- 27 Aralık 2023
- 15
- 5
- 6
- 37
İnşallah bende böyle olurum. Herşeyden çok korkuyorum.. beni neler bekliyor neyle karşılaşacağım. Bebeğim sağlıklı doğacak mı? Güçsüz hissediyorum.
İnşallah bende böyle olurum. Herşeyden çok korkuyorum.. beni neler bekliyor neyle karşılaşacağım. Bebeğim sağlıklı doğacak mı? Güçsüz hissediyorum.Hissettiğiniz şeyler konusunda kendinizi kötü hissetmenize gerek yok. Yaşadığınız korku ve kaygıyı bir çok anne yaşıyor. Ben de benzer duyguları yasadim ama kızım doğduktan sonra bütün dünyam o oldu diyebilirim. Okula gidiyor gelene kadar yolunu gözlüyorum. Gözlerine bakınca dünyanın en şanslı insanı olduğumu düşünüyorum. Baktınız duygulariniz artarak devam ediyor o zaman bir uzman desteği alırsınız.
arkadaşım bir çok insana hamile olduğun andan itibaren hop diye o bahsedilen şahane annelik iç güdüsü yuklenmiyor.Merhaba lütfen konum taşınmasın.8 haftalık hamileyim ilk gebeliğim , önceden istediğim için ve yaşımda ilerlediği için (33yaş)eşimle korunmadık.Hamile olduğumu öğrendiğim andan beri depresyondayım sanki bebeğimi istemiyor gibiyim.Anne olmaya hazır değilim , iyi bakamayacakmışım gibi hissediyorum.Doğum yaptıktan sonra bebeğimi sevebilecek miyim yoksa bu duygular devam mı edecek.
Birkaç ay sonra sen de anlatmaya başlarsın şöyle muhteşem bir duygu, böyle muhteşem bir duygu, evladımdan önce yaşamıyormuşum bir gülümsemesi, bir anne demesi dünyaya bedel diye. Ne farkınız olacak ki diğer kadınlardan.ben bubyaşa kadar pişman olan görmedim.demek ki siz de böyle olmayacaksınız.Sanırım benim de gebelik depresyonu ve sürekli mide bulantısı halsizlik yaşadığım için bu durum yaşam kalitemi düşürdü sanki sürekli böyle devam edecekmiş gibi hissediyorum
Şaşırdım valla.öyle önyargilı okuyordum ki bir gülüşü, bir bakışı yeter, hayatın en mükemmel duygusuymuş diye klişeleşeceğineBebek ve çocukları çok seven ben kendimi hiç bir zaman anne olarak hayal dahi etmedim . Gebeliğim boyunca da o annelik duygusu bana hiç yüklenmedi.O kadar hevessiz idim ki bebek alışverişini 33 haftadan sonra yaptım . Doğumdan sonra da yetebilecek miyim diye düşünerek geçti bir kaç ay. Şimdi 6 aylık . İyi ki gelmiş . Çok şükür varlığına . Ama hala o yavruuuumm , annemmmm ölürüüümm biterimmm modu yüklenmedi . Sanırım ben biraz tuhafım
Bide bayılın istersenizkonu sahibinin yasadigi duygu durumu çok normal bebek isteyip istememekle alakali degil hormonel bir durum ilk trimesterda olan bir gebe.
Demek ki aklında bebek düşüncesi yokmuş hazır değilmişsin olsun. Öncelikle insansın insanlar mükemmel değildir hataları olur bu normaldir.Merhaba lütfen konum taşınmasın.8 haftalık hamileyim ilk gebeliğim , önceden istediğim için ve yaşımda ilerlediği için (33yaş)eşimle korunmadık.Hamile olduğumu öğrendiğim andan beri depresyondayım sanki bebeğimi istemiyor gibiyim.Anne olmaya hazır değilim , iyi bakamayacakmışım gibi hissediyorum.Doğum yaptıktan sonra bebeğimi sevebilecek miyim yoksa bu duygular devam mı edecek.
Bende cocuk cok severim ama hiç bir zaman ölüyorum ille de anne olucam gibi bir beklentim olmadı... Bilmiyorum belkide evliliği benimseyemedim ondan yada kafam başka yerde o yüzden olabilir....Şaşırdım valla.öyle önyargilı okuyordum ki bir gülüşü, bir bakışı yeter, hayatın en mükemmel duygusuymuş diye klişeleşeceğine. Ee madem bu kadar dünyaya üstü bir duygu her kadının çok mutlu bir yaşam sürmesi gerekmez miydi? Biz de doğurabilir o zaman bir tane dert, taşa kalmasın.bu mudur yani? Baktık etkisi azalıyor patlatalım yine muhteşem bir duygu, hayatın yeni anlamı.bazı şeyler çok abartılı geliyor bana.
