- Konu Sahibi elifzeynep2012
-
- #901
ben de nişanlımdan ayrıldım... ilk bir ay benim de öyle geçti... durmadan uyuyordum, kilo verdim, çöktüm resmen... işe gidiyorum sığamıyorum hiç bir yere... ders anlatırken birden ağlamak geliyordu içimden... geçti mi? hayır tam geçmedi... hala zaman zaman ağlama krilerine giriyorum... ama tabiki eskisi gibi değilim 'ZAMAN'... allah!ım dedim geçen gün bu bir dönüm noktası oldu benim için bi r daha böyle birşey yaşatma diye düşünürken ailemden birinin vefat edeceği geldi aklıma.. beterin beteri var dedim sonra... tövbe dedim... 4,5 ay oldu hala yaram kanıyor.. ama biraz da benim yüzümden kanıyor dedşip duruyorum... neden diye sorup duruyorum... halbuki tamamen unutmak mümkün olsa... ah olsa...
canım ne desem bilmiyorum bazen inan.ama şunu bil ne hissediyosan çok iyi anlayabiliyorum.
biliyorum acı çekiyosun ama ne olur kendini acızıcık daha tut. sıkılsan da ağlasan da kalkam o dersin başından. zamanla dersini düşünmeye başlayacaksın çünkü. üzüntün sadece bu iken bir de sınavın muhasebesi ile karşılaşma ilerde.
yaşadıklarının hepsini yaşadım bende ama tecrübeyle sabit ki, ne ağlamayla ne de düşünüp çare aramayla olmuyor. yazılan neyse o oluyor. sen ise ister dövünerek ister kabul edip kendini toparlmaya çalışarak bu günleri geçirip yine aynı kaderi yaşayacaksın.yani demek istediğim değişen bişey olmayacaksa,bari kendini hırplama....:26:
yaz buraya bak kaç arkadaşız böyle şeyler yaşayan düşünen ama hep birbirmize destek olmaya çalışıyoruz.
adirana da sınava hazırlanıyor ama kah üzülüp kah gülerek yoluna koymaya çalışıyor bazı şeyleri. sen de hepten bırakma. az da olsa tut ucundan bişeylerin gerisi mutlaka gelecektir...
insan derdini anlayan birilerinin oldugunu görünce bile rahatlayabiliyo bazen.suan bunu hissediyorum ben.
hani bazen basina bisey gelir,o aciyi sadece kendinin yasadigini düsünürsün,herkesten farkli bi aci yasadigini sanarsin.sonra etrafinda ayni aciyi yasayanlari görürsün,yalniz olmadigini,herkesin basina hayatta her seyin gelebilecegini görürsün. bende bu foruma hep girerdim ama sadece belli basli konulari takip ederdim,saglikla yada evlilikle ilgili bölümlerde dolasirdim.dün geceden beri bu bölümü bastan sona okudum,sadece basliklara bakmam yetti zaten.benden daha agir seyler yasayanlari gördüm.
sende öyle güzel ifade etmissin ki durumu,hepimiz birer tecrübe kazanmisiz farkinda olmadan.aci da olsa böyle kazaniyoruz tecrübeleri.ama insanin bütün bunlari yasarken derdini anlatabilecegi birileri olabilmesi cok güzel bisey.her zaman tanidigin biri olmasi da gerekmiyomus demek ki. sicak yaklasimin ve dostca önerilerin icin cook tesekkür ederim,tecrübelerini benimle paylastigin icin de öyle...
umarim gün gelir burada mutlulugumuzu,sevinclerimizi ve basari haberlerimizi de paylasiriz..
canım kaç gündür aklımdaydın biliyo musun.ama korktum yazmaya. belki alıştı kendince unutmaya çalışıyor hatırlatmak istemedim...ama hep aklımdaydın...
bende öyleyim canım. bazen oluyor herşeyi kaldırıp atasım geliyor,bazen köşeme çekilip ağlamak istiyorum. sık sık değil ama arada bir oluyor....
arama ne olur. tut kendini.çünkü pişman olacaksın biliyorum.işine vermeye çalış kendini,bir saatte de yapabilyosan yine de işinle uğraş. zamanla neyle meşgul olursan o hayatını doldurmaya başlıyor. tabi sana bunları söylemek saçma sen zaten biliyosun ama işte insan duramıyor yazmadan..
buraya yazsana. ben ya da diğer arkadaşlar inan bana birbirimizden güç alıyoruz. sana da iyi gelir belki...:26::26:
Ben de senin yazdıklarını okuyorum sürekli. Ayrıldığımızdan beri aramadım, arasam da değişen bişey olmıycak. O yüzden aramıcam. Ben de ağlıyorum hala. İşe başlamak çok zor geldi, çünkü duygularımı işte bastırmak zorunda kalıyorum
aslında bir yönden iyi biliyo musun işle meşgul olmak. değilse evde olsan hep sorgulayacaksın düşüneceksin. ne kadar az düşünürsen o kadar iyi gelecek. bir dakika bile olsa beynin daha az yorulacak.
