- Konu Sahibi kybele1180
-
- #161
Annem de babam da sağ Rabb'ime şükür. ama beni çok ağlattınız gece gece .. hala ağlıyorum..
ben de annemi 23 yaşımda kaybettim,kanserden.3 sene oldu.
üniversitede son senemde uzaktaydım her haline şahit olamadım,hep babam ilgilenmişti.
ama mezun olduğum yaz hep ben ilgilendim.çok zordu yaşadıkları,çektikleri.
daha önce bu hastalığı bu kadar yakından görmediğim için annem hastayken her şey rüya gibi geliyordu.
hep bir gün iyileşecek umudum vardı..
ama malesef erken göç etti daha 51 yaşındaydı.
hiç doyamadım,kokusu hala burnumda,sesi hala kulaklarımda.
evlendiğimi göremedi,buna üzülüyorum..bir sıkıntım olsa anlatabileceğim bir annem yok.
özellikle evlendikten sonra daha çok koydu bana annesizlik,burda kendimi çok yalnız hissediyorum.
eşimin annesi var ama ona anne diyemiyorum.o da alınıyormuş.ama bilmiyor ki benim içimden kopanları.
ah bir anlasalar..
Bende annemi 8 ay önce kaybettim, 52 yasına yeni girmisti, beyin kanamasından vefat etti.
Evde gözlerini kapattı bir daha da hic acmadı.
2 kez beyin ameliyatına girdi ama hic umut yoktu
Ben hic umudumu kaybetmedim olamaz ki dedim..
Evlendigimi göremeyecek, torun sahibi olamayacak..
Belki benimde bir gün kayınvalidem olacak ve oda alınacak o kelimeyi ona kullanmadıgıma..
başın sağolsun,Allah nur içinde yatırsın..
gerçekten ama gerçekten Allah sabır versin,sabır olmazsa olmuyor yoksa insan hayattan kopar.
rahmetli annen de çok gençmiş ama işte vakit saat gelince Allahım alıyor kullarını..
benim annemde evimizde kapadı gözlerini.
kardeşlerim ve ben hepimiz yanındaydık.elimi tutmuştu sımsıkı..
son nefesini verirken ki ana şahit olmak..işte bunu hiç unutamıyorum..
ama hayat devam ediyor smuwila,nasipte varsa evlenmek o da olacak senin için.
ben annem sağ iken tanışmıştım eşimin annesi ile hep teyze demiştim,
sonra annem gidince bir başkasına anne demek çok zor geldi.
artık içinde anlayış olan seni de beni de mutlaka anlar..
Günaydın kızlar :) Ben annemi de babamı da bir yıl önce kaybettim. Eşimin ailesi de yok. Üstelik annemin de babamın da tarafı beni bir kenara itti hiç ilgilenmedi. Hala bir kez olsun aramadılar bu kız ne yaptı diye. Bugün doğum günüm yalnızım, eşim ve iki arkadaşımdan başka kutlayanım olmadı. Bayramda gidecek kimsem yok. Doğuma gittiğimde, herkesin akrabalarıyla dolan hasta odasını benimkinde ıssızlık dolduracak. Bebek istiyoruz eşimle. Ona bakacak kimsemiz yok. İkimizde kitap başladık şimdiden okumaya öğrenelim diye. Soracak kimsemiz yok. O da ben de düşük ücretle akşam yedilere kadar çalışıyoruz. Allahtan ümit kesilmez ama bazen beni de al cennetine diyorum,sonra pişman oluyorum. Bebek istiyoruz çok mu acaba? Hiç kimsemiz yok. Öyle acıtıyor ki.. Mutlu bir günüm yok aslında...
başın sağolsun,Allah nur içinde yatırsın..
gerçekten ama gerçekten Allah sabır versin,sabır olmazsa olmuyor yoksa insan hayattan kopar.
rahmetli annen de çok gençmiş ama işte vakit saat gelince Allahım alıyor kullarını..
benim annemde evimizde kapadı gözlerini.
kardeşlerim ve ben hepimiz yanındaydık.elimi tutmuştu sımsıkı..
son nefesini verirken ki ana şahit olmak..işte bunu hiç unutamıyorum..
ama hayat devam ediyor smuwila,nasipte varsa evlenmek o da olacak senin için.
ben annem sağ iken tanışmıştım eşimin annesi ile hep teyze demiştim,
sonra annem gidince bir başkasına anne demek çok zor geldi.
artık içinde anlayış olan seni de beni de mutlaka anlar..
ben annemi 12 yaşındayken kaybettim. o zamanlar çocukluk vardı bir de evin işleri bana kalmıştı. babam ve ben yalnız yaşıyorduk. acı çekiyordum her gece ağlardım ama zamanla annemin yokluğunun kişiliğimde özgüvenimde ve hayata karşı güvenimde ne büyük yaralar açtığını farkettim. 19 yaşımdayken de babamı kaybettim. artık yalnızdım ve inanın babamla birlikte benim de bir taraflarım öldü. üniversite yurdunda ablamda abimde kaldım bir süre. 23 yaşımda da evlendim. eşim olmasa hayatta kendime gelemezdim. mezun olurken evlenirken ve hatta doğururken etrafınıza bakarsınız ve olmadıklarını tekrar tekrar anlamak öyle acı verirki... Allah evlatları analarından babalarından ayırmasın ne diyeyim...
1992 dogumluyum ... babamı görmedim .şehit düçtü benim dogumumdan 2ay sonra...karabağ savaşında .babam yüzbaşıydı .ermeniler tarafından esir alınmış savaşta işkence ile katledilmiş :26:acı ama gercek babamın mezarında sadece kopmuş kafası uyuyor vucudu bulunamamış allah kimseye nasip etmesin annem hala piskolojisini toparlayamıyor 20 sene gecti üstünden
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?