- 1 Eylül 2014
- 26.137
- 30.503
- 798
- 36
- Konu Sahibi sonbahar31
-
- #41
Büyük ihtimal çok sosyal olmamanızdan kaynaklanıyor . Çok sıkmayın canınızı inşallah hersey güzel olur
Büyük ihtimal çok sosyal olmamanızdan kaynaklanıyor . Çok sıkmayın canınızı inşallah hersey güzel olurbilmiyorum artık
kendimce sosyalim aslında yani öyle biliyorum. amannn ne bileyim şans kısmet artık ne ise bilmiyorum.Büyük ihtimal çok sosyal olmamanızdan kaynaklanıyor . Çok sıkmayın canınızı inşallah hersey güzel olur
Hayırlısı olsun yakendimce sosyalim aslında yani öyle biliyorum. amannn ne bileyim şans kısmet artık ne ise bilmiyorum.
Büyük ihtimal çok sosyal olmamanızdan kaynaklanıyor . Çok sıkmayın canınızı inşallah hersey güzel olur
Dertlinin halinden dert çeken anlar :)beni gerçekten anlamışsınız. anlatmaya çalıştığım tam olarak bu. bakalım zaman neyi gösterecek. 'An'da kalmayı bir başarabilsem düşünmesem birşeylerin tadını çıkarsam belki olacak.
sağolun.. elimden geldiğince mutlu olmaya çalışacağım:)Dertlinin halinden dert çeken anlar :)
Boşverin, yalnızda güçlüsünüz. Akışına bıraktığınızda gözünüzde büyütüp, daha fazla canınızı sıkmazsanız.
Bir gün sonra bile ne olacağımız belli değil, bugünün tadını çıkarın.
Öyle galiba ama sanki sosyal olanlar ikili ilişkilerde bir adım önde ya da cevresi geniş olanlar mesrla Düğüne konsere çok katılanlar özellikleSosyal olup yalniz olan da cok var asosyal olup sevgili olan evlenen bu isler sans nasip kismet galiba.
o kadar aynıyız ki. telefonum resmen çalmıyor. kimse aramıyor. nerde yanlış yapıyorum da bir tek arkadaşım bile yok diye düşünüyorummerhaba arkadaşlar. kaç gündür o kadar mutsuzum ki çareyi buraya yazmakta buldum. derdimi kısaca özet geçeyim; güç bela okuyarak bir meslek edindim.zannettim ki mesleğim olursa her sey yoluna girecek ama olmadı. çok şükür para kazandığım bir işim var ama onun dışında hiç bir şeyim yok. o kadar yalnızım ki.ne dostum diyebileceğim dışarda görüşüp bir kahve içebileceğim arkadaşım var ne de bir sevgilim. aday adayı bile yok. bu yalnızlık hissiyle baş etmek için elimden geleni yapıyorum ( dışarı çıkmak, uzaktaki arkadaşlarımla telde görüşmek, dizi izlemek, yemek yapmak v.b) ama bu koca boşluk içimden gitmiyor. sürekli kendimde birşey aramaktan yoruldum acaba çokmu çirkinim, huyum mu güzel değil bilmem ne..insanlarla biraraya gelince ok eğlenceli vakit geçiriyoruz ancak sonrası yok. kimse beni arayıp sormuyor sanki görünmezim . siz arayım demeyin kaç aradım sordum ama artık bende yoruldum. işyerinde o kadar bekar var biri bile beni kadın gibi görmüyor. yanımda diğer kızların muhabbeti dönüyor ne eksiğim var bilmiyorum. bugün benden 9 yaş küçük kuzenimin nisanı oldu ve bana sana çok üzülüyorum abla dedi.elimden geldiğince güçlü durmaya çalışıyorum ancak çok yoruldum. lütfen bu duygularla başa çıkmam için akıl verin kendim için yaşamayı öğrenmem lazım tek başına da olsa ayakta kalmalıyım.
nette kimseye güvenilmiyor ki.(birde genelde başka amaçları var insanların. o dediğiniz şeyi araştıracağım:)Uzun sureli yalnizlik zor. Netten tanis insanlarla. Gul.meditasyonu yap bir de cok etkili
bilmiyorum canım. neden böyleyiz bende bilmiyorum.o kadar aynıyız ki. telefonum resmen çalmıyor. kimse aramıyor. nerde yanlış yapıyorum da bir tek arkadaşım bile yok diye düşünüyorum
Öyle galiba ama sanki sosyal olanlar ikili ilişkilerde bir adım önde ya da cevresi geniş olanlar mesrla Düğüne konsere çok katılanlar özellikle
Öyle tabi orası ama mesela benim bir arkadasım vardı okulda pek arkadası yoktu zaten kapalı bir aile yapısı vardı kuzenleriyle falan gezerdi düğünlere katılırdı akrabalarının . En sonunda bir baska kuzeniyle evlendi . Onu kastettim düğünlere katılanlar Sıklıkla daha çabuk evleniyorlar .Tabi ki onde olurlar ama dugun konser olayinda anlasmak istemek onemli sizi begenip sevse bile siz istemeyince olmuyor karsilikli olmasi gerekiyor.
