Ben de 5dakika önce acaba gittiğim terapiste birlikte mi gitsek diye düşündüm, demek o da işe yaramıyor :)Gebito çok daha ağırlarini kendim de yaşadığım için seni çok iyi anlıyorum. Hatta sen yine annen için 2. sıradaymişsin, benim sıram erkek kardeşim, annaannem, teyzem, dayım, yengem ve kuzenlerimden sonra 9 duenteresan şekilde aynı çatı altında olmamıza rağmen annesiz babasız büyüdüm, kendimi bildim bileli anneme yaranmak için yapmadığım kalmadı asla kendimi kabul ettiremedim. 43 yaşımdayım geçen yıl benim çok sıkışık olduğum bir dönemde annem tüm mal varlığını kardeşimin üstüne yapınca patladım, bütün travmalarim ortaya döküldü, terapist eşliğinde ailemle yuzlestim...sonuç hain, paragöz evlat ilan edildim. Travmalarima yenisi eklendi.O yüzden boşver, nasılsa uzaksın, unut gitsin
Ben olsam hiç konuşmam, silerim. Anlattıklarınız normal değil.hamilesin ve o zaten doğmuş olan çocuğu bahane gösteriyor. Kavga olarak değilde düşüncelerinizi söyleyip, birdaha muhattap olma derini. Devamında daha çok üzer seni. Ölümlü dünya affet ya da alttan al kelimelerini sevmiyorum. Evet ölümlü dünya bende öleceğim, napalım. Hakkı var mı seni böyle yıpratmayaİçime yine öküz oturdu.
çocukluğumdan beri annem tarafından hep arka plandaydım. Bakın ikinci bile diyemiyorum. İlk sıra hep erkek kardeşimindi. Bu hiç değişmedi. Çok irdelemeyeceğim geçmişi.
günümüze gelirsem hem kardeşimin eşi hem ben hamileyiz. Gelinimiz ekim ayında ben şubatta doğum yapacağız kısmetse.
Ben dünyanın öbür ucunda yaşıyorum. bu dördüncü hamileliğim. 2 gebelik kaybettim. İkisi de 10 haftayı geçmişlerdi. Bu gebeliklerimde hiç anneme bel bağlamadım, doğuma gelir diye düşünmedim, hatta ona hamile oldugumu bile söylemedim (yılbaşı süprizi yapacaktım güya ama kısmet değilmiş). Vize başvurusunda bulunmadım.
Bugun anneme vize başvurunu yapalım dedim. Ben gelmem doğuma, burada gelinin bana ihtiyacı var dedi. Gelinin bebeği 3aydan büyük olacak benim doğum zamanımda. Ama önceliği gelini ve oğlundan olacak torunu. Evde 5 yaşında bir kızım var. Burada doğum yapılan gece hastanede kalınıyor bir refakatçi ile. Buraya gelse hiç değilse biz hastanedeyken evde kızımla kalır, ben bunun için çözüm üretirim ama çok koyuyor böyle sevilmemek.
bu hamilelikte korktuğum bir hamilelikti, cvs oldum. 14-15 haftalık olduktan sonra sevdiğimiz insanlara söylemeye başladım. Ben hamilelik haberimi verip bebeğin fotosunu gösterdikten sonra daha insanlar benim için sevinçten ağlarken kardeşimin bebeğinin fotosunu gösterip “bu da benim fındık” dedi. 2 farklı zamanda yaptı bunu. Ne demek benim fındık, diğer fındık de, büyük fındık de, gelinin fındık de. Ne demek benim. Ben b.k oluyorum bu durumda.
artık bunun kavgasını çıkartacağım. Sizden de akıl almaya geldim. Hiç kavgacı, lafı gediğine koyabilen bir insan değilim o nedenle öğretim bana. Hanımlığın, sakinliğin bir faydasını görmedim. Yılda bir görüştüğümüz halde hiç hasretti, kıymetti görmüyorum.
Ya boşver be tatlım... herkes anne olamıyor işte ne yapalım bizimkiler de böyle...bak sen benim rüyamı gerceklestirmis upuzak ve medeni bir ülkede düzen kurmuşsun, evlatlarını kurtarmişsın, değer mi o kadına minnet edip karnindakini üzmeye? Biliyorum kabullenmesi zor ama senin annen böyle, iletişimi minimuma indirip içini terapistine dök. Bırak onlar da orda ne hali varsa görsünBen de 5dakika önce acaba gittiğim terapiste birlikte mi gitsek diye düşündüm, demek o da işe yaramıyor :)
Ben de eskiden kardeşimden sonra geldiğimi düşünürdüm, babamı hiç hesaba katmazdım sonra köpek aldık köpekten de sonra gelmeye başladım.
