- Konu Sahibi akuluaraba
-
- #81
Neyin tetiklediğini çok iyi biliyorum ama burda yazarsam açığa çıkarım. Normal kimliğimde ortaya çıkar Malesef .
Evladım 6 yasında . Ben mutsuz olunca çok masumlasıyor ve ağlıyor. Kıyamıyorum ona ...
Zaten onun için erteliyorum. Hemen öyle olunca maskemi takıp mutlu rolü yapıyorum çocuğuma...
30 yaşındayım ama ruhum 100 yasında . Şiddetli bas agrılarım oluyor zaman zaman .
Peki o zaman sizi tedirgin eden şey nedir ? İkiniz de bir iftira olduğunu bildiğiniz halde hayatınızı sizin psikolojinizi bu kadar etkileyen şey nedir ? Olayı anlatırsanız ifşa olacağınızı hiç sanmıyorum ama anlatırsanız burada bir çok avukat üye bir çok zeki kadın var bir şekilde çevirme yolunu bulabilirsinizİkimize de atıldı.
Beni yerle bir etti ama eşim bana göre daha sakin.
ifsa olsaniz ne olur ki?Olan olayıyazarsam ifşa olacağım. O yüzden açık açık yazamıyorum. Ama öyle kücük bir şey değil. İftira atıldı, mahkemeye taşındı fakat kendimizi kanıtlayamadık diye yuvarlayayım.
Ama öyle kücük bir şey değil. İftira atıldı, mahkemeye taşındı fakat kendimizi kanıtlayamadık diye yuvarlayayım.
Kendimden ben de eşimde çok eminiz . Asla ve asla yapmadığımız birsey için yargılanacağız. Belki de ceza alacağız çünkü kanıtlayamıyoruz . Karşı taraf en yakın arkadaşlarımıza, tanıdıklarımıza para karşılığı şahitlik yaptıracakmıs. Bu bana çok agır geliyor inanın.
Utanıyorum..ifsa olsaniz ne olur ki?
belki konuyu bilsek daha cok yardimci oluruz örneklerini yaşamis birileri çikar
utanacak bir şey yok gerçekten.Utanıyorum..
Eşinizin tutumunu beğenmedim. Çoğu insan sıkıntılarını içinde yaşar. Belli olmamıştır dışardan ama sizin dile getirdiğiniz birşeyi yok saymamalı. Destek alın uzmanından. Hem kendiniz hem evladınız için.
D vitaminine baktılar mi? Sağlık ocağında bakmıyorlar çünkü kolay kolay. Bence bir daha dahiliyeden randevu alın mutlakaSağlık ocağına gitmiştim. Magnezyum ilacı verdi doktor. Diğer değerlerin normal demişti.
Dur be canım ne intiharı gelen doktora git depresyondasin.Herkese iyi günler..
Bu benim ikinci üyeliğim, yönetimden izin alarak 2. üyeliği aldım .
Nasıl anlatsam nereden başlasam bilmiyorum..
7 yıllık Evliyim , 1 çocuğum var. (Onu dünyadaki herseyden, herkesten daha çok seviyorum. )
Benim uzun bir süredir psikolojik olduğunu düşündüğüm sıkıntılarım var. Zaman zaman ağlama krizlerine giriyorum. İçimde öyle büyük bir sıkıntı var ki asla huzur vermiyor. Rahat uyku uyutmuyor, mutsuzum. Sürekli üşüyorum. Yorganın altından çıkmak , insanlarla iletişim kurmak, yemek yemek vs vs hiç birini istemiyorum. Sürekli kötü şeyler geliyor aklıma ve sürekli de gözümde canlanıyor. Uzun bir süre uykuya dalmak istiyorum. Önceleri bu kadar şiddetli değildi ama artık ölmeyi bile düşünüyorum. Aklımda hep intihar düşüncesi var. Kendimi doğalgaz borusuna asılmış ya da balkondan atlayıp ölmüş olarak düşünüyorum. Sonra evladım geliyor aklıma hemen vazgeçiyorum. Benden sonra çok perişan olur diye ağlıyorum.
İşin kötü tarafı dışarıdan bakıldığında böyle değilim. İnsanlar beni Güler yüzümle , tatlı dilimle bilir. Eşim bile belki bu kadar kötü durumda olduğumun farkında değil. Daha da anlatamadığım kimseyle paylaşamadığı seyler de var.
Kötü seyler yazmayın lütfen zaten hayatımda iyi giden hiç birsey yok . Dün kimseye söylemeden hastaneden randevu almaya çalıştım fakat tüm randevular doluymuş. Birazdan tekrar arayacağım. İnşallah alabilirim.
