- 15 Ekim 2016
- 6.908
- 12.480
- 248
- Konu Sahibi morhayaller
-
- #141
senin pek sucun yok aslinda benim annem bana 3 kardesimi birakir ise giderdi ben 11 yasindaydim 19 yasinda evlendim bende sonra kücük kiz kardesime annem asla kiyamazdi o hasta basi agriyo o zayif bilmem ne simde de kiz kardesim 23 yasinda eve gelir gelmez yaptigi ilk is uyumak öyle daginikki ianazssin ama evlendi gecti ahahah elin oglu yaptirir adama sen sadece misafir icin deil kendin icin temizlik yap cevren temiz olunca daha iyi hissedersin inan düzenli olursan dagilmaz zaten bende takinti var aldigim seyi illa yerine katacam esim parfümün kapagini bile takmasa kizarim zamanla oda alisti kendin icin yap ben nefret ederim misafir icin temizlik yapmaktan annene gelince annedir o diliyle söyler icinde bise yokturBen nasıl böyle biri oldum anlamıyorum.
22 yaşındayım.(marifet değil tabi bunlar yanlış anlamayın beni çok utanarak yazıyorum kendimi değiştirmek istiyorum )
Annemle babam bana küçüklüğümden beri iş yaptırmadı kıyamadı bana okuldan geliyorum yorgun oluyorum falan diyerekten.
Küçükken ortaokul zamanlarımda tatilde köye akrabaların yanına gidince benle yaşıt kuzenlerime anneleri iş yaptırırlardı banada derlerdi bende zorla yapardım hiç sevmezdim.
Benim yaptığım işi kuzenlerim beğenmezdi küçümseyip sen bırak ben yaparım yapamıyosun falan derlerdi. Ayy sen anlamazsın bu işlerden beceremiyorsun işte daha yapamıyomusun gibi küçümserlerdi. Zaten merakım da yoktu sevmezdim bu sefer daha da sevmez oldum gram iş yapmak gelmez oldu içimden zamanla.
Bu yüzden Elimden bir ev işi gelmez. Odamı hiçbir zaman düzenli tutmayı başaramam,yemek yapamam, çamaşır yıkıyıp ütü yapamam sakarlıkta bir numarayım.
Annem şunu yap dese de yapmam.inatçıyımdır birisi bir şeyi istese benden yapmam içimden gelmez yani. Yapmak da istemiyorum bir tabağı kaldırmak o kadar zor geliyo ki. Hep kendi istediğim şekilde yaşadım kendimi düşündüm bu zamana kadar. Annem babam ne düşünür ne ister diye düşünmedim hiç. Sanırım sorumluluk bilinci ile alakalı.
5 günlüğüne yatılı kalmaya akrabamız geldi. Ben evde hiçbir iş yapmadım. Annem dışarıdan biz gelene kadar çay koy işte ev süpür falan dedi yapmadım. Odam da dağınıktı. ilgilenmedim misafirlerle.
Bu yüzden annem bana rezil ettin beni çok utandım senden dedi.
Bu zamana kadar hiçbir iş yaptırmadım sana benden görürsün de yaparsın diye dedi. Görgü görmedin mi sen bizden dedi. Aile değilmiyiz biz iş bölümü yapamıcaz mı dedi. Kendi çamaşırını yıka hiçbir işini yapmıcam artık dedi. Babana annene bir çay bir tabak koymak hizmetçilik mi geliyo sana ben neyim o zaman dedi..
Çok ağır konuştu ben çok üzmüşüm ailemi. Okulum da bir sene uzayacak daha bilmiyolar. Yaşımın olgunluğunu kazanmak istiyorum. İnsanlar bile yaşımın saygınlığını göstermiyolar beni kale almıyolar. Hani bu kişi olgun birisi davranış olarak desinler istiyorum.
Nasıl kendimi değiştirebilirim? Benimle gurur duysunlar istiyorum ama nasıl başarıcam bunu? Ailem benden utanmasın istiyorum...
Baya baya tembelsin kizim olsan bana yardimci olmuyorsa oglum olsa dahi bu evden cikmani isterdim ne bok yiyorsan ye diye.. okuyorsun diye ne alaka kendine bahane arama annen hakli bu kadar simdi ban yerim bunu söyledim diyeBen nasıl böyle biri oldum anlamıyorum.