tabii ki hemen moda girilmiyor. özellikle ultrasonda hareketlenince, sonrasında da siz hissetmeye başlayınca bağ kuruluyor bence. sorumluluktan dolayı endişelenmişsiniz gibi geldi merak etmeyin geçer. sağlıkla kucağınıza alın bebeğiniziTabi ki de bebeğimden nefret etmiyorum ,sadece korkularım var bazı hamileler bakınca ilk günden hamileliklerine alışıp hemen anne moduna giriyorlar bende bu olmayınca korktum acaba doğunca da öyle mi olur diye
Uzulmeyin, kotu yorumlari da dikkate almayin. Ben de ilk hamile oldugumu ogrendigimde cok agladim. Basima geleceklerden korktum, sorumluluk duygusundan korktum. 13. Haftaya kadar bir sey hissetmedim. İcinde bi sefkat, bi heyecan yoktu. Ama sonra karnim buyumeye basladikca varligini dusundum, mutlu oldum. Karnimi sevmeye basladim. Simdi 17. Haftadayim artik sesimi duyabildigini bildigimden beri onunla konusuyorum, hatta bazen yatarken minik hareketler hissediyorum o kadar guzel kiMerhaba lütfen konum taşınmasın.8 haftalık hamileyim ilk gebeliğim , önceden istediğim için ve yaşımda ilerlediği için (33yaş)eşimle korunmadık.Hamile olduğumu öğrendiğim andan beri depresyondayım sanki bebeğimi istemiyor gibiyim.Anne olmaya hazır değilim , iyi bakamayacakmışım gibi hissediyorum.Doğum yaptıktan sonra bebeğimi sevebilecek miyim yoksa bu duygular devam mı edecek.
Sizinle aynı yaştayım. 6 haftalık gebeyim. Beklemediğimiz bir anda geldi mercimeğim. istiyorduk kendisini ama planladığımız tarih bu değildi. ilk öğrendiğimde sizin gibi üzüntüyle karışık bir şok , ne yapacağını bilememe durumu yaşadım ve bunu çevremdekilerle paylaştım. bir ablam beni kolumdan tutup silkeledi. kendine gel ve sevin dedi. Allah aratmadı sana buna sevinmen gerekir. insanlar neler yaşıyor dedi. Düşündüm o kadar haklıydı ki, evet planlamadığımız bir zamanda olmuş olabilirdi ama en nihayetinde geldi o beni seçti buna sevinmem gerekiyor. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki korkuyorsunuz içten içe sakin olun durumu öncelikle kabullenmeye çalışın ve bu zamanlarınızın tadını çıkarın. Dua edin gerçekten Allah aratmadı diye saygılarımlaMerhaba lütfen konum taşınmasın.8 haftalık hamileyim ilk gebeliğim , önceden istediğim için ve yaşımda ilerlediği için (33yaş)eşimle korunmadık.Hamile olduğumu öğrendiğim andan beri depresyondayım sanki bebeğimi istemiyor gibiyim.Anne olmaya hazır değilim , iyi bakamayacakmışım gibi hissediyorum.Doğum yaptıktan sonra bebeğimi sevebilecek miyim yoksa bu duygular devam mı edecek.
Tüp bebek yaptırdım kendim için değil eşim istiyor diye anne olmayı hiç istemedim.....Bende cocuk cok severim ama hiç bir zaman ölüyorum ille de anne olucam gibi bir beklentim olmadı... Bilmiyorum belkide evliliği benimseyemedim ondan yada kafam başka yerde o yüzden olabilir....
Birkaç ay sonra sen de anlatmaya başlarsın şöyle muhteşem bir duygu, böyle muhteşem bir duygu, evladımdan önce yaşamıyormuşum bir gülümsemesi, bir anne demesi dünyaya bedel diye. Ne farkınız olacak ki diğer kadınlardan.ben bubyaşa kadar pişman olan görmedim.demek ki siz de böyle olmayacaksınız.
Haklısın valla.ben de böyle düşünüyorum o yüzden farkettiysen ironik bir şekilde yazdım.her kadın şöyle zor böyle zor, şöyle oldu böyle oldu, hayatım ellerimden kayıp gitti, aman da hayatım kaydı diye anlatıp anlatıp, şimdi iyi ki de olmuş diyorum diyor sonundaPişman olan var ama herkes söyleyemez, söylemeye de gerek yok zaten doğmuş artik yani bunu cevreye dillendirmenin manasi yok.
Annesi "ben pişmanim diye" gezse ortalikta yarin obur gun cocuk buyudugunde abuk sabuk konuşan bile cikar eminim. Pişman olmak cocugunu sevmemek anlamina gelmez.
Benim bir arkadasim var 10 yildan fazladir tanirim. Özel olarak konustugumuzda annelik, evlilik bana göre değilmiş diye samimi sekilde bazi pişmanliklarini paylaşmişti. Ama sosyal medyada "cocuklarimdan önce yaşamiyormuşum" kivaminda paylaşimlari oluyor her zaman.
Insanlarin içinde küp küp sırlar oluyor bazen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?