- 6 Haziran 2008
- 7.376
- 6.264
- 248
aaa çok acı ya.
hiç tedavi gördü mü peki.
kesinlikle normal değil.
kk da ne çok böyle konu var.anneden dayak yiyen.
ne acı.
aaa çok acı ya.Ben hic pismanlik duydugunu sanmiyorum. Hep biz sucluyuz, biz kotuyuzdur, onun bir sucu yoktur. Hala firsatini buldugunda esimin yaninda bana hakaret eder, laf sayar. Hatta bu yaz esim yoktu, kucagimda uc aylik bebegim vardi, tartisiyorduk karsilikli, kalkti geldi yine vurmaya calisti. Tabi simdiki vurusu dayak degil tam olarak, hafif hamle ama hala bu yontemi kullanmaya calismasi ilginc, hicbir gelisme yok.
Tedavi denen birseye onu asla ikna edemezsin. Evet anneligi normal degil.aaa çok acı ya.
hiç tedavi gördü mü peki.
kesinlikle normal değil.
kk da ne çok böyle konu var.anneden dayak yiyen.
ne acı.
Sizin küsmeniz gerekirken o küsüyormuş.Gerçekten ilginç bir anneniz var.Hayir hic olmuyordu. Dovdukten sonra bir de kuserdi. Birsey isteyince, isimiz dusunce konusmazdi. Iyice psikolojimizi bozardi, sucluluk duygumuzu iyice pekistirirdi.
diğer çevreye karşı babana karşı normal mi peki.Tedavi denen birseye onu asla ikna edemezsin. Evet anneligi normal degil.
Hayir hic olmuyordu. Dovdukten sonra bir de kuserdi. Birsey isteyince, isimiz dusunce konusmazdi. Iyice psikolojimizi bozardi, sucluluk duygumuzu iyice pekistirirdi.
Uslu cocuk derken gercek anlamda usluydum. Catlasam da patlasam da misafirlikte saatlerce yerimde otururdum cunku eve gidince cilgin gibi doverdi, cok ornegini yasadim. Dusunuyorum da hic reva mi? Kucucuk cocuk ruhu nasil saatlerce bir kosede oturur? Cok sikilirdim ama dayak korkumdan dolayi oturmak zorundaydim. Bir defasinda baban gelince cikacagiz deyip beni kat kat giydirmisti, gocugu, atkiyi siki siki takmisti, sobanin yanina oturttu, sakin buradan kalkma dedi, en az bir saat sonra odaya girdiginde ben terden sirilsiklam bir sekilde ayni yerde oturuyordum, cunku doverdi. Ve bunu bugun bile gulerek anlatir. Dayak korkumu bilmiyor tabi, rosalone cok usluydu, oturdugu yerden kalkmazdi diye anlatiyor. Sokak onun sevmedigi seylerdendi, kiz kismi evde oturur diye dusunurdu, o yuzden yazdim, kotu birsey oldugu icin degil.
Çok üzüldüm arkadaşım senin adına ben çok şiddet görmedim ama babam katı bir insandı ve annemin bize şiddet uygulamasını elinden geldigince engelledi bu yüzden erkek çocuğu gibi yetiştim ve hep dışarda futbol misket tarzı oyunlarla büyüdüm ama eşim öyle değil hiç dayak yetmemiş ama piskolojik baskı altında büyümüş yok çıkarsan ölürüm yok annen olmam tarzı garibim kız gibi büyümüş bu yüzden sizi anlıyorum ve en kısa zamanda bi doktora gidin ben eşimi götürdüm ve şimdi çok daha farklı.Uslu cocuk derken gercek anlamda usluydum. Catlasam da patlasam da misafirlikte saatlerce yerimde otururdum cunku eve gidince cilgin gibi doverdi, cok ornegini yasadim. Dusunuyorum da hic reva mi? Kucucuk cocuk ruhu nasil saatlerce bir kosede oturur? Cok sikilirdim ama dayak korkumdan dolayi oturmak zorundaydim. Bir defasinda baban gelince cikacagiz deyip beni kat kat giydirmisti, gocugu, atkiyi siki siki takmisti, sobanin yanina oturttu, sakin buradan kalkma dedi, en az bir saat sonra odaya girdiginde ben terden sirilsiklam bir sekilde ayni yerde oturuyordum, cunku doverdi. Ve bunu bugun bile gulerek anlatir. Dayak korkumu bilmiyor tabi, rosalone cok usluydu, oturdugu yerden kalkmazdi diye anlatiyor. Sokak onun sevmedigi seylerdendi, kiz kismi evde oturur diye dusunurdu, o yuzden yazdim, kotu birsey oldugu icin degil.
