Evet, olmaz mı
Empati bu kadar zor bi şey değil ki.
Rolleri değiştirin kafanızda. 15 yaşındasınız mesela, hayatınızda ilk defa yan sınıftaki çocuktan hoşlanmışsınız, o da sizinle ilgileniyor. Kendinizi tanımaya, duygularınızı anlamlandırmaya, ilişki nedir diye tecrübe edinmeye çalıştığınız yaşlardasınız ve bi ilişkiye başlıyosunuz.
Başınızda da bi anne var ve sizi dinleyip anlamak yerine, ihtiyaç duydugunuzda destek olmak, yol göstermek yerine, dünyayı ve duygularınızı tanımanıza izin vermek yerine sizi kısıtlıyor, aşağı görüyor, maddi manevi baskı kurmaya çalışıyor üstünüzde, kalıplara sıkıştırıyor. Bütün kişişel gelişiminizin içine ediyor tabiri caizse.
Siz bu hikayedeki anneyi ister misiniz başınızda bi evlat olarak? Daha da ilerisi siz bu hikayedeki anne mi olmak istiyorsunuz gerçekten ya da bu hikayeyi iki çocukyetişkin bi kadın üzerinde mi denemek istiyorsunuz? Seninle konuşmam, yüzüne bakmam diyerek annesinin özel hayatını terbiye eden bi kadın olmak mı arzunuz? Bence değil. Olmamalı.
Kulağınıza garip gelen o soru var ya, anne nasıl gidiyo sorusu. Aslında dünyanın en olağan sorusu. Nasılsın, iyi misin, özel hayatında mutlu musun diye en yakınlarımız da sormayacaksa kim soracak? O başkalarının hayatını kendi işi haline getirmiş boş boş konuşan insan kalabalığı kim, sizin neyiniz, ne yapmışlar sizin için bugüne kadar ki fikirleri, ahlakları sizin için bu kadar önemli? Ki hakkında konuştuğumuz kadın anneniz. Kime daha çok bağlısınız, kim daha çok mutlulugu hak ediyor, anneniz üzerinden size bile laf edebecek kadar tıynetsiz insan toplulugu mu yoksa anneniz mi?
Sizi baz alarak dizini kırıp oturması bekleniyor demedim. Toplumun genelinden bahsettim. Annenizle aranızdaki bir durum. Ben konunuza göre kendi fikrimce yorum yazabilirim ancak.Girişi çok güzel yazmışsınız ama sonrası olamamış kusura bakmayın. Ben dizini kırıp oturmasını hiç bir zaman beklemedim. Yaşıtlarıyla tanışsaydı olmazmıydı yani. Bu artık sapıklığa giriyor benim için kimse kusura bakmasın!
Var tabi olmaz mı, bi de şöyle bi şey var mesela;Ahlaksızlığa kılıf uydurmak diye birşey varmış cidden
Lafları durumları çarpıtıp yontarak yazmak ahlak bekçiliğiyle eşdeğer bir durum bana göre konu anne konu sahibinin annesi üstelik diretmenin ne anlamı var başınıza gelmediğinden bunu hazmetmek size kolay gelebilir durmadan düşüncelerinizi empoze etmeye çalışmanız bana göre sırf muhalefet olmak demek ben haklıyım demek sizin gibiler için çok önemli anne birçok insan için kutsaldır hayatını yaşamak istiyorsa anne olmasın ha konu sahibi sevgilisi olmasın demiyor yani bu kadar da normalleştirmeyin bazı saçmalıkları 23 yaş ya 23 neyin peşindesiniz anlamadım ki siz 50 yaşında isterseniz kendinizden 40 yaş küçük biriyle sevgili olabilirsiniz ama bunu bizim yapmamızı beklemeyin haklı değilsiniz bende ahlak bekçisi değilim benim annem yapamaz nokta bakın benim annem diyorum sizin annenize ben karışmam kimseyide ilgilendirmezVar tabi olmaz mı, bi de şöyle bi şey var mesela;
"Kim namus ve ahlâk şövalyeliği yapıyorsa,
bilin ki en namussuzu o' dur."
