Aklımda hep intihar düşüncesi var.

lucy whitmore .!.:

D vitaminine baktılar mi? Sağlık ocağında bakmıyorlar çünkü kolay kolay. Bence bir daha dahiliyeden randevu alın mutlaka

Genişletmek için tıkla...

Sağlık ocağına gidip çok halsizim kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Kan tahlili yapıldı. Magnezyum ilacı verdiler sadece

akuluaraba .!.:

Biraz anlatmaya çalışsam birine amannn herkesin psikolojisi bozuk deyip geçiştiriyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Burada sizin derdinizle dertlenen size yardımcı olmak için istekli olan çok kişiyiz. Bizimle paylaşabilirsiniz aklınızdakileri. Belki sizinle aynı süreçten geçenlerimiz vardır.
Şu an hastaneye psikiyatra erişiminiz yoksa uygun fiyata online görüşebileceğiniz psikologlar da var en azından psikiyatriden randevu alana kadar yardımı dokunabilir.

ozgefe34 .!.:

Merhaba kardeşim de kaç aydır bu düşüncelerde, psikolojik yardım almak istemiyor evden de çıkmıyor bende ona aynı tavsiyeleri veriyorum çünkü sevdiklerimize bu ölüm düşüncesini konduramıyoruz
İçten içe inanmak istemiyoruz neden yani diye
İnanın bu hiç normal sıradan bir stres değil bence, yaşamak çok güzel herşeye rağmen
Kendiniz için adım atın lütfen, imkan varsa yardım alın, yoksa hayata karışmaya çalışın, psikolojik kitaplardan da yardım alabilirsiniz belki

Genişletmek için tıkla...

Ben yardım almak istiyorum.
Gercekten istiyorum ama halim yok inanın.
Zaten böyle verimli bir anne de olamıyorumdır muhtemelen.
Ne güzel siz kardeşinizin durumunun farkındasınız. Ben birine sıkıntımı açmaya çalışsam “Amannnn hepimizin psikolojisi bozuk, sen de mi delirdin “ diyorlar. O zaman susuyorum.

intihar düşüncesi bana güçsüz mücadeleden kaçan korkak insanların tercihi gibi geliyor. Evet çok belli psikolojik sıkıntınız var ve pandemiden öncede varmış yani yeni değil. Siz ortada bi sorun var görüyorsunuz ama bu sorundan kurtulmak için adım atmıyorsunuz. Neden acaba ? Artık son raddeye gelmişsiniz randevu almaya çalıştım diyorsunuz. Neden eşinize anlatmadınız neden yardım istemediniz. Siz ağlama krizi yaşarken eşiniz bişey sormadı. Ne oldu neden ağlıyorsun diye. İlgisizlikmi var eşinizde. Ya bir çocuk var ortada yazıktır günahtır ya.kendiniz için bir çabanız yoksa bile evladınız için olmalı hemde geç kalmadan. Siz önce bi kalkın bi duş alın yapın bir kahve. Alın randevunuzu. Ben güçlü bir kadınım beni böyle şeyler yıkamaz evladım için ayakta kalıp savaşıcam diyin. Adım atın ya. Silkelenin allah aşkına. Çok üzülüyorum çocuklara günah İnan ki

Çocuğunuzu aklınızdan çıkarmayın lütfen. Kimse sizin gibi onu sıcacık sarıp sarmalayamaz. En yakınlarınız dahi hatta babası bile sizin gibi sevgiyle bakamaz ona. Siz olmadan onun neler yaşayacağını düşünerek uzaklaşın bu düşünceden ve tabiki uzman yardımı alın. Rabbim icinizdeki sıkıntıları alsın inşallah

akuluaraba .!.:

Ben yardım almak istiyorum.
Gercekten istiyorum ama halim yok inanın.
Zaten böyle verimli bir anne de olamıyorumdır muhtemelen.
Ne güzel siz kardeşinizin durumunun farkındasınız. Ben birine sıkıntımı açmaya çalışsam “Amannnn hepimizin psikolojisi bozuk, sen de mi delirdin “ diyorlar. O zaman susuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Evladınız için adım atın en azından, bunların hepsinin çözümü var hayatta yeterki inanın kendinize
Dahası kimse sizi sizden iyi anlayamaz diğer insanların düşünceleri sizden böyle birşey beklemedikleri içindir

nsrnakyl .!.:

Çocuğunuzu aklınızdan çıkarmayın lütfen. Kimse sizin gibi onu sıcacık sarıp sarmalayamaz. En yakınlarınız dahi hatta babası bile sizin gibi sevgiyle bakamaz ona. Siz olmadan onun neler yaşayacağını düşünerek uzaklaşın bu düşünceden ve tabiki uzman yardımı alın. Rabbim icinizdeki sıkıntıları alsın inşallah

Genişletmek için tıkla...