Yok hayır çakmıyor. Zaten hamileliğimi sormuyor bile, onun evinden çıkıp doktora gidip onun evine döndüğümde bile. Kızım da telefonda konuşmayı hiç seviyor, normalde ananesi ile araları çok iyi ama whatsappta konuşmuyor. 3 gündür aramadım, 3 gün sonra aradım, 1 saat sonra geri döndü. Bensiz bir hayatı var aslında. Ben ihtiyaç hissettiği biri değilim.Bana kalırsa ne kavgaya, ne tartısmaya, ne münakaşaya, ne de münazaraya girin derim. Konusunu dahi açmayın hic gerek yok. Herseyin üstesinden gelirsiniz.
Sadece bir takım değişikler yapın. Yapın ki sizdeki degisiklikleri görsün anlasın birseylerin kafasına dank etmesi icin degisikliklere ihtiyac vardır. Davranıslar, hareketler vs bunlar önemli. Kavga bir sey saglamaz. O yüzden siz hamilelik sürecinizle ilgili hicbir sey paylasmayın annenizle. Sorarsa bile kendisini ilgilendirmeyecek davranıslar sergile veya konuyu kapadın. Hatta yavrunun yüzünü de cekip atmayın görmesin yani. Cakar elbet bir seyleri.
İnsan elli yaşına da gelse mother issue hep peşinde oluyor, atlatmak unutmak çok zor biliyorum. Benim terapistim şey demişti, bir insan için kötü bir anneye sahip olmaktan daha kötü olan tek şey kardeşler arasında adaletsiz olan anneye sahip olmaktır. Yani anne kötü olabilir, hasta olabilir, maddi manevi şiddet uygulayan,toxic, manipülatif, ihmal eden bir anne olabilir...vs ama çocuklar annelerinin bütün kardeşlere aynı davrandığını gorurse ileride travmalarını atlatmasi daha kolay oluyormuş. Evlat ayıran annenin verdiği hasarı hiç bir Dr. düzeltemez demişti. Tek çare kabullenip, önüne bakmak ve bu durumu sadece kabullenebilmek için bile ciddi desteğe ihtiyacin olduğunu unutma ve terapiyi sakın birakmaYok hayır çakmıyor. Zaten hamileliğimi sormuyor bile, onun evinden çıkıp doktora gidip onun evine döndüğümde bile. Kızım da telefonda konuşmayı hiç seviyor, normalde ananesi ile araları çok iyi ama whatsappta konuşmuyor. 3 gündür aramadım, 3 gün sonra aradım, 1 saat sonra geri döndü. Bensiz bir hayatı var aslında. Ben ihtiyaç hissettiği biri değilim.
O zaman sizin varlıgınızı görmezden gelen bir anneyle tartısmak yerine sizde onun varlıgını görmezden gelerek hayatınıza devam edebilir misiniz? Yani yapabilirsiniz bunu.Yok hayır çakmıyor. Zaten hamileliğimi sormuyor bile, onun evinden çıkıp doktora gidip onun evine döndüğümde bile. Kızım da telefonda konuşmayı hiç seviyor, normalde ananesi ile araları çok iyi ama whatsappta konuşmuyor. 3 gündür aramadım, 3 gün sonra aradım, 1 saat sonra geri döndü. Bensiz bir hayatı var aslında. Ben ihtiyaç hissettiği biri değilim.
O kadar doğru ki. Hani hasta olsa kötü bir hayatı olsa ne bileyim oda zor bir çocukluk geçirse belki rolleri değişip sen ona anne şefkati göstereceksin. Ama evlat ayrımının açıklaması olamaz.bir insan için kötü bir anneye sahip olmaktan daha kötü olan tek şey kardeşler arasında adaletsiz olan anneye sahip olmaktır.
Annenize olan davranışa göre değişir durum. Benim de annem abime çok düşkündür ama abim onun eli ayağı oldu herzaman.
Hastaneye o götürür, İlaçlarını o takip eder, evini abim aldı, emekli maaşını bile abim ödeyerek çıkarttırdı. Biz 4 kız kardeşiz biz de anneme çok düşünüz ama abimin çeyreği kadar hayrımız olmadı annemize.
Anne de olsa kendini düşüneni, yanında olanı daha çok sever, hayat böyledir.
İlişkinizi bilmeden değerlendirme yapmak zor ama ben olsam annemle kavga etmem, neticede kendi kararı.
Artı fındık dediği sizin yeğeniniz. Allah korusun abinize yengenize birşey olsa ona sahip çıkacak kişi sizsiniz.