Bundan yaklaşık 200 yıl önce yaşamış, dünya çapında tanınan, saygı gören, fikirleri tartışılan bi adamın bi son derece yerinde bi tespiti.
O adamın bu sözü söylediği dönemde yaşayan sözde ahlak şovalyelelerini ise kimse tanımıyor, kimse hatırlamıyor, kimse saygı duymuyor, köhne fikirleri kendileriyle birlikte unutuluyor, değersizleşiyor. Ne kadar yazık.En çok da kendi fikirleriyle var olmak varken sözde ahlak şovalyelerinin fikirlere kapılıp elindeki tek hayatı ziyan edenlere yazık.
Bikere anasına bak kızını al dan tut... Annenin yaptığı evladını bağlar kafasındaki insanları sevmiyorum... Şimdi anneniz sizden öncede bir hayatı vardı... Bu kadın anne olarak doğmadı. Küçük bir kızdı genç kızdı kadın oldu anne oldu. İstese sizi Bi şekilde babanıza yada yetiştirme yurdunda koyabilirdi... Var bunu yapanlar dimi... Şimdi siz evlenmişsin kardeşinize iş bulsun kendine Bi şekilde yetsin yaşlarınız hiç küçük değil.. Annenizin özel hayatına karışacak değilim haddimi bilirim.... Konuyu o açsa fikrimi söylerdim... Size gelince yapacağınız hamleler annenizle aranızı açar. Nasılki o size eşinden boşan dese siz benim hayatım dersiniz Bi nevi öyle.... Bence tercih yapmak zorunda bırakmak yerine zamana bırakın annenizin özel hayatı eşinizi yada kızkardeşinizin varsa sevgilisini ilgilendirmez.... Ha anneme biz bakıyoruz bizden geçiniyor diyorsanız tabi ekmeği suyu sizden geliyorsa durum farklı.... Babanızda annenizi bırakıp kendinden 20 yaş küçük bir kadınla olabilirdi... Sanırım çevre buna pek tepki vermezdi... Yorumum buMerhaba kızlar,
uzun zamandır başlık açmadım ama şu an maalesef başım dertte ve ne yapacağımı bilmiyorum. Kısa anlatmaya çalışacağım.
ben (33) ve kız kardeşim (30) maalesef düzgün aile hayatı göremedik çünkü ufak yaşta annem babam boşandılar. Annem her zaman çalışıyordu ve bizi o büyüttü. Babamla görüşmüyoruz çünkü bize çok zararı oldu. Annem (50) değişik erkek arkadaşları oldu ve maalesef bir kaçı da eve gelip gittiler ve beraber yaşadık. Bizi hiç bi zaman dinlemedi kendi doğrusunu yaptı. Ben kadınım siz kızsınız diyerek bize yasaklar koydu ama kendisi çok kötü örnek oldu. Aralarına evli adam da vardı mesela. Neyse gelelim bu güne çünkü hayatımı yazsam roman olur.
herşeye eyvallah ama.... en son ki duyduğum olay bende şok etkisi yarattı. Annem (50) şu an 27 yaşında birisiyle beraber! Bana henüz söylemedi kardeşime anlatmış bana da diyecekmiş. Ben evliyim ve kardeşim de ayrı oturuyor. Kardeşim daha evli değil ve bu duyulursa yaşadığımız yerde çok kötü olur. Kardeşimle tanışan biri onun bunun kızı diye başlamadan biter bu iş diye düşünüyorum.
konuşsam beni dinlemeyecek ve gemileri yakmış biz umrunda bile değiliz baksanıza. Her şeye eyvallah ama bu nedir arkadaş.Kızlarından genç. Seviyorum onu diyormuş ve her gün eve beraber gidiyorlarmış. Yani ben mi geri kalmışım ama böyle bişeyi kabul edemem.
kardeşim için ayırmak için elimden geleni yapayım mı? Gerekirse çocuğun ailesiyle bile görüşürüm.
ya da ne yapıyorsan yap ama beni ve eşimi bundan sonra görmiceksin mi diyeyim?
ben de mutlu olmasını istiyorum ama kardeşimi düşündüğüm için buna çok sinirleniyorum. Bana anlatmadan kulağıma geldi işte.
