Ah yanında olsam sımsıkı sarılırdım sana

Hissettiklerin, endişelerin o kadar normal ki, ben de her ağrıda, onu hissedemediğim saatlerde korkuyorum, aklıma gelenleri kendimi oyalamaya çalışsam da görmezden gelemiyorum. Ayakta kaldığım, oturduğum her dakikanın hesabını yapıp, vicdan yapıyorum. Bebek alışverişi dahi yapmak istemiyorum. Her kasılmayi not alıyorum, şükür ki azaldı ama her seferinde olmayacak galiba diyorum. Aynı zorlukları tecrübe etmiş kişilerin yorumlarını arıyorum, karşıma hem iyi hem de kötü hikayeler çıkıyor. Bir denklemi, ortalaması yok, her gebelik farklı, her insan farklı yani öyle de bir yere varamıyorum. Diyeceğim o ki yalnız değilsin, bunu bilmek de pek rahatlatmayacak biliyorum ama elimizden gelenin ne olduğunu bilen şanslı kesimdeyiz. Kalan süre mükemmel geçmeyecek, ağrılar, endişeler hep olacak, payımıza düşeni ve gelen her duyguyu kalbullenip, geçip gitmesine izin verelim. Yeter ki sen takılı kalma o olumsuz duygulara, bunun doğal olduğunu düşün ve sevdiğin bir şeye yönelmeye çalış. Zor ama buysa bizen düşen fedakarlık, bu gücü ikiniz için de bulacaksın, sana inanıyorum

Yol inişli, çıkışlı geçecek bu hepimiz için böyle.. Stres yaptığın, aklına olumsuz düşünceler geldiği için kendini hiç üzme, gerek hormonlar, gerek yaşadığımız şok hepsi hala bilinçaltımızda, olumsuz düşündüm kötü olacak diye düşünme lütfen. Hiç bir duygu kalıcı değildir, sürekli aynı frekansta kalamayız. Böyle devam edicez, belki biraz daha alışıp, kabullenicez.. Zaman, düşüncelerimizden bağımsız geçiyor, geçecek.. Sen içindeki ışığa dön yüzünü, onu güçlendirmeyi seç

Bu güce hepimiz sahibiz inan bana