İki yıllığına geldik bana kalsa ben hiç dönmem.Edebiyat öğretmeniyim 88 le atandım masa başında yatıp kalkıyordum ders çalışacağım diye ama inan benimde gözüm görmez.Benim eşim döner

kendi tüm ailesi italyada yaşıyor annesi babası.onlarla bile yaşamamış türkiyeyi bırakıp gitmem diye.nasip canım.Ama bu süreçte meslektaşlerıma çok üzülüyorum.Bizim beynimize bir anda format atılmıyor biz de yabancı olduğumuz bir durumun içindeyiz sınıf ortamında bile bir öğrenciye ulaşmak zorken ekrandan çok çok daha zor oluyor.Bu sadece öğrenci veliye değil bize yabancı bir süreç.