Bende de işi bırakma telaşı var,
M
MadameMarieCurie
gibi

İşe başlamak zor, hele ilk haftalar… hem suçluluk duygusu var, hem özlüyorsun, uzak kalmayı yediremiyorsun… o arada o bir şeyler öğreniyor sen görmüyorsun vs. Hala pazartesi salı çok zor geçiyor, sonra biraz normalleşiyor

Ama şimdi işten ayrılacağım diye ayrı bir hüzün sardı beni. Yedi, yemedi, banyo yaptı, parka gitti… ee nerede benim kahve molalarım, akşam gezmelerim. Annem gidince akşam bırakacak kimse de kalmayacak işte. Çalışmaya başlamadan önceki dönem de zordu, ama yine ev daha merkeziydi. Şimdi bir yere gitmek de dert. Park vs hep arabayla gitmek lazım

Hem maddi hem manevi korkutuyor beni bu süreç
Yaa bizde de başladı bunlar, kaydırak kendisinin gibi davranıyor, başka çocukların elinde ne varsa ağlayarak alıyor

Dönemsel muhtemelen. Gerçekten kolaylaşmıyor