Siz olsanız ne yapardınız? O kadar sinirlendim şok oldum ki anlatamam.
nolur fikir verin.
teşekkür ederim
Ekleme: bu arada eşimle tatildeyim arkadaşlar. Tatile gelmeden 1 gün önce öğrendim kardeşimden olayı. Eşime de anlattım çünkü annemin çalıştığı yerde çoğu kişi biliyormuş zaten. Bide gidip enayi gibi aynı masaya oturup konuştuk çocukla. Millet bize selam vermedi biz de dedik niye vermiyorlar. Tatilim zehir oldu ama eşime yansıtmamaya çalışıyorum çok ihtiyacı var dinlenmeye.
fırsat buldukça okuyup cevaplayacağım teşekkür ederim.
her fikire saygım var.
çok sorulmuş:
Hayır annem zengin değil arkadaşlar. Amaç belli sanırım.
Onda sustum demedim ki. Ayni yaşta oldukları için bi şekil empati yapabildim diyorum. Ama çocuğu yaşında birine nasıl o gözle bakabilir insan onu anlayamıyorum diyorumDaha once evli biriyle olmasi daha utanc verici bir durum degil mi? Onda susup bunda bu kadar abarti tepki vermek de ne bileyim...sahsen yasca kucuk biriyle olmasini tercih ederim.
Bu sayfada ne işiniz var o zaman hanfendi? Burada hayatın gerçekleri paylaşılıyor. Kimseye anlatılamayan şeyler (rencide etmemek için anneyi) burada fikir alınıyor hata yapmamak için. Üstelik haltı yiyen ben değil annem.Bide özür dileyerek Bi konuya dikkatinizi çekeceğim annemin evli biriyle ilişkisi oldu diye keşke yazmasaydınız samimiyet iyidir hoştur lakin bu biraz fazla rencide edici özür dilerim ben çok anneci bir kadınım iyiki benim evladım beni tutuyor yani anne sizin anneniz burda yerden yere vurulursa bilemedimbenim kızım millete laf vermemek için kendini paralar ben çok dengeli bir kadın olsamda halime şükrettim ne güzel bir kızım var Hoşçakalın konu sahibi
Anne ya da baba olunca erkek ya da kadın olmaktan, insan olmaktan feragat etmiyorsunuz.
Anne de olsa hâlâ bir kadın, duyguları var, hayatı var. Sevebilir, aşık olabilir. İkiside yetişkin kendi kararlarını kendileri verebilir.
Çoğumuza ters bir durum belki. Kimimiz ahlaksızlık olarak görüyor. Kimimiz normal karşılıyor.
Bir nolmuş yani deyip annenizin arkasında durmayı deneseniz. Siz bu kadar yargılayıcı yaklaşırsanız el alem tefe koyar zaten. Onun hayatı, onun kararı, kimseyi ilgilendirmez diye konuşanların ağzını siz kapatabilirsiniz.
Çok alışıldık bir durum değil
Annenin geçmişi de pek parlak değilmiş ama.annenizin tercihine saygı gosterin. sız evlısınız zaten, kız kardesınız bu kısıyle yasamaktan rahatsız olur mu bılmıyorum ama o da bır yetıskın sonucta. Anneniz bu yasa kadar sızlere emek vermiş, su an hayatını yasamak ıstıyor belli ki.
ilişki surer surmez konu o degıl bence ama annenız yetıskın bırı ve kendı ılıskı kararını kendı verebilir, saygı duymak lazım.