Ne kadar yanlış bir tutum oysaki. Depresyon çok ciddi ve tekrarlayabilen bir hastalık. Siz o arkadaşınıza ne tepki verdiniz merak ettim :)Cevre cogunlukla böyle tepki veriyor. Heleki dile getiren insan aile icinde önemli bir kisilik ise, yani bir cok is ve sorumluluk ona bakiyorsa. Ben yakin bir arkadasima depresyon gecirdigimi anlattigimda ilk tepkisi "depresyonu ne yapacaksin oldu". Cogu insan depresyonu rahatsizlik olarak ne oldugunu ve ne kadar ciddi oldugunu bilmiyor bile. Ailemde durumun ciddiyetini ben hastanelik olduktan sonra anladi
Merhaba kardeşim de kaç aydır bu düşüncelerde, psikolojik yardım almak istemiyor evden de çıkmıyor bende ona aynı tavsiyeleri veriyorum çünkü sevdiklerimize bu ölüm düşüncesini konduramıyoruzBir iki gün bi yerlere gidelim kendine gelirsin diyor, kimse durumumu anlamıyor.
Ben yaşamaktan zevk almıyorum ki . Sanki ölürsem tüm sıkıntılarım yok olup gidecek ..
Ne kadar yanlış bir tutum oysaki. Depresyon çok ciddi ve tekrarlayabilen bir hastalık. Siz o arkadaşınıza ne tepki verdiniz merak ettim :)
Muhtemelen öyle olmuştur insanlar ne zannediyorsa depresyonu...Acikcasi o zamanlar bir tepki dahi veremedim. Galiba ciddi alinmamak da kirdi. Zaten insan kolay da anlatmiyor. Sessiz kaldim. Uzun zaman da kimseye bir daha söylemedim de. O zamanlar aklimdan profesyonel destek aramak da gelmedi..halbuki en uygunu o olurdu
Randevuyu boşverin, acile gidin. Belli ki rahatsızlığınız var. Hiçbir hastane intihar düşünceleri olan bir kişiyi geri çeviremez.Herkese iyi günler..
Bu benim ikinci üyeliğim, yönetimden izin alarak 2. üyeliği aldım .
Nasıl anlatsam nereden başlasam bilmiyorum..
7 yıllık Evliyim , 1 çocuğum var. (Onu dünyadaki herseyden, herkesten daha çok seviyorum. )
Benim uzun bir süredir psikolojik olduğunu düşündüğüm sıkıntılarım var. Zaman zaman ağlama krizlerine giriyorum. İçimde öyle büyük bir sıkıntı var ki asla huzur vermiyor. Rahat uyku uyutmuyor, mutsuzum. Sürekli üşüyorum. Yorganın altından çıkmak , insanlarla iletişim kurmak, yemek yemek vs vs hiç birini istemiyorum. Sürekli kötü şeyler geliyor aklıma ve sürekli de gözümde canlanıyor. Uzun bir süre uykuya dalmak istiyorum. Önceleri bu kadar şiddetli değildi ama artık ölmeyi bile düşünüyorum. Aklımda hep intihar düşüncesi var. Kendimi doğalgaz borusuna asılmış ya da balkondan atlayıp ölmüş olarak düşünüyorum. Sonra evladım geliyor aklıma hemen vazgeçiyorum. Benden sonra çok perişan olur diye ağlıyorum.
İşin kötü tarafı dışarıdan bakıldığında böyle değilim. İnsanlar beni Güler yüzümle , tatlı dilimle bilir. Eşim bile belki bu kadar kötü durumda olduğumun farkında değil. Daha da anlatamadığım kimseyle paylaşamadığı seyler de var.
Kötü seyler yazmayın lütfen zaten hayatımda iyi giden hiç birsey yok . Dün kimseye söylemeden hastaneden randevu almaya çalıştım fakat tüm randevular doluymuş. Birazdan tekrar arayacağım. İnşallah alabilirim.
Muhtemelen öyle olmuştur insanlar ne zannediyorsa depresyonu...
Siz gene birine söylemişsiniz aslında. Ben kendimde bir depresyon süreci atlattım 10 - 15 kilo verdim , sessizleştim bir Allah'ın kuluda sormadı sana biliyor diye ya :) Farketmediler desem o da imkansız.
Doğru. Görmemezlikten gelmek çabalamaktan daha kolay çünkü. Mevlam sorsun ne diyeyim artık .Görmemezlikten geliyorlar bazen. Cünkü durumu kabul etmek bazi seylerler yüzlesmek anlamina gelir, heleki aileler icinde
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?