merhaba arkadaşlar. kaç gündür o kadar mutsuzum ki çareyi buraya yazmakta buldum. derdimi kısaca özet geçeyim; güç bela okuyarak bir meslek edindim.zannettim ki mesleğim olursa her sey yoluna girecek ama olmadı. çok şükür para kazandığım bir işim var ama onun dışında hiç bir şeyim yok. o kadar yalnızım ki.ne dostum diyebileceğim dışarda görüşüp bir kahve içebileceğim arkadaşım var ne de bir sevgilim. aday adayı bile yok. bu yalnızlık hissiyle baş etmek için elimden geleni yapıyorum ( dışarı çıkmak, uzaktaki arkadaşlarımla telde görüşmek, dizi izlemek, yemek yapmak v.b) ama bu koca boşluk içimden gitmiyor. sürekli kendimde birşey aramaktan yoruldum acaba çokmu çirkinim, huyum mu güzel değil bilmem ne..insanlarla biraraya gelince ok eğlenceli vakit geçiriyoruz ancak sonrası yok. kimse beni arayıp sormuyor sanki görünmezim . siz arayım demeyin kaç aradım sordum ama artık bende yoruldum. işyerinde o kadar bekar var biri bile beni kadın gibi görmüyor. yanımda diğer kızların muhabbeti dönüyor ne eksiğim var bilmiyorum. bugün benden 9 yaş küçük kuzenimin nisanı oldu ve bana sana çok üzülüyorum abla dedi.elimden geldiğince güçlü durmaya çalışıyorum ancak çok yoruldum. lütfen bu duygularla başa çıkmam için akıl verin kendim için yaşamayı öğrenmem lazım tek başına da olsa ayakta kalmalıyım.
teşekkür ederim önemseyip yazdığınız için. aslında kendini başkaları ile kıyaslamak çok yanlış biliyorum çünkü herkesin zamanı kendine. benim ninem elinde bastonla gezerken ajda pekkan sahnede dans ediyor mesela:) kötü bir örnek oldu farkındayım. :) demem o ki herşeyin bir vakti olduğunu çok iyi biliyorum ancak bu içinden çıkılması zor yalnızlık hissi sevgisizlik o kadar bunaltıyor ki beni. bazen isyan noktasına geliyorum. işte bu duygulardan krtulmak için çareler arıyorum. ne yapabilirim diye yada içimi dökmek istedim diyelim. çünkü güçlü görünmekten çok yoruldummm.
Kesınlıkle bır cekım var işte o bızde yok.bilmiyorum canım. neden böyleyiz bende bilmiyorum.benim bir arkadaşı ar çevresi insan dolu ne istese yapıyorlar. herkes çok beğeniyor kız arkadaşları bile peşinde pervane.. biz neden böyleyiz onda olup bizde olmayan ne bulamıyorum. aura meselesi galiba..
Bu evlenme merakını anlayamıyorum. Ne oluyor saniyorsunuz ki evlenince çok mutlu olacagim her şey bambaşka olacak mı diyorsunuz kafanız değişmediği sürece her şey bambaşka OLAMAZ. ve mutluluk da kişinin iç dünyasıyla alakalıdır çünkü bir saatten sonra hayat senin hayatın oluyor yani evlilik öyle aman aman bir durum değil. Buna efor harcayıp kendinizi yipratacaginiza kendinizi daha fazla geliştirmeye adayın, gelişmenin bir sonu yok. Kendinize zaman ayırın, şu anki olduğunuzdan daha iyi olmaya çalışın bunlar olunca diğer şeyler zaten olur.merhaba arkadaşlar. kaç gündür o kadar mutsuzum ki çareyi buraya yazmakta buldum. derdimi kısaca özet geçeyim; güç bela okuyarak bir meslek edindim.zannettim ki mesleğim olursa her sey yoluna girecek ama olmadı. çok şükür para kazandığım bir işim var ama onun dışında hiç bir şeyim yok. o kadar yalnızım ki.ne dostum diyebileceğim dışarda görüşüp bir kahve içebileceğim arkadaşım var ne de bir sevgilim. aday adayı bile yok. bu yalnızlık hissiyle baş etmek için elimden geleni yapıyorum ( dışarı çıkmak, uzaktaki arkadaşlarımla telde görüşmek, dizi izlemek, yemek yapmak v.b) ama bu koca boşluk içimden gitmiyor. sürekli kendimde birşey aramaktan yoruldum acaba çokmu çirkinim, huyum mu güzel değil bilmem ne..insanlarla biraraya gelince ok eğlenceli vakit geçiriyoruz ancak sonrası yok. kimse beni arayıp sormuyor sanki görünmezim . siz arayım demeyin kaç aradım sordum ama artık bende yoruldum. işyerinde o kadar bekar var biri bile beni kadın gibi görmüyor. yanımda diğer kızların muhabbeti dönüyor ne eksiğim var bilmiyorum. bugün benden 9 yaş küçük kuzenimin nisanı oldu ve bana sana çok üzülüyorum abla dedi.elimden geldiğince güçlü durmaya çalışıyorum ancak çok yoruldum. lütfen bu duygularla başa çıkmam için akıl verin kendim için yaşamayı öğrenmem lazım tek başına da olsa ayakta kalmalıyım.