Konuyu kendinize getirmeyi nasıl başardınızBide özür dileyerek Bi konuya dikkatinizi çekeceğim annemin evli biriyle ilişkisi oldu diye keşke yazmasaydınız samimiyet iyidir hoştur lakin bu biraz fazla rencide edici özür dilerim ben çok anneci bir kadınım iyiki benim evladım beni tutuyor yani anne sizin anneniz burda yerden yere vurulursa bilemedimbenim kızım millete laf vermemek için kendini paralar ben çok dengeli bir kadın olsamda halime şükrettim ne güzel bir kızım var Hoşçakalın konu sahibi
Evet, olmaz mı
Empati bu kadar zor bi şey değil ki.
Rolleri değiştirin kafanızda. 15 yaşındasınız mesela, hayatınızda ilk defa yan sınıftaki çocuktan hoşlanmışsınız, o da sizinle ilgileniyor. Kendinizi tanımaya, duygularınızı anlamlandırmaya, ilişki nedir diye tecrübe edinmeye çalıştığınız yaşlardasınız ve bi ilişkiye başlıyosunuz.
Başınızda da bi anne var ve sizi dinleyip anlamak yerine, ihtiyaç duydugunuzda destek olmak, yol göstermek yerine, dünyayı ve duygularınızı tanımanıza izin vermek yerine sizi kısıtlıyor, aşağı görüyor, maddi manevi baskı kurmaya çalışıyor üstünüzde, kalıplara sıkıştırıyor. Bütün kişişel gelişiminizin içine ediyor tabiri caizse.
Siz bu hikayedeki anneyi ister misiniz başınızda bi evlat olarak? Daha da ilerisi siz bu hikayedeki anne mi olmak istiyorsunuz gerçekten ya da bu hikayeyi iki çocuklu yetişkin bi kadın üzerinde mi denemek istiyorsunuz? Seninle konuşmam, yüzüne bakmam diyerek annesinin özel hayatını terbiye eden bi kadın olmak mı arzunuz? Bence değil. Olmamalı.
Hayır kadın gercekten kendine zarar verecek ilişkiler içinde olsa yardım da edemeyeceksiniz bu gidişle. Zira bu iş 15 yasında da böyledir 55 yasında da. Her şeye anlamlı anlamsız yasaklar getiren, sizi dinlemeyen, anlamayan, hic onaylamayan birinin söyledigi dogruları duymazsınız bile. Cünkü zamanında o da sizin dogrularınızı duymamıstır. Tavsiyesini dinlemezsiniz cünkü o sizi hic dinlememistir.
Kulağınıza garip gelen o soru var ya, anne nasıl gidiyo sorusu. Aslında dünyanın en olağan sorusu. Nasılsın, iyi misin, özel hayatında mutlu musun diye en yakınlarımız da sormayacaksa kim soracak? Sorun o yüzden, dinleyin.
O başkalarının hayatını kendi işi haline getirmiş boş boş konuşan insan kalabalığı kim, sizin neyiniz, ne yapmışlar sizin için bugüne kadar ki fikirleri, ahlakları sizin için bu kadar önemli? Ki hakkında konuştuğumuz kadın anneniz. Kime daha çok bağlısınız, kim daha çok mutlulugu hak ediyor, anneniz üzerinden size bile laf edebecek kadar tıynetsiz insan toplulugu mu yoksa anneniz mi?
kız yan sınıfında yasıtıyla kendısıne uygun bırı ornegı ıle kendınden cooookk fazla kucuk veya evlı adamlarla bırlıkte olmak gırenın cıkanın medenı durum yas farketmeksızın sureklu degıskenlık gostermesı farklı bır durum yalnızEvet, olmaz mı
Empati bu kadar zor bi şey değil ki.
Rolleri değiştirin kafanızda. 15 yaşındasınız mesela, hayatınızda ilk defa yan sınıftaki çocuktan hoşlanmışsınız, o da sizinle ilgileniyor. Kendinizi tanımaya, duygularınızı anlamlandırmaya, ilişki nedir diye tecrübe edinmeye çalıştığınız yaşlardasınız ve bi ilişkiye başlıyosunuz.