O düşünceler aklıma gelince hemen çocuğumu getiriyorum gözümün önüne zaten. Perişan olur, sensiz yapamaz diyorum kendi kendime. Hemen sarılıp öpüyorum çocuğumu. Yarım saat sonra tekrar başlıyor hersey en baştan..

mrc-ymn .!.:

Çok üzüldüm
Başınız sağolsun...
Allah rahmet eylesin...

Genişletmek için tıkla...

Çok aminnn

Büyük ihtimalle depresyondasınız. Sizin hissettiklerinize yakın şeyler yaşayarak 3 yıl önce psikiyatriste gittim ve depresyondan dolayı ilaç tedavisi uygulandı. Peki bu durumu tetikleyen bir şey oldu mu? Mesela ben şehir değiştirmiştim ve o güne kadar içinde bulunduğum ortamın tam tersi bir yerde bulmuştum kendimi.


Bu arada hissettiklerinizi çok iyi anlıyorum gerçekten. Depresyonu tam olarak yaşamamış insanların bu konuda empati yapması zor oluyor. Özellikle intihar etme düşüncesi, hayattan hiçbir beklentisinin olmaması nedeniyle insanı ele geçiriyor. O zamanlar sanki bir daha hiç mutlu olamayacak gibi hissederdim. Öyle bir mutsuzluk yaşıyordum ki, sadece ölürsem huzura kavuşacakmışım gelirdi.

Bunların hepsini ben de yaşadım ama tüm içtenliğimle söylüyorum ki geçecek. Sadece şu an hala yaşıyorsunuz bu dönemi. Atlatınca fark edeceksiniz hislerinizin ne kadar karamsar olduğunu. Lütfen destek alın ve kendinize çok iyi bakın. Bunun geçici bir dönem olduğunu aklınızdan çıkarmayın

akuluaraba .!.:

Bir iki gün bi yerlere gidelim kendine gelirsin diyor, kimse durumumu anlamıyor.

Ben yaşamaktan zevk almıyorum ki . Sanki ölürsem tüm sıkıntılarım yok olup gidecek ..

Genişletmek için tıkla...

Off bıktım bu düşüncelerden iyisin, baska ne dertler var buna mı üzülüyorsun, gel sahile gidelim tatile gidelim ormana gidelim düzelirsin diyenlerden.

arkadaşım çok ciddi bir depresyon yaşıyorsun hemen hemen psikiyatiden randevu al. İntihar düşüncesi olanları hastanede bile yatırabiliyorlar. İlaçları doktor gözetiminde veriyorlar.

seni çok iyi anlıyorum depresyonu dibine kadar yaşadım yanına da anksiyete. İlaç kullanmadan geçmiyor çünkü depresyon sırasında dopamin, seratonin salımı azalıyor. Doğru ilaç/ ilaçlar ile 5-6 ay içerisinde iyileşirsin. Hemen kendim için bir adım at.

akuluaraba .!.:

Çok ağırıma gidiyor inanın.
Hele kendimi kanıtlayamamak daha da agırıma gidiyor . Ya bu yüzden evladımdan ayrı kalırsam diyorum . Kendimi yiyip bitiriyorum.
Eşim korkma diyor ama korkuyorum..

Genişletmek için tıkla...

Canım hiç korkma. Belki birsey olmayacak. Şimdiden olmuş gibi takma kafaya (biliyorum, demesi kolay.) Gün doğmadan neler doğar. Sen bugüne odaklan. Dondurma ye. Yürüyüş yap koş zıpla. Bunlar endorfin salgılatır. Kuaföre git. Eve birilerini cagır kalabalık ol kafan sagolsun.
Benzer seyler yasadım insan akıl ruh saglıgı da kolayca elden gidiyor. Kendini korumaya mecbursun. 1 yıldır covid olnamak için korunuyorsun ruh saglıgını da korumalısın.
En kısa zamanda dra git. Gidemezsem online psikiyatrist ile görüş. Mğzik Ac film izle. Ve de eşibe harfiyen anlat. Kendimden korkuyorum yanımda ol cok ciddiyim de.
Allah yardımcınız olsun.
Kötüye fırsat vermesin.

akuluaraba .!.:

Mecbur kaldım. Annem babam çok üzülür. Zaten hastalar, bir de ben dert olmayayım diye hep güçlü göründüm. Yorganın altından çıkamadığım zamanlar oluyor, evladım gelip gelip anne hasta mısın diye kontrol etmeye başlayınca böyle iki karaktere bürünmeye başladım. Böyle oldukça omuzlarımda ki yük daha da arttı.

Genişletmek için tıkla...