22 yaşındayım.(marifet değil tabi bunlar yanlış anlamayın beni çok utanarak yazıyorum kendimi değiştirmek istiyorum )
Annemle babam bana küçüklüğümden beri iş yaptırmadı kıyamadı bana okuldan geliyorum yorgun oluyorum falan diyerekten.
Küçükken ortaokul zamanlarımda tatilde köye akrabaların yanına gidince benle yaşıt kuzenlerime anneleri iş yaptırırlardı banada derlerdi bende zorla yapardım hiç sevmezdim.
Benim yaptığım işi kuzenlerim beğenmezdi küçümseyip sen bırak ben yaparım yapamıyosun falan derlerdi. Ayy sen anlamazsın bu işlerden beceremiyorsun işte daha yapamıyomusun gibi küçümserlerdi. Zaten merakım da yoktu sevmezdim bu sefer daha da sevmez oldum gram iş yapmak gelmez oldu içimden zamanla.
Bu yüzden Elimden bir ev işi gelmez. Odamı hiçbir zaman düzenli tutmayı başaramam,yemek yapamam, çamaşır yıkıyıp ütü yapamam sakarlıkta bir numarayım.
Annem şunu yap dese de yapmam.inatçıyımdır birisi bir şeyi istese benden yapmam içimden gelmez yani. Yapmak da istemiyorum bir tabağı kaldırmak o kadar zor geliyo ki. Hep kendi istediğim şekilde yaşadım kendimi düşündüm bu zamana kadar. Annem babam ne düşünür ne ister diye düşünmedim hiç. Sanırım sorumluluk bilinci ile alakalı.
5 günlüğüne yatılı kalmaya akrabamız geldi. Ben evde hiçbir iş yapmadım. Annem dışarıdan biz gelene kadar çay koy işte ev süpür falan dedi yapmadım. Odam da dağınıktı. ilgilenmedim misafirlerle.
Bu yüzden annem bana rezil ettin beni çok utandım senden dedi.
Bu zamana kadar hiçbir iş yaptırmadım sana benden görürsün de yaparsın diye dedi. Görgü görmedin mi sen bizden dedi. Aile değilmiyiz biz iş bölümü yapamıcaz mı dedi. Kendi çamaşırını yıka hiçbir işini yapmıcam artık dedi. Babana annene bir çay bir tabak koymak hizmetçilik mi geliyo sana ben neyim o zaman dedi..
Çok ağır konuştu ben çok üzmüşüm ailemi. Okulum da bir sene uzayacak daha bilmiyolar. Yaşımın olgunluğunu kazanmak istiyorum. İnsanlar bile yaşımın saygınlığını göstermiyolar beni kale almıyolar. Hani bu kişi olgun birisi davranış olarak desinler istiyorum.
Nasıl kendimi değiştirebilirim? Benimle gurur duysunlar istiyorum ama nasıl başarıcam bunu? Ailem benden utanmasın istiyorum...
Aynı bu şekilde insanlar beni kale almıyor. Öz güvenimin de yerinde olduğunu söyleyemem doğru. Onu da etkiliyor. Sorumluluk da almam lazım doğru. Birisi şunu yaparmısın dese yaparım ama içimden gelerek değil..
Baya baya tembelsin kizim olsan bana yardimci olmuyorsa oglum olsa dahi bu evden cikmani isterdim ne bok yiyorsan ye diye.. okuyorsun diye ne alaka kendine bahane arama annen hakli bu kadar simdi ban yerim bunu söyledim diye
valla erkek arkadaşım bile diyor tembelsin diye. yemek falan öğren diyo. yemek bilmeden evlenmeyi düşünmem zaten de kendimi bekarken geliştirmem lazım..
Ben nasıl böyle biri oldum anlamıyorum.
22 yaşındayım.(marifet değil tabi bunlar yanlış anlamayın beni çok utanarak yazıyorum kendimi değiştirmek istiyorum )
Annemle babam bana küçüklüğümden beri iş yaptırmadı kıyamadı bana okuldan geliyorum yorgun oluyorum falan diyerekten.
Küçükken ortaokul zamanlarımda tatilde köye akrabaların yanına gidince benle yaşıt kuzenlerime anneleri iş yaptırırlardı banada derlerdi bende zorla yapardım hiç sevmezdim.