Başınızda da bi anne var ve sizi dinleyip anlamak yerine, ihtiyaç duydugunuzda destek olmak, yol göstermek yerine, dünyayı ve duygularınızı tanımanıza izin vermek yerine sizi kısıtlıyor, aşağı görüyor, maddi manevi baskı kurmaya çalışıyor üstünüzde, kalıplara sıkıştırıyor. Bütün kişişel gelişiminizin içine ediyor tabiri caizse.
Siz bu hikayedeki anneyi ister misiniz başınızda bi evlat olarak? Daha da ilerisi siz bu hikayedeki anne mi olmak istiyorsunuz gerçekten ya da bu hikayeyi iki çocuklu yetişkin bi kadın üzerinde mi denemek istiyorsunuz? Seninle konuşmam, yüzüne bakmam diyerek annesinin özel hayatını terbiye eden bi kadın olmak mı arzunuz? Bence değil. Olmamalı.
Hayır kadın gercekten kendine zarar verecek ilişkiler içinde olsa yardım da edemeyeceksiniz bu gidişle. Zira bu iş 15 yasında da böyledir 55 yasında da. Her şeye anlamlı anlamsız yasaklar getiren, sizi dinlemeyen, anlamayan, hic onaylamayan birinin söyledigi dogruları duymazsınız bile. Cünkü zamanında o da sizin dogrularınızı duymamıstır. Tavsiyesini dinlemezsiniz cünkü o sizi hic dinlememistir.
Kulağınıza garip gelen o soru var ya, anne nasıl gidiyo sorusu. Aslında dünyanın en olağan sorusu. Nasılsın, iyi misin, özel hayatında mutlu musun diye en yakınlarımız da sormayacaksa kim soracak? Sorun o yüzden, dinleyin.
O başkalarının hayatını kendi işi haline getirmiş boş boş konuşan insan kalabalığı kim, sizin neyiniz, ne yapmışlar sizin için bugüne kadar ki fikirleri, ahlakları sizin için bu kadar önemli? Ki hakkında konuştuğumuz kadın anneniz. Kime daha çok bağlısınız, kim daha çok mutlulugu hak ediyor, anneniz üzerinden size bile laf edebecek kadar tıynetsiz insan toplulugu mu yoksa anneniz mi?
kımse kadına namussuz demedı amaVar tabi olmaz mı, bi de şöyle bi şey var mesela;
"Kim namus ve ahlâk şövalyeliği yapıyorsa,
bilin ki en namussuzu o' dur."
Bundan yaklaşık 200 yıl önce yaşamış, dünya çapında tanınan, saygı gören, fikirleri tartışılan bi adamın bi son derece yerinde bi tespiti.
O adamın bu sözü söylediği dönemde yaşayan sözde ahlak şovalyelelerini ise kimse tanımıyor, kimse hatırlamıyor, kimse saygı duymuyor, köhne fikirleri kendileriyle birlikte unutuluyor, değersizleşiyor. Ne kadar yazık.En çok da kendi fikirleriyle var olmak varken sözde ahlak şovalyelerinin fikirlere kapılıp elindeki tek hayatı ziyan edenlere yazık.