Evladınızı annesiz bırakmayın onun için iyi olun lütfen hayat her şeye rağmen yaşamaya değer her şey güzel olacak evladınızın mutlu günlerini görmek için yaşayın

akuluaraba .!.:

Sağlık ocağına gidip çok halsizim kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Kan tahlili yapıldı. Magnezyum ilacı verdiler sadece

Genişletmek için tıkla...

Vitamin depolarında eksiklik olunca da bahsettiğiniz belirtiler oluyor demir ve d vitamini özellikle üşüme yapıyor. En kısa sürede sağlığınıza kavusursunuz inşallah, çok geçmiş olsun

Depresyondasınız benim de yıllardır içinde bulunduğum gibi ama benim ki hiç geçmedi kullandığım antidepresanların haddi hesabı yok ama her seferinde yine başa dönüyorum bende hep uyuyayım istiyorum en çok uyurken mutlu oluyorum bende hep intiharı düşünüyorum ama beni de oğlum engelliyor onu annesiz bırakamam diyorum vazgeçiyorum bilmiyorum nolcak böyle siz inş. tedavinizi olur sağlığınıza kavuşursunuz

Yapmayın evladınız olmasa okuyup gecicektim çünkü kimin ne yaşadığını bilemeyiz. Ama lütfen yapmayın toplumdaki bütün sorunların kökeni aileden gelir iyi bir çocukluk geçirmek ömrümüzü etkiler. Allah rahmet eylesin bir kaç gün önce Doğan Cüceloğlu vefat etti videolarına denk gelmissinizdir en çok dönen röportajında "Annen yoksa, kimsen yok..." Deyip ağladı koca adam. Çocuğunuz için dünyayı güzel görün inanın bizim elimizde bu dünya gelip geçici ama bir yavruya zulüm olmasın...geçen o kadar büyük bir olay yaşadım ki geçti üzüntüm sildim attım bitti balkonda ağlaya ağlaya sigara içip mutfağa girince mutfağı yeni düzenlemiştim ne güzel görünüyor diye gülüp mutlu oldum bu kadar herşey..tabiki içimizde derinde izi kalıyor ama bütün insanların sorunları var en güçlüler en küçük şeylerle mutlu olanlardır unutmayın...

akuluaraba .!.:

Herkese iyi günler..
Bu benim ikinci üyeliğim, yönetimden izin alarak 2. üyeliği aldım .

Nasıl anlatsam nereden başlasam bilmiyorum..
7 yıllık Evliyim , 1 çocuğum var. (Onu dünyadaki herseyden, herkesten daha çok seviyorum. )

Benim uzun bir süredir psikolojik olduğunu düşündüğüm sıkıntılarım var. Zaman zaman ağlama krizlerine giriyorum. İçimde öyle büyük bir sıkıntı var ki asla huzur vermiyor. Rahat uyku uyutmuyor, mutsuzum. Sürekli üşüyorum. Yorganın altından çıkmak , insanlarla iletişim kurmak, yemek yemek vs vs hiç birini istemiyorum. Sürekli kötü şeyler geliyor aklıma ve sürekli de gözümde canlanıyor. Uzun bir süre uykuya dalmak istiyorum. Önceleri bu kadar şiddetli değildi ama artık ölmeyi bile düşünüyorum. Aklımda hep intihar düşüncesi var. Kendimi doğalgaz borusuna asılmış ya da balkondan atlayıp ölmüş olarak düşünüyorum. Sonra evladım geliyor aklıma hemen vazgeçiyorum. Benden sonra çok perişan olur diye ağlıyorum.

İşin kötü tarafı dışarıdan bakıldığında böyle değilim. İnsanlar beni Güler yüzümle , tatlı dilimle bilir. Eşim bile belki bu kadar kötü durumda olduğumun farkında değil. Daha da anlatamadığım kimseyle paylaşamadığı seyler de var.

Kötü seyler yazmayın lütfen zaten hayatımda iyi giden hiç birsey yok . Dün kimseye söylemeden hastaneden randevu almaya çalıştım fakat tüm randevular doluymuş. Birazdan tekrar arayacağım. İnşallah alabilirim.

Genişletmek için tıkla...

