- 19 Mayıs 2020
- 47.349
- 212.692
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
-
- #61
İyi bir baba kısmı çok önemli. Sonra boşanırsak gözü çoluk çocuk görmez, yalnız büyütmek zorunda kalırım diye boşayamıyorlar.
İyi bir baba kısmı çok önemli. Sonra boşanırsak gözü çoluk çocuk görmez, yalnız büyütmek zorunda kalırım diye boşayamıyorlar.tutumsuzsun lüks yaşamayı seviyorsun dedi bana o 1 saatte.be adam kendi kazancımı harcıyorum sen mi verdin de hesap soruyorsun.bir de buna nasıl kanaat getirdin ?sordum beni yolda görsen tanır mıydın .yok dedi.ee tanımadığın bir kadınım işte sanane hayatımdan demiştim de kızmıştı.bir de güzel konuşmamızı alttan almamızı bekliyorlar yüzsüz yüzsüz pes ki pesss.evlenirken tip maaş içki sigara kumar şiddet vs ye bakmasın kadınlar sadece .iyi bir baba olabilir mi bu adam diye de baksınlar en önemlisi bu.
Yüzeysel anlaşmazlıklar olsa atandır babandır, annendir denir/derim lakin hiçbir sevgi, şefkat hissi olmayan, duygusuz, anne babalığı doğurup beslemekten ibaret gören ebeveynler için annedir babadır, sen evlatsın ne olursa olsun aileni yok sayamazsın demem.ben babamı bir 9 yaşlarında gördüm 1 ay kadar bir de 26 yaşımda 3 4 saat sonra da 29 yaşında 1 saat.o br saatte de beni suçladı utanmadan.bir lira nafakasını almadım beş dakikalık emeği olmadı ama mesleğime karışma hakkını bile buldu.be adam sen beni yolda görsen tanıyamazdın çocuğum 10 yaşında hiç görmedin ölümlerden döndüm bilmedin ne babalığı allasen denmez mi bu adama.atandır kan bağındır hata yapmıştır yazanlara burada çok kızıyorum.43 senenin hatası mı olur?bu adamı ben seçmediğime göre neden üzüleyim ki yokluğuna.dramatize etmeden böyle düşünmeliyiz .
M meredithgrey kim demişti hatırlamıyorum ama güzel bir laf bence, diyor ki " Zannetmeyin ki yalnızlık kimsesiz olmaktır, asıl yalnızlık kimsen varken kimsesiz kalmaktır."
Ailen varken yoksa, varlığı yokluğundan çok acıtıyorsa sileceksin.
Ah kuzum…
Aileyi seçebilsek keşke…
Para mevzusu olmadı değil mi ? Ondan dolayı da bu kadar öfkelisin.
Hayatta kimse için bir şeyler yapmamak lazım. Ben bunu öğrendim sadece. Bir süre uzaklaş ve sessiz kal. Bir anda yaparsan pişman olacaksın. Vicdanlı kadınsın.
Yaranmak gibi bir zorunluluğun da yok vivelamour.Haklısın müdirem. Yani sorsan bir tanecik kızlarıyım ama babamla oturup bir konuşamıyorum. Bunu dile getirdiğimde annem ben senin neyini eksik ettim diye veryansın ediyor. Yahu sen annesin o baba, siz rolleri de karıştırdınız zaten.
Çok sığ ,çok ataerkil, çok cahilce düşünceleri olan bir adam babam. Evi annem finanse etmesine rağmen kendisinin “evi kadına babası mı yardım eder, kocası nasıl izin verir” minvalinde düşünceleri var mesela. Sen 42 senedir izin veriyorsun ama???? Biliyor musun müdirem bir kez eve eli kolu dolu geldiğini bilmem, annem tıknefes oldu market poşeti taşımaktan. Of neyse bu da ayrı konu.
İşten çıkartılsaydım da bu krizde neden işine sahip çıkmadın diyecekti, başka iş bulup ayrılsaydım eski işin sağlam firmaydı risk aldım derdi. Der oğlu der yani……. Yaranamadım 42 sene yaranamadım ya.
