1bucuk yil once ekim ayinda Aras bir gunde emmeyi birakmisti, 22 aylikti tam.
2 gun ust uste emmediginden uyuyamadi, hep emerek uyuyordu, sonra hasta oldu atesi cikti ,asiri huysuzlandi ama ne yapsam emmedi , bende artik vakti gelmisti diye emzirmeyi birakirim boylece demistim.
Hafta sonuydu biraz hava alsin hemde iyi gelir belki diye ailecek parka gittik.
Oradada hic susmadi, salincakta bile agla agla ortaligi yikti.
Sonra kaydiraga gitmek istedi ve orada sakinlesti , oynamaya basladi..
Derken hepimizin keyfi yerine geldi.Parkin merdivenlerinin orada dengesini kaybetti esimde bende onundeyiz, elini tutup ,yetisemeden dustu yuz ustu..
Kucagima aldim , kan icinde yuzu
Alni acilmis, merdivenin demiri parcalamis kuzumu
Acili aradik , ambulans yerine polisler geldi, biz esimle aklimizi yitirdik resmen, agla agla katildi Aras..
Akin onu gorunce kardesime ne olacak diye bir yandan o agliyor , herkes film izler gibi izliyor.
Acile kendimiz surup gittik, ilk gittigimiz acilde 2 saate yakin beklettiler ne zaman iceri alacagimizda belli degil dediler.
Agri kesici dahi verilmedi kuzuma, elimizde kagit havlu , kani durdurduk ama perisan olduk..
Bastik gittik baska acile , aksamin 10u oldu, ne zorluklarla 5 dikis atildi.
Akin hastane koltuklarinda uyudu, kimsemiz yok burada sefil olduk.
1 bucuk yil oldu hala esimle hatirladikca burnumuzun diregi sizlar, ikimizde nasil tutamadik cocugu nasil yaptik diye kendimizi affedemiyoruz.
Ama olacagin onune gecilmiyor..
Bu saatte neden yazdim bunu
erciyes111
cocuklar cok zorluklarla buyuyorlar.
Eger iyilerse, cozulecek bir dertse cok sukur deyip hayata devam ediyoruz.
Canini sIkma, Allah kimseyi evlatlariyla sinamasin, her zaman esirgesin evlatlarimizi, isteyen herkese de nasip etsin...