Annelik duygusunu hissetmiyorum sanki istemiyorum ama mecburmuşum gibiyim

Anne olmaya hazır olmak diye bi şey var mı ki? Ben de çocuk düşünüyorum son birkaç aydır. Şu an çok uykum var mesela az kestireceğim, şu an çocuk düşünmüyorum çünkü hadi uykum geldi kestireyim diyemeyeceğimi biliyorum bebekten sonra. Ya da yemek yiyesim gelmiyor atıştırıyorum diyorum ki çocuk olunca böyle bi lüksüm olmayacak, ona yine yemek hazırlamam gerekecek, geçiyor çocuk isteğim. Eminim annelik hissiyatı çok güzel bi şeydir ama neticede yorgun günler, uykusuz geceler bekliyor anne adaylarını, acaba mı demek her kadının hakkı olmalı bence. Ben sizden çocuğumu sevmeyeceğim bakmayacağım hissiyatından ziyade iyi anne olabilecek miyim telaşını aldım, o da annelik yolundaki en gerekli şeylerden biri. Asıl bunu düşünmeseniz acaba mı derdim.

Çok ağır postpartum depresyon geçiren bi anneye püüüğ senin gibi anneye, susup oturmayı bilemedin mi diyeni de gördüm burada o yüzden siz kendi kalbinizi dinleyin. Hayırlı olsun
 
Öncelikle sakin olun .Yükselen hormonlarınız sizi depresif bir hale sokuyor özellikle ilk 3 ayda çok yaygin bir durumdur. Kadinlar olarak sosyal medyada sosyal ortamlarda her duyguyu o kadar süslüyoruz ki mecburiyete dönüyor halbuki anne olmak bebek dogdugunda aradaki bağ ile beslenen bir sey. Bazi kadinlar bebek ana rahmine düstüği an baglanir bazisi dogumhanede o ilk gordugu an bazisi ise dogumdan sonra depresyon yasar ve bag kurmasi dahada zaman alabilir. Herkesin hamileligi kendine özel. Özellikle kusmali asiri halsiz geciren kadinlar hamilelik sevincine hemen giremiyor sürekli hasta gibi hissetmek bunalima sokabiliyor, size verilen bazi tepkiler inanilmaz abarti. Daha yolun basindasiniz annelik adi altinda nasil bakarim vs diye dusunmeyin kendi sagliginiza dikkat edin akisina birakin biraz
 
Merhaba. Bence bu hissi taşıyan bir çok anne adayı veya anne oluyor ama çok konusulmuyor. Ben isteyerek hamile kalmıstım ama gebeliğin özellikle ilk zamanlarında kaygılarım olmustu. Sonra bu kaygılar yerini baska kaygılara bıraktı vs. Annelik hep bir kaygılı olma hali gibi. Size muhtaç o küçüçük yavru... Şöyle ki onu siz dünyaya getiriyorsunuz ve Allah'ın bir emaneti, hediyesi diye düşünün. Biraz akışa bırakmaya çalışın ve kendinize çok yüklenmeyin. Sevgilerle
 
hadiozmanenerci .!.:
Hepimizin aklı iradesi var kimse kimseyi zorla yatağa atıp bebek yaptırmıyor yarın çıkıp hislerimden emin degilim aldırmak istiyorum derse sasirmiayin basbasya simariklik bu
Genişletmek için tıkla...
Bide bayılın isterseniz konu sahibinin yasadigi duygu durumu çok normal bebek isteyip istememekle alakali degil hormonel bir durum ilk trimesterda olan bir gebe.
 
sumeyyecelik89 .!.:
Tabi ki de bebeğimden nefret etmiyorum ,sadece korkularım var bazı hamileler bakınca ilk günden hamileliklerine alışıp hemen anne moduna giriyorlar bende bu olmayınca korktum acaba doğunca da öyle mi olur diye
Genişletmek için tıkla...
O kadar normal ki hissettiklerin, 9. haftamda bebeğimi istemiyorum gibi hislere kapılmıştım, sanki hayatım bitmiş çok yanlış bir şey yapmışım gibi, halbuki çok isteyerek ve planlı hamile kalmıştım. Tabii ki o hisler geçti, hele bebeğimin tekmelerini hissetmeye başlayınca bambaşka biri oldum. Sürekli bebeğimi, onunla geçireceğim zamanı, yapacaklarımızı hayal ediyodum. Bebeğim doğunca birdenbire o ulvi annelik hisleri de yüklenmedi, zor bir doğum geçirdim, emzirme problemleri derken bebeğime alışmam vakit aldı, o ilk haftalarda da hayatım bitti moduna girmiştim sürekli ağlıyordum. Şu an bebeğim 3,5 aylık onsuz bir hayat düşünemiyorum, onun gülüşünü gördüğümde içimde tarifi imkansız bir sıcaklık oluyor. Bu hislerin tamamen geçecek, bebeğini o kadar çooook seveceksin ki sen bile şaşıracaksın o sevginin boyutuna Ayrıca bunu kendine itiraf ettiğin için cesur bir insan olduğunu düşünüyorum, çoğu kadın böyle hissetse de bunu dile getiremiyor bence. Sorunsuz bir hamileliğin, su gibi doğumun olsun
 