Sana çok mu üzülüyormuş?! Ben evliyim ama bekar gibi çıkarım gezerim, haftasonu bodrum a gittim, bekar hayatını çok seviyorum, eşim de kabullendi sen serserisin diyor. İnsan bu durums üzülür mümerhaba arkadaşlar. kaç gündür o kadar mutsuzum ki çareyi buraya yazmakta buldum. derdimi kısaca özet geçeyim; güç bela okuyarak bir meslek edindim.zannettim ki mesleğim olursa her sey yoluna girecek ama olmadı. çok şükür para kazandığım bir işim var ama onun dışında hiç bir şeyim yok. o kadar yalnızım ki.ne dostum diyebileceğim dışarda görüşüp bir kahve içebileceğim arkadaşım var ne de bir sevgilim. aday adayı bile yok. bu yalnızlık hissiyle baş etmek için elimden geleni yapıyorum ( dışarı çıkmak, uzaktaki arkadaşlarımla telde görüşmek, dizi izlemek, yemek yapmak v.b) ama bu koca boşluk içimden gitmiyor. sürekli kendimde birşey aramaktan yoruldum acaba çokmu çirkinim, huyum mu güzel değil bilmem ne..insanlarla biraraya gelince ok eğlenceli vakit geçiriyoruz ancak sonrası yok. kimse beni arayıp sormuyor sanki görünmezim . siz arayım demeyin kaç aradım sordum ama artık bende yoruldum. işyerinde o kadar bekar var biri bile beni kadın gibi görmüyor. yanımda diğer kızların muhabbeti dönüyor ne eksiğim var bilmiyorum. bugün benden 9 yaş küçük kuzenimin nisanı oldu ve bana sana çok üzülüyorum abla dedi.elimden geldiğince güçlü durmaya çalışıyorum ancak çok yoruldum. lütfen bu duygularla başa çıkmam için akıl verin kendim için yaşamayı öğrenmem lazım tek başına da olsa ayakta kalmalıyım.
merhaba arkadaşlar. kaç gündür o kadar mutsuzum ki çareyi buraya yazmakta buldum. derdimi kısaca özet geçeyim; güç bela okuyarak bir meslek edindim.zannettim ki mesleğim olursa her sey yoluna girecek ama olmadı. çok şükür para kazandığım bir işim var ama onun dışında hiç bir şeyim yok. o kadar yalnızım ki.ne dostum diyebileceğim dışarda görüşüp bir kahve içebileceğim arkadaşım var ne de bir sevgilim. aday adayı bile yok. bu yalnızlık hissiyle baş etmek için elimden geleni yapıyorum ( dışarı çıkmak, uzaktaki arkadaşlarımla telde görüşmek, dizi izlemek, yemek yapmak v.b) ama bu koca boşluk içimden gitmiyor. sürekli kendimde birşey aramaktan yoruldum acaba çokmu çirkinim, huyum mu güzel değil bilmem ne..insanlarla biraraya gelince ok eğlenceli vakit geçiriyoruz ancak sonrası yok. kimse beni arayıp sormuyor sanki görünmezim . siz arayım demeyin kaç aradım sordum ama artık bende yoruldum. işyerinde o kadar bekar var biri bile beni kadın gibi görmüyor. yanımda diğer kızların muhabbeti dönüyor ne eksiğim var bilmiyorum. bugün benden 9 yaş küçük kuzenimin nisanı oldu ve bana sana çok üzülüyorum abla dedi.elimden geldiğince güçlü durmaya çalışıyorum ancak çok yoruldum. lütfen bu duygularla başa çıkmam için akıl verin kendim için yaşamayı öğrenmem lazım tek başına da olsa ayakta kalmalıyım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?