Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

evli erkeklerle birliktelik yaşamak da "ahlaksızlık" olarak kabul görmüş olsa da 3 güne bir evli birinden hoşlanıyorum konusu okuyoruz. yani dediğin gibi annelerin "çoğu" pişman olsa herhalde hiç bir yerde olmasa burda görürdük bunun gibi 3-5 konu. çocuk sahibi olmak istemeyenleri gayet anlayışla karşılayabiliyorum. ki evlendiğim aydan itibaren çok çok istedim çocuk sahibi olmayı. ama çocuk sahibi olmak istemeyenlerin , çocuk sahibi olan veya olmak isteyenleri eleştirmesini anlayamıyorum kusura bakmayın. henüz hamileyim kucağıma almadım ama ultrasonda minicik bedenini hareket ettirmesini, kolunu bacağını oynatmasını izlemek dahi paha biçilemez bir his benim için.

o çocuk var diye boşanamadığını söyleyen kadınların çocuk öncesi de berbat bir evliliği var emin olun. öncesinde boşanmak yerine çocuk yapıyor, sonra da "ohhh be boşanamam artık süper bir bahanem var" psikolojisiyle "imi çiçiğim vir nisil bişiniyim bin" diye ağladıklarını görüyoruz.

sonuç çocuk sahibi olmak istemeyen olmasın, çift olarak anlaşmışlarsa bize armut yemek düşer
 
Bak canım bende evlendiğimde senin gibi düşünüyordum rahatıma düşkün bir insandım.calışıyordum bütün düzenim bozulacak korkusu vardı içimde ama sonra yasım ilerdikçe olsun istedim çünkü düşünsene senin kanından canından bir parçan olacak bana benzeyecek neden olmasın dedim kendime bi düzen kurdum ve cocuk sahibi oldum iyiki var onunla cok mutluyum.Anne olmak cok güzel bir duygu hayatımda bunu öğrendim...
 
Anne olupta pişman olan birinin olacağını hiç sanmam...

Çok absürt durumlar istisna ...

Zaman zaman hepimizin bı isyan anı oluyor insanız biz ... Tabiki çocuk olunca düzen değişiyor şahsen biz daha düzenli olduk eskiden herifcanla serseri gibiydik şimdi herşey planlı programlı tıkır tıkır

İnanılmaz sabır öğreten birşey ve bu sancılı bir dönem çocuk büyürken bende büyüdüm resmen

Şunu taktir ediyorum.. sırf eşi eve bağlamak bahanesiyle ki bu mümkün değilken ! Bilinçsizce çocuk yapanların... Durumunu gözetmeksizin sırf doğurmak için doguranlarin bulunduğu şu dünya da bilinçli kadın beni umutlandırıyor .

Çocuğun sorumluluk olduğunu bildikleri için cekinenler doğurmak için doguranlardan daha bilinçli bı anne olur
 
yahu biz çocuk sahibi olmayı istemezken rahatımız bozulmasın diye ya da çocuklardan nefret ettiğimiz için istememezlik yapmadık ki...ben her zaman büyü, oku, sevdiğin insan ile birlikte ol, seveceğin bir işin olsun diye yetiştirildim, büyütüldüm..kimse bana büyü de çocuğun olsun hayalleri sunmadı..benim de bu tarz hayallerim hiç olmadı..
çocuk sahibi olmak için gerçekten maddi manevi birikim olması gerektiğine inanıyorum ben de...körü körüne doğurayım rızkını Allah verir, olur gider diye düşünmedim hiç.. her şey yoluna girdiğinde de olmadı, olmayabilir de..pişman mıyım? asla, yine dönsem o günlere yine aynı şeyleri yaşardım..yaşlanınca bana baksın, bayramda telefon açsın, benden bu dünyaya hatıra kalsın diye çocuk doğurulmasını da hiç anlamıyorum...
 

Ben anneyim hiç pişman olmadım kararımdan. Çocuksuz olupta özgürce yaşayan insanlarıda asla hazımsızlık edip gömmeye çalışmadım , yargılamadım. Kimseye çocuk yap demedim anneliği göklere çıkarmadım. Bazı kişiler sadece tercih meselesi deyip geçemiyor. Çoçuğu olanlar boşluktan yapıyor pişmanlar kutsal analık ayağı falan demek çok çirkin değilmi sizcede?
 
Kesinlikle.
Ben de anne olana kadar anneliği kutsal sanıp annemin yanlışlarına boyun eğdim. Sonra anne olunca yine normal bir insan olduğumu, kutsal falan olmadığımı anladım ve toplumun şu "annenin her dediğinin yaptığının bir sebebi vardır, karşı çıkılmaz" tezinin saçmalığını bizzat anlamış oldum
 
Ay konu sonsuzluğa doğru gidiyor :)

Analar gelip o duygunun muhteşemligini anlatıyor ki bence çocuk istemeyen birine bunları anlatmak çok garip ve gereksiz, istemeyenler geliyor zaten boşluktan çocuk yapıyorsunuz diyor orası da ayrı bi saçma konu hiç olup gidecek gonşular :/
 

nasıl ya? yarın biri beni arasın diye bugün sorumluluk almak istememek neden size anormal geliyor ki? kaldı ki benim allah bağışlarsa bir evladım var yaşlandığımda beni arasın diye değil ben evlat istedim ve o sorumluluğu sevdiğim için doğurdum.
çocuk istemek nasıl bir duygu ise istememek de o kadar normal bir duygu.
özellikle ülkenin içinde bulunduğu koşulları düşününce ben mevcutu bile nasıl kaliteli yetiştireceğim diye düşünmekten uyuyamazken hiç olmasın diyenleri çok net anlıyorum ve kesinlikle haklı buluyorum.
 