Sağlıkla kucağınıza alın evladınızı.
Bence içinizden geçenleri söyleyip daha da muhatap olmayın. Anneniz bunların hepsini bildiği halde seçimlerinin sonucunu değiştirmiyor. Ne yazık ki bu saatten sonra değiştiremezsiniz. Annenizden beklentiniz olmasın daha mutlu olursunuz. Eğer bu duyguyla yaşamaya devam ederseniz bebekler doğduktan sonra annenizin yine kardeşiniz çocuğuna karşı davranışları da sizinkilerden farklı olacağından kendinizi yer bitirirsiniz.Anneninizin tüm önceliği maalesef ki onlar ve değişmeyecek. Benzer şeyler yaşayanları gördüğüm için söylüyorum. Böyle annelere o kadar kızıyorum ki, ama ne yaparsak yapalım değişmiyorlar. Kendinize başka alternatifler belirlemekten, hatta mecbur kalırsanız bir yardımcı bulmak sizin için daha iyi olacaktır.İçime yine öküz oturdu.
çocukluğumdan beri annem tarafından hep arka plandaydım. Bakın ikinci bile diyemiyorum. İlk sıra hep erkek kardeşimindi. Bu hiç değişmedi. Çok irdelemeyeceğim geçmişi.
günümüze gelirsem hem kardeşimin eşi hem ben hamileyiz. Gelinimiz ekim ayında ben şubatta doğum yapacağız kısmetse.
Ben dünyanın öbür ucunda yaşıyorum. bu dördüncü hamileliğim. 2 gebelik kaybettim. İkisi de 10 haftayı geçmişlerdi. Bu gebeliklerimde hiç anneme bel bağlamadım, doğuma gelir diye düşünmedim, hatta ona hamile oldugumu bile söylemedim (yılbaşı süprizi yapacaktım güya ama kısmet değilmiş). Vize başvurusunda bulunmadım.
Bugun anneme vize başvurunu yapalım dedim. Ben gelmem doğuma, burada gelinin bana ihtiyacı var dedi. Gelinin bebeği 3aydan büyük olacak benim doğum zamanımda. Ama önceliği gelini ve oğlundan olacak torunu. Evde 5 yaşında bir kızım var. Burada doğum yapılan gece hastanede kalınıyor bir refakatçi ile. Buraya gelse hiç değilse biz hastanedeyken evde kızımla kalır, ben bunun için çözüm üretirim ama çok koyuyor böyle sevilmemek.
bu hamilelikte korktuğum bir hamilelikti, cvs oldum. 14-15 haftalık olduktan sonra sevdiğimiz insanlara söylemeye başladım. Ben hamilelik haberimi verip bebeğin fotosunu gösterdikten sonra daha insanlar benim için sevinçten ağlarken kardeşimin bebeğinin fotosunu gösterip “bu da benim fındık” dedi. 2 farklı zamanda yaptı bunu. Ne demek benim fındık, diğer fındık de, büyük fındık de, gelinin fındık de. Ne demek benim. Ben b.k oluyorum bu durumda.
artık bunun kavgasını çıkartacağım. Sizden de akıl almaya geldim. Hiç kavgacı, lafı gediğine koyabilen bir insan değilim o nedenle öğretim bana. Hanımlığın, sakinliğin bir faydasını görmedim. Yılda bir görüştüğümüz halde hiç hasretti, kıymetti görmüyorum.
Psikologlar birşey demiyor kız, onlar genelde sen bilirsin diyor zatenİçindekileri boşaltmak çözüm değil. Halt yemiş onu diyen psikologlar. Herşey daha kötü oluyor bir de etrafa anlatacak malzeme veriyorsun. Evlat dedik bağrımıza bastık(!) Bak bana bunları bunları dedi diyor.
Yani bilimsel makalelerinde elbet bildiği vardır ama başka insanlar için bence. Yani bir arkadaşım akrabam eşim ne bileyim başka birinde ben de yüzleşmekten yanayım. Ama konu anneyse ve evlat ayrımıysa kesinlikle bu konu hepsinin dışında. İşe yaramıyor daha da kanatıyor.Psikologlar birşey demiyor kız, onlar genelde sen bilirsin diyor zatenbenim terapistim de pek yüzleşme taraftarı değildi , ama konuşmazsam delirecek gibiydim, ben ısrar edince kadın yönlendirici oldu. Ama sonuç aynen dediğin gibi, insan gibi kavga etmeden terapist rehberliğinde konuşsam da hem herşey daha kötü oldu hem elaleme malzeme oldugumla kaldım icimde en ufak bir rahatlama olmadı o da ayrı konu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?