ben şunu okumuştum,böyle hayal kırıklığı yaşayan insanlar işe kendini verip daha başarılı oluyormuş..bizi mi kandırıyolar acaba :26:
sana diyorum ama bakma ben de hala elime bi kitap alıp çalışamadım bişey....
of bazen içimden öyle şeyler geçiyor,yazmak istiyorum ama tıkanıp kalıyorum.yazacaklarımı sen de zaten biliyosun. sadece biliyorum demek istiyorum. acını paylaşıyorum demek istiyorum.
biliyorum sana da ben gibi bizim gibi söz fayda etmiyor. yaralı hayvanlar gibi bazen köşemizde yaralarımızı kendimiz iyileştirmemiz gerekiyor bazen...(tabirimi hoş gör)
öyle Allah beterinden korusun.. bir laf var ya hayat devam ediyor.. aynen öyle... ben üzüldülçe ailem üzülüyor... değer mi onun için ailemi üzmeye... önce ben demek gerekiyor sanırım biraz.. insan kendi sağlam durursa, kimseye ihtiyaç duymadan mutlu olursa gerisi geliyor sanırım... gerçekten inşallah Allah ileride bu günler için boşuna üzülmüşüm, hayırlısı olmuş dedirtir bizlere...
Zamanı doldursan bile bu acı yaşanacak işte. Ben alanımla ilgili eğitim başvurusu yaptım, evde kaldığımda da boş durmamaya çalışıyorum ama yine de acı çekiyorum. Sadece o anda dikkatin dağılıyor, başka bir şey değil. Senin de dediğin gibi acıyı yaşamaktan başka alternatifimiz yok.
O kadar ortak duygular ve yaşantıları paylaşıyoruz ki...Yazdıklarımı senin bazı arkadaşlarımdan daha iyi anladığını hissediyorum. Anlaşılmak bile iyi geliyor insana. İyiki buradaki yazılarını okumuşum diyorum kendime
Gun gectikce rahatliyor insan. O aglama krizleri geciyor. Ara ara yine kendini kaptiriyorsun, duygular mantiginin onune geciyor. Ama suanda yapmamiz gereken birsey varsa o da mantigimizi duygularimizdan once tutmaktir. Once "ben" demenin zamani geldi. Bizden vazgecenler "once ben" dediler cunku. "Iliskide puruzler var, mutlu olamayabiliriz ama yinede o cok istiyor cok seviyor o yuzden devam" demediler. Daha mutlu olacaklarina inanarak gittiler. Birakin gitsinler! biz kadinlar daha duygusaliz, mutsuzsak bile sevdigimizden, emegimizden, kiyamadigimizdan bir cok seye gogus geriyoruz. Onlar iliskiyi birakip gittiklerine gore demekki ortada cok iyi gitmeyen birseyler varmis. Biz neden vazgecmedikte onlar vazgecti? Cunku bencil bi sekilde belkide olmasi gerektigi gibi kendilerini dusunduler. O yuzden simdi bizimde kendimizi dusunmemiz lazim.
Onun icin yapmayi kabul ettigimiz butun fedakarliklardan kurtulduk. Hayalimizde kendimiz icin sectigimiz o hayati yasamamiz icin onumuzde hicbir engel yok. Evet suanda belki hayalimizde birtek onlara bir kere daha sarilabilme oldugunu dusunuyoruz ama bu yanlis. Kendimiz icin biseyler yapalim. Okula gidelim, ise baslayalim, veya bunlara daha cok onem verelim, hobi edinelim.. Hayat devam ediyor. Kendi yolumuza bakmaliyiz..
Burda omuz omuza birbirimize destek olabiliriz. Yuzunuzu gorup, sesinizi duyamasam bile ayni dertleri paylastigimizi bilmek ve konusarak bu dertleri hafifletmek bana cok iyi geliyor. iyi ki varsiniz
aileler zaten benim de kendime dur demem neden olan şey. ya onlardan birine bişey olsa? ay Allah ım düşünürken bile kötü oluyorum...
canım benim atma içine yaz ne geliyorsa içinden...
bizler tevekkül etmekten başka ne yapabiliriz ki? eminim ben Allah bizleri içn hayırlı olanı nasip etti. biliyorum bu sağnak yağmurdan sonra çok güzel bir gökkuşağı nasip edecek Rabbim bize...
aynen öyle canım. acıları sıkıntıları ve yaşanması gerekenleri öteledikçe daha kötü oluyor. öyle ya da böyle geçecek...
anlamam mı? ailen bile olsa bi yere kadar çünkü onlar değil sen ben yaşadık malesef. arkadaşlar anlayamıyor.zorlasa da anlayamıyor. afedersin ama eşşekten düşen misaliyiz.biz bizi daha iyi anlıyoruz...
keşke başka konularda paylaşsaydık keşke mutlulukları paylaşsaydık ama malesef payımıza bu düştü. ama ben hissediyorum biz burda güzel haberler vereceğiz. ve birimiz yazınca diğerimir en az karşıdaki kadar sevinecek. kalbinde kırılan parçalardan biri tamir olacak...
birkaç gündür uzak kaldım burdan özledim sizi:) yazılanlar o kadar güzel ki acılar dışında..ama onlarda geçicek şüpheniz olmasın..bu akşam kötü bir olay yaşadım malesef ve hayatın ne kadar değerli ve çok fazla üzülmemk gerektiğini bir kez daha anladım. bu akşam evimiziin önünde komşumuzun kızı oynuyordu ben mutfaktaydım birden acı bi ses geldi ve balkona koştum.kız arabanın altında şoför ise ileri geri kızı çıkartmaya çalıştı olmadı...annesi ablasıbayıldı neyse ki şuan durumu iyi.hayat çok kısa ve her şeye rağmen yaşamaya değer..
