Kızlar yine ben

Biraz uzun olacak ama

Bugün canım sıkkın biraz. Aslında bir süredir kafamı yoran bir konuydu da, bugün biraz daha üstüne düşünüp gerdim kendimi.
Eşimin Ocak ayı itibariyle bir eğitim sebebiyle yaklaşık 9 ay yanımda olmama ihtimali var

3 gün sonra mülakatı var, yaklaştıkça düşünmeden edemiyorum.
Önümde iki seçenek var. Ya İstanbul’a annemlerin yanına gideceğim ve doğumu orada yapacağım. Ya da onlar buraya benim yanıma gelecek.
Anne evi de olsa kendi evim dışında rahat edemiyorum artık. Ve tüp bebek sürecinin başından beri de aynı doktorda takipteyim.
Aynı şekilde de babam kendi evi dışında hiç rahat edemez. Benim evim olsa da.
Kayınvalidem yalnız ve yaşlı. Onun yanına gitmem daha da zor. Öyle olursa kendi annem de uzun kalamaz yanımda. E bende lohusalığımda kendi annem yanımda olsun istiyorum.
Burda kalsam kayınvalidem bekleyecek ki anası babası gitsin bir yerden sonra ben kalayım yanında. Ben bebekle mi ilgileneceğim ona mı bakacağım. Ne temizliğime yardımı dokunur bana ne de uykusuz kalıp gece benle bebek bakabilir. Hastalık olsa bişey olsa peşimde koşturamaz. Arkamı toplayamaz.
Bu düzen bozulma olayına ayrı canım sıkkın.
Kaç yıl bu günleri bekleyip, çabalayıp, eşimin istediğimiz an yanımızda olamaycak olmasına ayrı canım sıkkın.
Az önce de bunu eşimle paylaştım. Beni sakinleştirmesini beklerken suratı düştü. Ne oldu dedim. E benim annem doğuma gelmek istiyordu o zaman gelemeyecek. Dedim niye gelemiyor. Gelse de uzun kalamayacak.
Yani konu benim ve bebeğimizin ne şekilde daha konforlu olacağı mı, kayınvalidemin yanımızda ne kadar kalıp kalamayacağımı şimdi

Buna da ayrı canım sıkkın