Eski konularımda yazmıştım burada da anlatayım. Evlilik öncesi yaşadığım streslerden ötürü bende bir takım psikolojik bozukluklar başladı. Seve seve, isteyerek çok aşık evlenmeme rağmen içimden cenaze çıkmış gibiydim. Korkuyordum ama ne korkmak ve korktuğum şeyler de bdv’de yasak öcülü şeyler. Uyuyabilmek için çifter çifter Atarax alıyordum, ruh gibiydim. Gittiğim psikiyatr reeldeki korkularımı soyut korkulara çevirdiğim gibi bir şeyler söyledi ve baba figürüne odaklandı. Sonra ilaç kullanımı ve eşimin gayretiyle yendim ama hastanelik olacaktım ilk kez aklımdan şüphe duydum.
Ve bir bayram günü anneme “anne ben çok kötüyüm yardım et, hastanelik olucam” dedim ve bana ne dedi biliyor musunuz? “Baban şimdi içeride gizli gizli ne konuşuyorlar der” diyip beni o koltukta bıraktı gitti. O koltukta kalışımda aslında annem bitmeliydi benim için ama ben duygusal bir insanım artı tek çocuğum artı annem şahane bir manipülatif (çünkü mesleği insan psikolojisi)
Yani bir sor ne oldu diye, dinle di mi? Yok. Ama ben artık çok yoruldum, sıkıldım, bıktım.Yaranmak gibi bir zorunluluğun da yok vivelamour.
Yani kaldı ki 42 yaşında kadınsın, keyiften de işten çıkabilirsin bunun hesabını ailene vermene gerek yok, onların da hesap sormaya hakkı yok.
He sen 42 yıl boyunca ailenin evinde yan gelir yatarsın, iç çamaşırından sigarana her şeyi ailen karşılar, sen kılını dahi kıpırdatmazsın, 40 yılın başı sana bir iş bulup sokarlar sen de yok yeaaa ben çalışmayacağım deyip işten çıkarsın eyvallah :)
Hayır yani 18'inde çocuklarda değiliz, şu zamanda 18 yaşındakine bile laf edemiyor aileler, 40'ı devirmiş eli ekmek tutan, evi, kesesi ayrı kadınlara da hesap sormasınlar lütfen.
Aman boşver kuzu, ağırlık yapıyorsa sal gitsin, ben sorgu melekleri gibi etrafıma doluşulup vıdı vıdı edilmesinden hoşlanmıyorum o yüzden aile bile olsa bana fazla karışan olursa sınırını çiziveriyorum.
sizinki beraber yaşanarak ama hiçbirşey paylaşılamayarak geçen bir hayat benimki ölseydi çocukken bari mezarı olurdu giderdim denecek bir hayat.ben 9 yaşındayken annem tayinini memleketine aldırmıştı.boşanmışlardı .birgün halam geldi onu da fazla görmemiştim sevindim.meğerse anneme ev ne olacak eşyalar ne olacak demeye gelmiş.babam da dışarda beklemiş ve beni görmek bile istememiş düşün.ha daha da tuhafı tam da evin yarısını istediği sene 2çocuklu bir kadına ev tapulamış ankaradan .kadın resmi nikah yerine ev istemiş.ve elalemin çocuklarına bunu sağlayan adam çocuğunu sokağa atacaktı tapu annemde olmasa.ee 2 ev parasını kendi mi kazandı?annem de öğretmendi.o çocukları okutmuş bakmış sonra da o evden kovulmuş işleri bitince.ama gene akıllanmamış vive.26 yaşında denedim değişmiş mi diye yokk.o 3 4 saatime yazık oldu sadece.hadi bu adama baba de diyebilirsen.şam babası olur anca.ama senin baban belki pişman olur yaşlılığında onu bilememYani bir sor ne oldu diye, dinle di mi? Yok. Ama ben artık çok yoruldum, sıkıldım, bıktım.
Sana bir şey diyeyim mi bu kadar sıkılıp bıktıysan, bu bıkmanın altında yılların birikmişliğiyle kocaman bir yanardağ oluşmuştur, patlarsa fena olur o yüzden şu an kesip atman iyi olur.Yani bir sor ne oldu diye, dinle di mi? Yok. Ama ben artık çok yoruldum, sıkıldım, bıktım.
Yasadiklariniz üzücü.Konum uzun olursa affola.
Yapabilir miyim sizce? Pişman olur muyum? Konu babam ve onun egosunu, nobranlığını besleyen annem. Ben artık babamdan nefret ediyorum, aman tatlar kaçmasın diye sineye çekip unuturmuş gibi yaptığım şeyler bugünkü öfkemle yeniden alevlendi çünkü.