Sizi boğan depresyona sokan iyi bakamayacagim hissi ise zaten icten ice sevmeye baslamissiniz bence mukemmel bi anne olacaksınız illaki seversiniz evlat sevilmez mi
 
Bebek istediğiniz ilk ay tuttu sanıyorum çabalamadınız demi?
Ondan birden bocalamış olabilirsiniz alışacaksınız insallah destek almamızı öneririm eğer gerçekten pişman olduysanız yol yakınken aldırmak mantıklı olur (insallah alışırsınız)

Ben senelerdir uğraşıyorum onun için yanıp tutuşan dedikleri kategoriye giriyorum sanırım.

Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar nasip etsin
 
sumeyyecelik89 .!.:
Çevremde ki herkes başta böyle düşüncelerin normal olduğunu yeni sorumlulukların bizleri korkuttuğunu ama bebeği kucağıma alınca herşeyin geçeceğini söylüyor umarım öyle olur.
Genişletmek için tıkla...
Bizde, burdan umarız!

Şimdiden terapi alsanız iyi olur..

Keyfinizce hamile kalmışsınız bebeğe yazık olmasın.
 
sumeyyecelik89 .!.:
Tabi ki de bebeğimden nefret etmiyorum ,sadece korkularım var bazı hamileler bakınca ilk günden hamileliklerine alışıp hemen anne moduna giriyorlar bende bu olmayınca korktum acaba doğunca da öyle mi olur diye
Genişletmek için tıkla...
Zaman geçsin tekmelemeye başlasın, hıçkırıklarini hissedin o zaman o moda giriyorsunuz merak etmeyin
 
Bende isteyerek hamile kaldım ve hamile olduğumu ilk öğrendiğimde panik yaptım, endişelendim nasıl olacak, benden olur mu falan diye, bi süre bi şey hissedemedim bağ kuramadım ama zamanla insan alışıyor ve sevmeye başlıyor :) Kendinize zaman verin, strese girmeyin..
 
Daha 8 haftalık hamilelikte kimse canım yavrum moduna girmez rahat ol.
Hatta hamileyken bile çok anne gibi hissetmeyiz, heyecanlanırız ve adını koyamayız.
Doğunca geçer zaten. Olması gereken de o, doğurunca anne oluruz.
Milletin mükemmel annecilik oyunlarına gelme hiç.

Hatta ikinci gebelikte o "muhteşem" his ilkinden de çoook sonra geliyor. Mesela ilkinde doğsun diye bekliyorsun, ikincide "dur hele yav daha var"cı oluyorsun. Mesela ikinci doğumu ilkinin okuluna, kursuna vs göre ayarladım. İlkinde dünyayı durdurma şansım olsa durdururdum. Bu beni ikincinin daha az anası yapmıyor.

Millet de gereksiz duyar kasmasın.
 
ulasimiz .!.:
Bizde, burdan umarız!

Şimdiden terapi alsanız iyi olur..

Keyfinizce hamile kalmışsınız bebeğe yazık olmasın.
Genişletmek için tıkla...

Her kalan keyfinden hamile kalmıyor muz aten, silah mı dayıyorlar ille doğuracaksın diye??
gebelikte kaygılanma, hormonların dalgalanmasıyla farkllı ruh halleri normal, ha bu arada konu sahibesi pişman olsa dahi o da gayet normal hepimiz insanız sonuçta. Konu sahibesine bu şekilde konuşmak doğru değil.
 
Yani panpa bizim toplumda bebekler melek, anneler melek, kutsal, Bakire Meryem kıvamında görülüyor, bu durumda anne= kusursuz insan, her an fedakarlığa hazır, her an cefaya hazır insan olmalı algısı yaratılıyor. Yaşadıkların gayet normal, daha gebeliğin çok başındasın kaygılanman da normal hemen öyle süper anne hissi geşecek diye de bekleme, doğa o işi hormonlarla hallediyor zaten merak etme annelik denen şey %99 hormonal istesen de kurtulamıyorsun çocuğundan ayrı kalamıyorsun:) yani çocuk doğunca hissediceksin yazmışlar o doğru, herkes 5 yaşından beri evcilik oynayan bebek bebek diyen evcimen, anaç tip olmak zorunda değil ki, ben de hiç anaç değilim mesela eksikliğini de hissetmiyorum ama hiç mi hiç anaç olmayan başka tanıdıklarım gayet iyi anneler oldular şimdi çocuğum da çocuğum diye geziyorlar:) Kayglanma yani biraz akışına bırak kötü şeyler hissedersen de yürüyüş yapıp açılmanı ve bir paket çikolata açmanı tavsiye ederim.
 