Gun gectikce rahatliyor insan. O aglama krizleri geciyor. Ara ara yine kendini kaptiriyorsun, duygular mantiginin onune geciyor. Ama suanda yapmamiz gereken birsey varsa o da mantigimizi duygularimizdan once tutmaktir. Once "ben" demenin zamani geldi. Bizden vazgecenler "once ben" dediler cunku. "Iliskide puruzler var, mutlu olamayabiliriz ama yinede o cok istiyor cok seviyor o yuzden devam" demediler. Daha mutlu olacaklarina inanarak gittiler. Birakin gitsinler! biz kadinlar daha duygusaliz, mutsuzsak bile sevdigimizden, emegimizden, kiyamadigimizdan bir cok seye gogus geriyoruz. Onlar iliskiyi birakip gittiklerine gore demekki ortada cok iyi gitmeyen birseyler varmis. Biz neden vazgecmedikte onlar vazgecti? Cunku bencil bi sekilde belkide olmasi gerektigi gibi kendilerini dusunduler. O yuzden simdi bizimde kendimizi dusunmemiz lazim.
Onun icin yapmayi kabul ettigimiz butun fedakarliklardan kurtulduk. Hayalimizde kendimiz icin sectigimiz o hayati yasamamiz icin onumuzde hicbir engel yok. Evet suanda belki hayalimizde birtek onlara bir kere daha sarilabilme oldugunu dusunuyoruz ama bu yanlis. Kendimiz icin biseyler yapalim. Okula gidelim, ise baslayalim, veya bunlara daha cok onem verelim, hobi edinelim.. Hayat devam ediyor. Kendi yolumuza bakmaliyiz..
Burda omuz omuza birbirimize destek olabiliriz. Yuzunuzu gorup, sesinizi duyamasam bile ayni dertleri paylastigimizi bilmek ve konusarak bu dertleri hafifletmek bana cok iyi geliyor. iyi ki varsiniz
hic biseyi tamamen unutmamiz mümkün degil aslinda,tamamen unutmak icin insanin hafizasini yitirmesi gerekir.sadece hatirladigimizda bize aci vermesin bu yeter..
ben sürekli aglayarak dolasiyorum zaten..mümkün olsa hic odamdan cikmiycam ama kpss kursuna gidiyorum ve derste agliyorum,duraga giderken agliyorum,eve dönerken otobüste agliyorum,yemek yerken agliyorum...öyle bi aglamak ki sanki bogazima bisey dügümleniyo,yutkunamiyorum.gözümden yaslar akmaya basliyo hemen. iyi ki su sinav olayi var herkese sinav yüzünden gergin oldugumu söyleyip rahat rahat agliyorum.
hic ders de calisamiyorum,bu gidisle sinavdan sonra agliycak daha cok seyim olucak..
acaba o gidenler gerçekten mutlular mı? sanmıyorum..bencilce düşünerek başkasını mutsuz ederek, hayallerini çalarak gidilen bir yolda mutlu olmak mümkün müdür?mutsuzluğun üzerine mutluluk kurulmazki.
iyiki varsınız hepiniz sizi görmesem de yüreğinizdekileri hissedebiliyorum...
acaba o gidenler gerçekten mutlular mı? sanmıyorum..bencilce düşünerek başkasını mutsuz ederek, hayallerini çalarak gidilen bir yolda mutlu olmak mümkün müdür?mutsuzluğun üzerine mutluluk kurulmazki.
iyiki varsınız hepiniz sizi görmesem de yüreğinizdekileri hissedebiliyorum...
birkaç gündür uzak kaldım burdan özledim sizi:) yazılanlar o kadar güzel ki acılar dışında..ama onlarda geçicek şüpheniz olmasın..bu akşam kötü bir olay yaşadım malesef ve hayatın ne kadar değerli ve çok fazla üzülmemk gerektiğini bir kez daha anladım. bu akşam evimiziin önünde komşumuzun kızı oynuyordu ben mutfaktaydım birden acı bi ses geldi ve balkona koştum.kız arabanın altında şoför ise ileri geri kızı çıkartmaya çalıştı olmadı...annesi ablasıbayıldı neyse ki şuan durumu iyi.hayat çok kısa ve her şeye rağmen yaşamaya değer..
Umarım mutluluklarımızı paylaşacağımız günler yakındır..Belki bu deneyimlerimizden sonra seçeceğimiz hayat bizi öncekinden daha mutlu edecek
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?