Babamdan şefkat görmedim, bir kez olsun güzel kızım demedi. Ergenliğimden başlayarak hakaretler, kıyaslamalar, baskılar, biriyle konuşsam oro*pu mu olacaksınlar artarak devam etti. Ben babamdan hiçbir şey isteyemedim, bir kez mektup yazdım beğendiğim bir kazağı istedim; astığı suratın haddi hesabı olmadı. Sanki ben annemin eski kocasındandım.
Baba gezelim. Baba çıkalım dediğimde ve diğer isteklerimde bana söylediği “evlen baban yapsın” oluyordu. Ben de 23’ümde o zamanki erkek arkadaşımla evlendim, üç sene evli kaldım aldatıldım ve boşandım. Boşandıktan sonra da baba evine döndüğümde eziyetler bitmedi. Sürekli yüzlerini eğdiğimi, utandırdığımı, şehir değiştireceğimizi bu utançla yaşayamayacağını söyledi, 30 yaşımdaki bana sokağa çıkma yasakları koydu, arkadaşlarımda gidip kalamadım, şirket yemeğine gittiğimde olay çıktı vs. Bir yaz babamın yaptıkları yüzünden üzüntüden üç ay regl olamadım. Adam servisçiye yol tarif ettiğim için bizi yakıştırdı beni itham etti, şimdiki eşim ilk kez evimize yemeğe geldiğinde olay çıkarttı ve final: nikahımda yoktu.
Sonra annemin ayılıp bayılmaları ve artık ele karıştık kocanın ailesine de ayıp olur demeler yüzünden barıştık. Ve işte sonuç; yapılan mobbingler yüzünden sinirlerim artık kaldırmadığı için işten ayrılmama kızmış! Kovulsam da kızardı, zamanında kızdı. Başka iş bulup çıksam neden işini bıraktı maceraya atıldı derdi. Yaranamadım arkadaşlar ben babama yaranamadım. O kadar öfkeliyim anlatamam bir kere babama güvenemedim 42 yaşındayımşimdi kocamdan ayrılsam (Allah korusun) bir ailem yok. Çok acı değil mi ? Aşırı sinirlendim ve ben artık ikisiyle de görüşmek istemiyorum.
Üşenmem okurum derseniz fikir vermesi açısından bazı konularımı ekliyorum yaşadıklarımla ilgili.
Melisa ve ben...Geçmişim.
Merhabalar, sevgiler. Öncelikle belirteyim uzun olacak. Kaç zamandır dalgalıyım durulamadım aslında konu açmakla açmamak arasındaydım ama bugün okuduğım babası ile yaşadığı sorunlar yüzünden intihar eden Melisa’nın haberi beni içimde yolculuğa çıkardı. Ben de onun yaşlarında ilaç içerek...www.kadinlarkulubu.com
Babam....
Çok üzgün , kırgın ve sinirli şekilde yazıyorum size... Aslında buradan alacağım hiçbir tavsiye babamın inadında ve nobranlığında işe yaramaz ama içimi dökmek istiyorum içim acıyor... Başımdan bir evlilik geçti, aldatıldım, maddi manevi zarara uğratıldım ve boşandım. 7-8 sene önce oldu bu olay...www.kadinlarkulubu.com
vive hayvanları çok seviyor .yani sıradan insanlara göre çok daha duyarlı onlar için çabalıyor.aslında çok sayıda hayvan besleyenler ya da hayvanlara aşırı bağlılıkta geçmişte yaşanan travmaların bir getirisi.göremedikleri sevgiyi ilgiyi onlara vererek ve alarak karşılamaya çalışıyorlar.
benim şaştığım tek nokta annenin mesleği.insan psikolojisini en iyi bilmesi gereken insan o .hani cahil acılar yaşamış ezilmiş bir anne bunları yapsa anlarım da anneni çözemedim bunca yılDoğru bir noktaya değindin kuzum. Tabii ki çok seviyorum ama bir de sürekli kurtararak iyi insan olduğumu ispat çalışmam var hissediyorum. Kime bu çaba? Tabi ki özsevgi duyamadığım kendime
Size sarılmak istedim.İki kızım var.Kız çocukları benim en hassas noktam.Bundan sonraki hayatınız dilerim umduğunuzdan daha iyi geçer.Aile ne yazıkki silinemiyor.Yarası hep bi yerlerde kalıyorİlk cümleye o kadar katılıyorum ki o kadar olur anlatamam. Bunun yarası hiç geçmeyecek.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?