gerçekten de kolay değil, ama hayatınızın düzenini sağlamak sizin elinizde. bunun dışında herkes anne olacak diye birşey yok, kimseyi takmayın bence. ayrıca ne zaman hormonların hadi kızım yürü diyeceği de belli olmaz, belki seneye kendinizi bebek ister şekilde bulacaksınız belki de hiçbir zaman bulmayacaksınız. ama eğer ilerde isterseniz de modern tbbın mucizelerine başvurabilirsiniz.
 
Yani bu durum Allahın insana bahşettiği bir his her kadın anne oalcak diye bir kural yokki.
benimde 1 kızım var ama 2.ciyi hiç düşünmedim gece ruyalarımda sürekli kendimi
hamile görüp aglama krizlerine giriyorum
 
Benim de içimden hiç gelmiyor anne olmak.
31 yaşımdayım. Halâ kendime anne sıfatını yakıştıramıyorum.
Bir de ben tembel insanım.
Zor geliyor gözüme uykusuz kalmak,her yere onunla gitmek,ne bileyim sabah kahvaltı hazırla,akşam yıka.
Bir de şu gerçek var ki neredeyse tüm yükü anneler çekiyor. Öyle olunca ben cinnet getiririm.
Çocuğa da kızamam ha bire eşimle kavga ederim.
Bunları düşününce iyice vazgeçiyorum.
 
Duygularımın tercümanı olmuşsunuz,çocuk sevmiyorum,istemiyorum da.32 yaşındayım.
Hayırlısı bakalım :)
 
yani orası öyle anne olmayı çok isteyip layıkıyla yapanlar var kuzenlerim gibi kazayla hamile kalıp üniversitede evlenmek zorunda kalıp sosyal medyada hergün bebek paylaşıp gözünün içine sokanlar var.artı bana laf çarpmaları yaşın kaç oldu demeleri abes bir halt yaptıklarını sanıp..sözüm meclisten dışarı sakın yanlış anlamayın gerçekten çocuk sahibi olmakla bir halt yediklerini sananlar var bu konuda çok doluyum çocuğum olmuyor bnm zaten konularıma bakabilirsniz bu duyguyu tatmak da istiyorum tabi konu sahibi gibi düşünmüyorum
 
kaç yıllık evlisiniz torun istemiyorlar mı:))
1,5 yıllık evliyim.Torunu dört gözle bekliyorlar.
Bir cesaret karar verdim,nisan ayında hamile kaldım ama bunalıma girdim.Hamile olduğumu öğrendikten sonra çok kötü günler geçirdim.8 haftalıkken kalbi durdu.Demek ki hayırlısı böyleymiş dedik.
Şuan cesaret edemiyorum tekrar aynı şeyleri yaşamaya..
 
Sanırım bu hayatta yapmayı becerebildiğim tek şey;çocuk. Anneliğide, çocuğuda seviyorum ama çok zor. Sorumluluk zor. Doğduktan sonra her şeyin kesişim noktası çocuk oluyor. Bende bilemedim gerçi iyi mi ettim kötümü ettim ama yinede şükür diyelim. Olacağı varmış gelmiş işte dünyaya yavrum.
 
Yarın beni arasın diye yi örnek olarak verdim..
Yorumumu iyice okudunuz mu acaba ?
Neyse polemik istemiyorum..
Senin fikrin sende kalsın.
Koşullara bakarsak zaten kafadan cocuktan vazgecmeli.
Cevap yazmanıza gerek yok tekrar bana cevap hakkı dogmasın teşşekürler iyi günler.
 
Angelina..Çocukluğumdan beri anne olmak istemisimdir.cok severim bebekleri.Bir bebegim var ve çok zorda olsa çok mutluyum..İyiki varsın yavrum diye uyanıyorum.hatta keşke başka çocuklarında olsa diye dua ediyorum.o yüzden seni anliyamiyorum.seni anlayamasamda hani böyle çok sorumsuz olup sırf kendi bencilligi için veya kocayı elde tutmak için türlü sebepler için çocuk doğurup sonrada hiç ilgilenmeyenleri düşününce keşke o kadınlarda senin gibi ölçüp tartsa ve anne olmaya niyetlenmese diyorum.Eminim anne olduğunuzda o kadınlar gibi olmayacak üzerine titreyeceksiniz:) hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Valla ayni sizin gibiydim cocuk fikri bile korkutuyodu. Evlendim evlenir evlenmez hamile kaldim gunlerde agladim psikolojim bozuldu resmen. Bebegim dogdu dogdugu andan beri her gece sukrediyorum iyiki olmus iyiki var canim kizim benim. Yani demek istedigim cocuk yapin demiyorum ama olursa da bence benim gibi fikriniz degisebilir
 
üzüldüm allah gönlünüze göre versin herşeyin hayırlısı
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…