Benim yaptığım işi kuzenlerim beğenmezdi küçümseyip sen bırak ben yaparım yapamıyosun falan derlerdi. Ayy sen anlamazsın bu işlerden beceremiyorsun işte daha yapamıyomusun gibi küçümserlerdi. Zaten merakım da yoktu sevmezdim bu sefer daha da sevmez oldum gram iş yapmak gelmez oldu içimden zamanla.
Bu yüzden Elimden bir ev işi gelmez. Odamı hiçbir zaman düzenli tutmayı başaramam,yemek yapamam, çamaşır yıkıyıp ütü yapamam sakarlıkta bir numarayım.
Annem şunu yap dese de yapmam.inatçıyımdır birisi bir şeyi istese benden yapmam içimden gelmez yani. Yapmak da istemiyorum bir tabağı kaldırmak o kadar zor geliyo ki. Hep kendi istediğim şekilde yaşadım kendimi düşündüm bu zamana kadar. Annem babam ne düşünür ne ister diye düşünmedim hiç. Sanırım sorumluluk bilinci ile alakalı.
5 günlüğüne yatılı kalmaya akrabamız geldi. Ben evde hiçbir iş yapmadım. Annem dışarıdan biz gelene kadar çay koy işte ev süpür falan dedi yapmadım. Odam da dağınıktı. ilgilenmedim misafirlerle.
Bu yüzden annem bana rezil ettin beni çok utandım senden dedi.
Bu zamana kadar hiçbir iş yaptırmadım sana benden görürsün de yaparsın diye dedi. Görgü görmedin mi sen bizden dedi. Aile değilmiyiz biz iş bölümü yapamıcaz mı dedi. Kendi çamaşırını yıka hiçbir işini yapmıcam artık dedi. Babana annene bir çay bir tabak koymak hizmetçilik mi geliyo sana ben neyim o zaman dedi..
Çok ağır konuştu ben çok üzmüşüm ailemi. Okulum da bir sene uzayacak daha bilmiyolar. Yaşımın olgunluğunu kazanmak istiyorum. İnsanlar bile yaşımın saygınlığını göstermiyolar beni kale almıyolar. Hani bu kişi olgun birisi davranış olarak desinler istiyorum.
Nasıl kendimi değiştirebilirim? Benimle gurur duysunlar istiyorum ama nasıl başarıcam bunu? Ailem benden utanmasın istiyorum...
Hah iste oyle degil. Tam aksine olabildigince dik basli bir velet yetistirme arzusundayim. Ve o koca kisisi kafasini bozarsada 1 dakika dusunmeden hass.ir lan ordan benim kapi gibi anam babam var senin agzinin kokusunumu cekicem diyebilsin. Ben burada ailesinin destek olmadigi kadinlara cok uzuluyorum.
O da sosyal cevresinin sorunu. Bu yuzden dislanirsa da sonuclarina katlanır.Bir eleştiri değil ama ; peki yetiştireceğiniz bu oo kadar dik başlı çocuk okul hayatında, arkadaş ilişkilerinde, içinde bulunması gerekn iş ortamı vb. topluluk halinde çalışılması gereken ortamlarda o dik başlılığı yüzünden sorunlar yaşamayacak mı ? Tamam başına vur ekmeğini al tarzı çocuklar yetiştirmeyelim de o kadar da dik başlı çocuklarda yetiştirmeyelim bence. bunun bir orta yolu var.
Eminim çocuğunuzu sırf sizin yanlış yetiştirmeniz sonucu toplumdan dışlanmış görmek istemezsiniz...O da sosyal cevresinin sorunu. Bu yuzden dislanirsa da sonuclarina katlanır.
Aaa lütfen Sevde,burada "annesi eşime hiç bir iş yaptırmamış,önüne koymuş kaldırmış" diye eleştirenler,sıra kendilerine gelince "baba evinde prenses gibiydim,babam suyumu bile önüme getirirdi"yazıyor gururla,onları inciteceksin:)Bu tembellik ve sorumsuzluk oluyor. İş yaptırılmamış olmak falan değil. 4 yaşında çocuklar bile yedikleri tabağı bardağı kaldırabilecek yeterlilikte mesela. Atom parçalamıyorsunuz.
Koskoca kadınsınız, ailenize ayak bağı olmayı bırakın. Ben anneniz olsam ben de utanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?