Merhaba Arkadaşlar,
Ben yaklaşık 1 senedir evliyim.
Eşim Üniversite öğrencisi ve part time işte çalışıyor ben ise Full time olmak üzere çalışıyorum.
Bu şartlar gereği zor bir evlilik süreci geçirdik ama atlattık çok şükür, yuvamızı kurduk.
Ben bu sene 29 yaşıma gireceğim ve yavaş yavaş bebek konusunu acmaya başladım Eşime. Arkadaş cevremizin ilk bebişleri yolda ve hepsi bizim yaşlarımızda olan insanlar.
Ne zaman Bebek konusunu açsam Eşim bana ya kulak vermiyor ,yada daha zamanı var hele bi Üniv. Bitsin sende Sözleşmeni 2 yıl daha uzat bakarız diyor. Gecimimizin büyük kısmını benim kazançımla sağladığımız için benim çalışmamı şart görüyor gibi ve bebek olunca ilk yılı çalışmayacağımı bildiği içinde hep geçiştiriyor konuyu.
Ben ise Anne olmak istiyorum.
Mezun olmak için çokca bir çaba sarfetmediğini düşünüyorum bazen. Tüm Maddi sorumluluklar benim üzerimde olduğu için Anne olma hayalimden uzak kalmak bana içten içe dokunuyor. Tamam haklı yönleride var ama kendisi de biraz çaba gösterse veya empati kursa keşke. Konu ablasının oğlu olduğu zaman akan sular duruyor çıldırıyor onun icin, bense içimden keşke bizim bebeğimiz olsada onun içinde böyle çıldırsan sevsen vs diye geçiriyorum.
Abartıyorsam haksızlık yapıyorsam gözümü acın kızlar. Bazen gercekten saçmalıyorsun burcu diyorum kendime çıkmazda gibiyim bu konuda. Tek taraflı bir bebek isteği ile de evlat sahibi olmak istemem zaten. Olacaksa iki tarafın kararı ve isteği ile olması gerek.
Nolur akıl verin bana
Ben yaklaşık 1 senedir evliyim.
Eşim Üniversite öğrencisi ve part time işte çalışıyor ben ise Full time olmak üzere çalışıyorum.
Bu şartlar gereği zor bir evlilik süreci geçirdik ama atlattık çok şükür, yuvamızı kurduk.
Ben bu sene 29 yaşıma gireceğim ve yavaş yavaş bebek konusunu acmaya başladım Eşime. Arkadaş cevremizin ilk bebişleri yolda ve hepsi bizim yaşlarımızda olan insanlar.
Ne zaman Bebek konusunu açsam Eşim bana ya kulak vermiyor ,yada daha zamanı var hele bi Üniv. Bitsin sende Sözleşmeni 2 yıl daha uzat bakarız diyor. Gecimimizin büyük kısmını benim kazançımla sağladığımız için benim çalışmamı şart görüyor gibi ve bebek olunca ilk yılı çalışmayacağımı bildiği içinde hep geçiştiriyor konuyu.
Ben ise Anne olmak istiyorum.
Mezun olmak için çokca bir çaba sarfetmediğini düşünüyorum bazen. Tüm Maddi sorumluluklar benim üzerimde olduğu için Anne olma hayalimden uzak kalmak bana içten içe dokunuyor. Tamam haklı yönleride var ama kendisi de biraz çaba gösterse veya empati kursa keşke. Konu ablasının oğlu olduğu zaman akan sular duruyor çıldırıyor onun icin, bense içimden keşke bizim bebeğimiz olsada onun içinde böyle çıldırsan sevsen vs diye geçiriyorum.
Abartıyorsam haksızlık yapıyorsam gözümü acın kızlar. Bazen gercekten saçmalıyorsun burcu diyorum kendime çıkmazda gibiyim bu konuda. Tek taraflı bir bebek isteği ile de evlat sahibi olmak istemem zaten. Olacaksa iki tarafın kararı ve isteği ile olması gerek.
Nolur akıl verin bana