Ben de böyle hissediyordum başlarda, bu istememek değil sadece kaygı. Alışacaksınız üstesinden gelebileceğinizin fikrine. Bebek içinizde büyüdükçe de sabırsızlanacaksınız doğsa da görsem sevsem diye. Daha çok başındasınız kaygılanmanız çok normal kendinizi yargılamayın
 
ebruvaryok .!.:
Hksu Gruba yazdigin konulardan annem demene gerek olmadığımı biliyorum. Bebeğini düşündüğünü senin için ne kadar önemli olduğunu biliyorum .
Genişletmek için tıkla...
Canım benim çoğu anne en iyisini , en doğrusunu yapmaya çalışır ben de onlardanım. Sonuçta onlar bu dünyaya gelmeyi seçmediler biz karar verdik.
Allah tüm bebeklere sağlıklı mutlu huzurlu bir uzun ömür nasip etsin, bahtları güzel olsun inşallah
 
Kesinlikle süslü anlatimlar insanlarda bende bir sorun mu var dedirtiyor, mesela gördüğüm an dünya durdu böyle aşk sevgi yok vs diyenler yüzünden cok yakin arkadasim kendini suclu hissetti midem bulaniyodu agrim vardi hic öyle seyler hissetmedim dedi. Bu cok normal sonrasinda o kadar iyi bir anne oldu ki. 9 ay kusmustu ve Allaha sabir ede ede isyan etmeyecem diye kendini tuta tuta gecirdi hic öyle sevimli karnini okşayan bi gebe degildi. Şuan içinden anaç bir kadin çıktı tekrar anne olmak istiyor.
 
Lütfen üzülmeyin. Gebelik öyle bir şey ki, kadın vücudu ve işleyişi komple değişiyor adeta. Bundan dolayı postpartum depresyon ve/veya psikoz dahi ortaya çıkabiliyor. Yani gebelik normalde olmayacak his/duygu/patolojilere yol açması muhtemel olan bir durum.

Acele etmeyin. Baş etmekte zorlanırsanız tıbbi destek alın. Her şey insanlar için. Bırakın biraz vücudunuz/ ruhunuz değişikliklere adapte olsun.

Bebeği isteyip istememe durumunun biraz önce bahsettiğim fizyolojik nedenlerden mi yoksa sizin gerçek hislerinizden mi kaynaklandığını anlamak için biraz zaman tanıyın kendinize.

Her şey biz insanlar için, baş etmekte zorlanırsanız dediğim gibi mutlaka profesyonel destek alın. Sağlıkla gelsin inşallah
 
Tepki verenlere anlam veremedim kaygılanmak gayet normal, yaşantınız değişecek eskisi gibi olmayacak. Bunları düşünmek normal. bebek doğduktan sonra bile ilk zamanlar insan o hislere kapılabiliyor. Ama bir zaman sonra o kadar farklı hissetmeye başladım ki ilk zaman o yorgunlukta uyumak istiyordum bebek sadece bana muhtaç olduğu için mi bakıyorum derken hormonlarım düzeldi annelik duygusu yüksek dozda geldi
 
Yettim gari...
Manasız yorumlara aldanma. Artık kaygıları ve sıkıntıları gayet anlatabildiğimiz bir çağdayız. Nerede kaldı bebek rahme düşünce analık yüklendiğini varsayan kafalar?! Öyle bir şey yok. Doğacak, ağlayacak, sızlayacaksın, emek vereceksin ve zamanla seveceksin. Korkma her şey normal.
 
Dogumdan sonra da bebegini hemen sahiplenip sevemeyebilirsin bu çok normal.Hani internette gördüğümüz videolardaki gibi ah yavrum diyip duygulanip aglayamayabilirsin.Ben lohusalikta olumsiz seylerden dolayi kızımı sevemiyor gibi hissetmistim sanki her sey onun yüzünden oldu gibi saçma sapan düsünceler oldu.Seviyordum ama o coskulu his yoktu icimde sanki yeteri kadar sevemiyor gibi hissediyordum ne zaman cok fazla severim diye anneme sormustum daha yeni dogum yaptin zamanla olur hormonların alt üst su an coşku bekleme cok dogal bu demişti.Sonra bana tepki vermeye gülmeye emzirirken diğer eliyle beni tutmaya basladi ondan sonra tamam dedim ben bu kiza canımi veririm.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

U
Hamile kalmak istemiyorum acaba hamile miyim
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
2K
user224455
U
***BOŞANMA KONUSUNDA***(Lütfen🙏fikir verin)
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
13K
Marjolein
M
C
Gebeliğe Hazırlık Gebelikte depresyon
Yorumlar
11
Görüntüleme
425
ekkiz
E
Y
Varikosel ameliyatından 1 yıl sonra hamilelik belirtilerim
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
2K
belisamaa
B
Meme Dikleştirme+Protez Ameliyat Sürecim (Fotoğraflı) - İZMİR
9 10 11
Yorumlar
218
Görüntüleme
37K
amberveyasemen
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…