoru kadrolarına atama yapilamiyormus haberini okuyup biraz ekşi sözlük te pediatri bölümünü okuyunca ne olursa olsun halimize şükür dedim.
Çok değil tabi ki ama bir şeyleri yoluna koyacak gücü bulabilmek için de mental olarak kendini iyi hissetmen gerekiyor. Kendine yüklenme. Önce yatağını ayırmaya, eşine sarılıp uyumaya çalış. Moral depola biraz. Ağlarsa alma yatağına sık dişini. Kendine bir süre ver. Emzirmeyi bırakma, odasını ayırma konularında ve bunlara uymaya çalış. Çünkü neyi yapamıyorsak konfor alanından çıkmaya cesaret edemediğimiz için olmuyor.Ne emzirmeyi bırakabildim, ne yatağını ayırabildim, ne kilo verebildim... kendimi çok başarısız hissediyorum. Yapmam gereken birsürü iş varmış da erteliyormuşum gibi bir ağırlık var üstümde.. mental olarak hiç iyi değilim bu ara. Aslında hep 2 yaştan daha uzun süre emzireceğime emindim, öyle de oluyor ama memesiz uyumaması, o başarısız deneme süreci çok korkutuyor beni artık. Eşimle aramızda yatıyor 2 senedir. artık eşime sarılıp uyumak istiyorum ama ne zaman uyutup beşiğine koysam ilk uyanmasından sonra tekrar yanıma alıyorum. gerçekten normal bir yaşantı istiyorum çok mu
Kamu hastanelerindeki kadroların çoğu boş kalıyormuş diye bir haber okudum daha önce de bir çocuk cerrahinin artık devlet Hastanesi'nde çalışmak istemediğini şahit oldum nedenini tam olarak merak ediyordum kulaktan duyma birşeyler biliyorum ama neyse ekşi sözlükte pediatri yazınca birkaç entry okuyunca çocuk doktoru olmanın detaylarını biraz anlayınca ve karşılaştıkları vakaları ucundan biraz okuyunca iki yaş sendromu ve yorgunluğu daha az kafaya takmaya karar verdim.Doktor konusunu anlayamadım ne demek istedin
Ben de aynıyım ama mutsuz değilim çünkü böyle olmasını ben tercih ediyorum. Hepsi azalarak bitecek bir gün, benim annelik tecrübem de bu, herkesinki biricik doğru da yok yanlış da. O yüzden nasıl içine siniyorsa devamNe emzirmeyi bırakabildim, ne yatağını ayırabildim, ne kilo verebildim... kendimi çok başarısız hissediyorum. Yapmam gereken birsürü iş varmış da erteliyormuşum gibi bir ağırlık var üstümde.. mental olarak hiç iyi değilim bu ara. Aslında hep 2 yaştan daha uzun süre emzireceğime emindim, öyle de oluyor ama memesiz uyumaması, o başarısız deneme süreci çok korkutuyor beni artık. Eşimle aramızda yatıyor 2 senedir. artık eşime sarılıp uyumak istiyorum ama ne zaman uyutup beşiğine koysam ilk uyanmasından sonra tekrar yanıma alıyorum. gerçekten normal bir yaşantı istiyorum çok mu
Haklısın benimki de benim seçimim aslında hem oğlum hem ben hazır değilmişiz memeyi bırakmaya. Bir yanım artık kendi uyumalı gece bu kadar meme istememeli diyor bir yanım da amaan Bi daha mı doğurcam boşver biraz daha büyüsün diyor. Herşeyin bi zamanı var ve ozaman herkes için farklı demekki. Çok teşekkür ederim iyi geldi buraya yazmakBen de aynıyım ama mutsuz değilim çünkü böyle olmasını ben tercih ediyorum. Hepsi azalarak bitecek bir gün, benim annelik tecrübem de bu, herkesinki biricik doğru da yok yanlış da. O yüzden nasıl içine siniyorsa devam
Evet öyle malesef konfor alanından çıkmak bana hayatımın çoğu alanında zor gelmiştir. Bir de anne yorgunluğu olunca iyice cesaretim kırılıyor. Yavaş yavaş güç toplayıp birşeyleri yoluna koyabilirim inşallah kendimi hazır hissedince.Çok değil tabi ki ama bir şeyleri yoluna koyacak gücü bulabilmek için de mental olarak kendini iyi hissetmen gerekiyor. Kendine yüklenme. Önce yatağını ayırmaya, eşine sarılıp uyumaya çalış. Moral depola biraz. Ağlarsa alma yatağına sık dişini. Kendine bir süre ver. Emzirmeyi bırakma, odasını ayırma konularında ve bunlara uymaya çalış. Çünkü neyi yapamıyorsak konfor alanından çıkmaya cesaret edemediğimiz için olmuyor.
Seni çok iyi anlıyorum, insan kafasını toplayıp ne yapması gerektiğine bile odaklanamıyor böyle zamanlarda.