İki yorumumu da alıntılamışsınız madem toplu cevap vereyim. Siz konu sahibine ya da annesine de dediniz bilmiyorum, konu içerisindeki yorumlarınızı görmedim. Ama ben bu alıntıladığınız yorumu neye istinaden yaptım gayet iyi biliyorum.kımse kadına namussuz demedı ama
yanlıs tercıhler yapıyor dedık
konu sahıbı de annemın adını namussuza cıkarırlar dıye korkuyorum dedı
yanı ahlaksızlıgımızdan elestırmıyoruz
Yanlış okumuyorsam konu sahibinin annesi 50 yaşında, sevgilisi de daha dün nüfusta yaşını doldurmuş ama aklı çocuk biri değil, neredeyse 30una merdiven dayamış kazık kadar bi adam. Herkes yeterince yetişkin yani, her şey de rıza dahilinde. Masum olmayan herhangi bir şey göremiyorum ben burada. Kuşak olarak bu kadar farklı iki insan hangi ortak noktada, duyguda ve düsüncede bulusur bin yıllık tartısma konusu tabi ama masum değiller denecek bi konu değil.Bu konuda empati yapabilmemiz için 15 yaşındayken yan sınıftaki çocuktan değil, yan sınıftaki çocuğun babasından hoşlanmamız gerekiyor sanırım. Çünkü burada konu sahibinin annesi ilişki yaşıyor diye eleştirilmiyor. Evli adamlarla bile takıldıktan sonra soluğu kızlarından küçük delikanlıda alması eleştiriliyor. Sizin verdiğiniz örnek çok masum. Çok tatlı. Konu pek öyle değil.
Helalİki yorumumu da alıntılamışsınız madem toplu cevap vereyim. Siz konu sahibine ya da annesine de dediniz bilmiyorum, konu içerisindeki yorumlarınızı görmedim. Ama ben bu alıntıladığınız yorumu neye istinaden yaptım gayet iyi biliyorum.
Ben annenin tercihlerine saygı duyulmalı, hiçbir yetişkin bir diğerinin hayatını terbiye etmeye yeltenmemeli, zarar göreceği bi durum var ise yalnız bırakılmamalı / destek olunmalı dedim. Dışarıdaki boş kalabalığın anlamsız yaftalarına değer verip, toplum baskısını bir güç haline getirip onları dinleyeceğine annesini dinlemesini, onu anlamasını tavsiye ettim.
Bir yorum sahibesi de benim bu yorumumu ahlaksızlığa kılıf bulmak olarak değerlendirdi. Benim yukarıdaki yorumum buna istinadendir. Konu sahibinin annesini anlamaya ve anne-kızın ilişkisini korumaya çalışan bana ve diger yorum sahibelerine "ahlaksızlığınıza kılıf arıyorsunuz" diyen birine gayet kibar davrandım. Ki aynı yorum sahibesi bir sonraki yorumunda "hayatını yaşamak isteyen bi kadının anne olmasın" deme cüretini bile gösterdi. En son "benim annem yapamaz nokta" diye bağırıyordu, ki konunun kendi annesiyle ne ilgisi var, hangi kişisel travması tetiklendi anlayamadım, bu denli absürt bi yorumu da ciddiye alamadım.
Diger yorumuma gelince sapla saman gayet net. Örnek 15 yaşında bi kız örnegi cünkü konu sahibi annesine 15 yaşında bi kız gibi davranmak istiyor. Halbuki bunu 15 yaşında birine bile yapamazsınız, yapmamalısınız. Hele küçük kızını 30una getirmiş bi kadına hiç yapamazsınız. Yukarıdaki cümlelerim aynen geçerli. Annenin tercihlerine saygı duyulmalı, hiçbir yetişkin bir diğerinin hayatını terbiye etmeye yeltenmemeli. Bekar kadın şöyledir, evli kadın böyledir, anne kutsaldır diye kadınları nefes alamayacak noktaya getiren tüm kalıplar da tarihin tozlu raflarına kalkmalı. Her yaş grubunda saygı ve güvene dayalı bi anne evlat ilişkisi kurulmalı ki annenin gerçekten zarar görebilecegi durumlarda (mesela genç sevgili meselesinde degil de evli sevgili meselesinde) evladın bir söz hakkı olsun, konu sahibinin annesi bilsin ki kızı onu anlıyor, elalemin dedigini degil onun mutlulugunu destekliyor. Kızım bu işi desteklemiyorsa gerçekten beni üzecek bi sey var bu işte diyebilsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?