Bence bunu eşinle paylaş
Hastaneyi falan beklemeyin özel vs hemen yardım almalısın. Öyle bunalıp Öleyim de kurtulayım demek başka senin durumun gibi bunu zihninde canlandıracak kadar planlama durumunda olman başka. Major depresyonda falan olabilirsin uzun bir uykuya dalmak istiyorum falan bunlar ciddiye alınması gereken laflar. Nasıl bir yerimize bişey olunca doktora koşuyoruz işte şimdi senin de aynısını yapman lazım. Kendinde bu gücü bulamazsan diye yakınlarının da bilmesi lazım ki yardım etsinler sana

Yaşadığınız çok zor bir süreç ama geçecektir ve sizin bu süreçte sağlığınız bozulmuş mahvolmuş ağır depresyondasınız. Ama depresyonun çözümü var tedavisi var en azından bu süreci sağlıklı güçlü atlatın. Acilen eşinize durumunuzu her şeyi anlatın ve acilen bir psikiyatriste gidin ilaç tedavisi başlar gerek görürse terapinin yanında. Bu dönemi de atlatırsınız, sınavınızmış bu sizin, ama bu süreçte sağlıklı olmak şart. Çocuğunuzdan başka kimseye güçlü görünmeye çalışmayın. Eşiniz bilmeli durumunuzu ki yanınızda olsun. Yardım alın. Korona için tedavi görmek ne kadar normalse depresyon için de panik atak anksiyete için de o kadar normal. Bunun terapi yöntemleri var, ilaçları var, var da var yani, tek başınıza aşmak zorunda değilsiniz!

Bu dönemden de güçlü çıkacaksınızdır eminim hiçbir şey kalıcı değil. Bu şarkıyı ben çok seviyorum belki sözleri size de güç olur:

Kıyamam size. Neyse ki bu derdinizin çaresi var. En önemli şey bunu tek başınıza atlatmaya çalışmayın. Mutlaka eşinize dostunuza içinizi açın yalnız hissetmeyin. Doktorunuz doğru ilacı yazar bı vakitten sonra kendinize gelirsiniz

Bu siteyi aralıklarla takip ediyorum ancak sırf bu konuya yazmak için üye oldum.

Ben de benzer bir durum yaşamıştım. Böyle hissetmeye başladığımda üniversitenin son senesiydi ve uzun bir ilişkiden yeni çıkmıştım.

Bunalımım yaklaşık 6 yıl sürdü. Bazen ağlama nöbetleri geçiriyordum kendi kendime uzanırken. Gerçekten çok garip bir duygu ancak yaşamayan anlayamaz. O dönemlerde özellikle dünya ile aşırı soyutlanmış gibi hissediyordum. Sanki kardeşimlerimle, arkadaşlarımla aramızda hiçbir bağ yokmuş gibi. Duygusal bağ kurma yetim sıfıra inmişti. Özellikle stres ve yalnızlık beni çok etkiliyordu. Yeni şehir değiştirmiştim ve yeni arkadaşlarıma bir türlü ısınamamıştım, hem de hiçbirine. Ağlama nöbetleri genelde ben yalnızken oluyordu.

Herneyse, sonra hayalimdeki şehirde, farklı ve yeni bir iş buldum. Oradaki ilk yılımda bu depresyon ciddi derece azalarak devam etti. Zamanla kariyer hedefleri, arkadaşlar, aileyle daha çok vakit geçirme derken dünyaya döndüm. Şimdi de mutluluktan uçuyorum diyemem. Ama hayatın bana verip/alabilecekleri konusunda bazı şeyleri biraz daha kabullendim ve daha realistin. En önemlisi de daha stressiz bir işte çalışıyorum ve daha az stresli bir şehirde yaşıyorum. Kısa-orta vadeli iş planları yapıyorum bazen. Bunlarla vakit geçirirken intihar düşüncesi aklıma çok daha az geliyor. Ağlama nöbetlerim ise son 1.5 yıldır tamamen bitti.

Ben bekarım ve durumlarımız çok farklı. Size verebileceğim tek tavsiye kendinizdeki bu kopuşun sebebini bulmaya çalışın. Ne zaman başladı, hangi zamanlar böyle hisediyorsunuz? Eğer kendiniz bulamıyorsanız çevrenizle veya bir psikolog ile bunları anlamaya çalışın. Sizi çevrenize veya hayata bağlayacak şeyler ile ilgili planlar yapın. Bu tarz şeyleri yapmaya veya sadece düşünmeye bile daha çok vakit ayırın. Hayat ile olan bağınızı artıracak aktiviteleri, sevdiğiniz şeyleri yapmaya/düşünmeye/izlemeye çalışın.

En önemlisi de sorununuzu sizi anlamayacak kişilerle paylaşmayın. Örneğin stresli bir işte çalıştığınız için bu durumda olduğunuzu düşünüyor ve bunu biriyle paylaşıyorsanız ve karşınızdaki insan 'Zaten işsizlik yüzde 20 olmuş. Boşver canım iyi yerdesin.' gibi ifadeler, sizi anlayamayan cümleler kuruyor ise o kişiyle sorununuzu çözmeye çalışmayın. Bu tarz fikirleri ciddiye alıp sakın mutsuz da olmayın.

Yaşadığımız bunalımların sebebi muhtemelen çok farklı olduğundan sana özel şeyler söyleyemiyorum. Ama umarım bir an önce düzelirsin.