Allah olanlara saglik sıhhat versin jnsallah cnm. Çok geçmiş olsun bizimde dizanteri geçirmişti 9 aylıkken yeme problemi çok yaşadık hala yaşıyoruz yıprattı buda beni bende o yüzden düşünmüyorum cnmÖyle gerçekten benim annem yakınımda sık sık kendimi orda buluyorum ama lohusalığımda erken bıraktı gitti çok zorlandım travma oldu bana resmen. Aslında bazı şeyler kolaylaşırken bazı şeyler zorlaşıyor gibi geliyor. Zaten 5 aylıkken olan göz ameliyatı ve sonrasında sık sık olan göz kontrolleri bizi yıpratıyor manevi olarak çok yorucu oluyor o yüzden hiç düşünemiyorum 2.yi
Tuvalet eğitimini yazın denedik, hem evde hem tatilde. Ama hazır değilmiş, yapamadık. Kreş görüşmelerinde de iki süreci aynı anda yaşamasını doğru bulmadıkları için tuvalet eğitimini ertelememi istediler. Hâlâ bezli ama yaparken haber veriyor.misophonia_ sen ne yaptın tuvalet eğitimi istiyordun. İşe ne zaman başlıyorsun
Kendine çok yüklenme. Bu süreçte yapamadıklarımızı düşüne düşüne kendimizi çok yıpratıyoruz. Bazen biraz salmak gerekiyor. Elimizden geleni zaten yapıyoruz.Evet öyle malesef konfor alanından çıkmak bana hayatımın çoğu alanında zor gelmiştir. Bir de anne yorgunluğu olunca iyice cesaretim kırılıyor. Yavaş yavaş güç toplayıp birşeyleri yoluna koyabilirim inşallah kendimi hazır hissedince.
emmeyince ten teması azaldı tabi. bol bol az giysi ile yani mesela atlet ile sarılmalı kucaklamalı vakit geçirin. dokunmak çok iyi geliyor. ben atlet giyip göğsüme yatırıyorum. cici meme yapıyor bazen öpüp kokluyor. öyle duruyor biraz. kıyamam çocuklara. tek bildiği memeydi. birden ayrılınca senden ayrılacağını sanmış olabilir. kaybetme korkusu uyanmıştır.Geçmiş olsun kuzumabıraktık canım emzirmeden uyuttum dediğim günden sonra bir daha hiç emzirmedim çok şükür sorunsuz atlattık.
konfor alanı kısmına ben de katılıyorum. ama şu da var hiç bir şey sonsuza kadar sürmüyor. azalarak bitecek. kafada bitirmek bazı şeyleri çok önemli. zamana bırak.Evet öyle malesef konfor alanından çıkmak bana hayatımın çoğu alanında zor gelmiştir. Bir de anne yorgunluğu olunca iyice cesaretim kırılıyor. Yavaş yavaş güç toplayıp birşeyleri yoluna koyabilirim inşallah kendimi hazır hissedince.
bizim tuvalet eğitimi sondan başladı.terminoloji tersten işliyor. tuvalete oturup poposunu yıkattırıyormisophonia_ sen ne yaptın tuvalet eğitimi istiyordun. İşe ne zaman başlıyorsun
Doğru diyorsun şuan bana bu kadar bağımlıyken kitap okumak bile çok zor oluyor benim için ama zamanla düzeleceğine inanıyorum. Sorunlar değişse de fiziki bağımlılığı azalacağı için daha rahat olacağımı düşünüyorum aslında.konfor alanı kısmına ben de katılıyorum. ama şu da var hiç bir şey sonsuza kadar sürmüyor. azalarak bitecek. kafada bitirmek bazı şeyleri çok önemli. zamana bırak.
ancak şu var bizim de kendimizi geliştirmemiz lazım çocuk büyüdükçe istekleri değişerek artıyor. bizim seçimimizden çıkıyor bazı şeyler. buna adapte olabilmek için ciddi efor şart.
Yaa gerçekten en sevdikleri şeyden ayrıldılar bir andaemmeyince ten teması azaldı tabi. bol bol az giysi ile yani mesela atlet ile sarılmalı kucaklamalı vakit geçirin. dokunmak çok iyi geliyor. ben atlet giyip göğsüme yatırıyorum. cici meme yapıyor bazen öpüp kokluyor. öyle duruyor biraz. kıyamam çocuklara. tek bildiği memeydi. birden ayrılınca senden ayrılacağını sanmış olabilir. kaybetme korkusu uyanmıştır.
Evet annemle yürüme mesafesinde otururken çocuğu ona bırakıp haftada 2 kez spora gitmek bile bana çok iyi hissettiriyordu ama malesef artık böyle Bi imkanım yok. Yapamadıkça üstüme yük oluyor birçok şey. Hepsi düzelecek inşallah zamanla diye umut ediyorumKendine çok yüklenme. Bu süreçte yapamadıklarımızı düşüne düşüne kendimizi çok yıpratıyoruz. Bazen biraz salmak gerekiyor. Elimizden geleni zaten yapıyoruz.
Ama benim kendimde gözlemlediğim bir konu bu "konfor alanından çıkamamak" bunu aşmaya çalışıyorum ufak ufak. Yapabildikçe, kendimi zorladıkça bir şeyler iyiye gidiyor, korkularım azalıyor. Kendimi daha güçlü buluyorum. Önce kendini iyi hissetmeye çalış, gerisi de güzelliklerle hallolsun.
Çocuklar büyüdükçe, bize bağımlılıkları (emzirme, bez) bittikçe ben de düzeleceğine inanıyorum. Umarım senin de nefes alabileceğin güzel molaların olur.Evet annemle yürüme mesafesinde otururken çocuğu ona bırakıp haftada 2 kez spora gitmek bile bana çok iyi hissettiriyordu ama malesef artık böyle Bi imkanım yok. Yapamadıkça üstüme yük oluyor birçok şey. Hepsi düzelecek inşallah zamanla diye umut ediyorum
Ben buradayımhuhuu kızlar napıyorsunuz? bıraktığım gibisiniz kimseden ses çıkmamış. Her şey yolunda mı?
Ben çalışan ve çocuğunu kreşe bırakmaya alışamayan anne olarak hayata tutunmaya çalışıyorum.huhuu kızlar napıyorsunuz? bıraktığım gibisiniz kimseden ses çıkmamış. Her şey yolunda mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?