İçinde kalan anne sevgisini eksikliğini bebeğine yaşat, bende annesiz büyüyorum 1yaşında kızım var nasıl düşüyorum üstüne çünkü ben yaşadım o yaşamasın diye, sende bebeğinde yap annen sana ne yapmadıysa ne yapmasını istediysen onları yap üzülme seni anlıyorum bende öyleyim allah uzun ömürler versin ikinizedeMerhaba bayanlar,
11 aylik bebegim var. Ben oyle cok fazla gecmisi dusunen, gecmis anilarda yasayan biri degilimdir ama bebegim olduktan sonra cok fazla kendi cocukluguma gidiyorum. Cogu kiside de boyle oluyormus zaten, cocukla cocuklugunu bir defa daha yasiyormus insan. Sunu goruyorum ki ben evlenene kadar hep dayak yemisim. Annem, babam, erkek kardesim... Annem beni cok doverdi, hergun doverdi. Cok iyi hatirliyorum, her gece Allah a dua ederdim annem beni dovmesin diye. Ama oyle boyle degil, agza alinmayacak laflar savurarak, evire cevire doverdi. Doverken kendinden gecerdi, gozleri yuvasindan firlardi, agzi yuzu hirsindan yamulurdu. Gercekten cok uslu bir cocuktum, hicbir zararim yoktu, sokak nedir bilmezdim, evden disari cikmazdim, hatta hala kendisi de anlatir ne kadar uslu oldugumu. Bebegin de sana cekerse senin gibi uslu olur der. Hem dover, hem sever de degildi, tek optugu zamanlar bayramdan bayrama elini optukten sonraki opmesidir. Cok cocukla ugrastigindan da degil, iki kardestik. Kv-kp ye sinirlenip bizi dovuyor da degildi, cunku kv-kp koydeydi, senede bir ay gorurduk. Kendisini de ananem-dedem hic dovmemis, hep anlatirlardi. Velhasili kelam ben hic annemden iyi bir annelik ogrenmemisim. Bir kayserili uvey anne cikti, ulke yerinden oynadi, ama iskence kismi olmasa bile dayak kismi anneminki gibiydi, ben goruntulere zaten asinaydim. Hep anne olunca anlarsin derler ya, anne oldum ve annemi anlamiyorum, insan evladini, hem de masum, savunmasiz bir cocugu boyle dover mi? Arkadaslarim bebegine annelik yaparken, annem soyle anneydi, boyle anneydi, ben hic onun gibi degilim diyor, oysa benim icin tam tersi. Bebegimden sonra resmen annemden hissen daha da uzaklistigimi hissediyorum.
Merhaba bir an ben yazdim zannettim sizi o kadar iyi anliyorum ki bende oyle bir ortamda buyudum tek fark biz 6kardesiz ben gorusmuyorum annemle cocugum oldu gelmedi ameliyat oldum gelmedi her seyde beni tek birakti kanatlarini ustumde hic hissetmedim insallah ben oyle olmayacagim diyorum sadece merak ettigim anneniz disariya nasil davranirdi benim annem disarida melek kesilirdi bu yuzden kimse inanmazdi bize 6 kardesiz 6miz da annemle gorusmuyoruz bizi bu hale kendisi getirdi maalesefAdem Gunesi ben de elimden geldigince takip ediyorum. Ben de aynen senin gibi hep kendimi sucladim. Ama annemden gordugum muamelenin sonu gelecegimi gercekten cok kotu etkiledi. Cunku annemden korkuma hep sinerdim. her yerde kiyida kosede uslu, sessiz, hareketsiz otururdum. Annemin dayaklari yuzunden karsilik vermemyi cok iyi ogrendim. Caliskan bir ogrenci oldugum halde sinifta atilgan olamadim. Konusan, savunan biri olamadim. Univ kazanip gittigimde kaldigim yurtlarda, sinifta hep sonuk, ozguvensiz oturdum, hicbir sosyal projeye katilamadim. Esimle evlenirken zorlu bir nisan sureci gecirdim, kendimi yine savunamadim. Evlendim, ABD ye geldim, master basvurulari yapiyordum, mulakatlarim oluyordu, ozguvensizlikten konusamiyordum, kendimi iyi ifade edemedim. Su an master yapiyorum, hala sinifta, sunumlarda, profesorlerimle olan iliskilerimde ozguvensizlikten konusamiyorum, atilgan davranamiyorum. Tum hepsinin sucunu annemin beni bastirarak, dayakla egitmesine dayiyorum. Gercekten cocukluktan baslayan bu sindirici egitim basta karakterim olmak uzere tum hayatimi olumsuz etkiledi.
Merhaba bayanlar,
11 aylik bebegim var. Ben oyle cok fazla gecmisi dusunen, gecmis anilarda yasayan biri degilimdir ama bebegim olduktan sonra cok fazla kendi cocukluguma gidiyorum. Cogu kiside de boyle oluyormus zaten, cocukla cocuklugunu bir defa daha yasiyormus insan. Sunu goruyorum ki ben evlenene kadar hep dayak yemisim. Annem, babam, erkek kardesim... Annem beni cok doverdi, hergun doverdi. Cok iyi hatirliyorum, her gece Allah a dua ederdim annem beni dovmesin diye. Ama oyle boyle degil, agza alinmayacak laflar savurarak, evire cevire doverdi. Doverken kendinden gecerdi, gozleri yuvasindan firlardi, agzi yuzu hirsindan yamulurdu. Gercekten cok uslu bir cocuktum, hicbir zararim yoktu, sokak nedir bilmezdim, evden disari cikmazdim, hatta hala kendisi de anlatir ne kadar uslu oldugumu. Bebegin de sana cekerse senin gibi uslu olur der. Hem dover, hem sever de degildi, tek optugu zamanlar bayramdan bayrama elini optukten sonraki opmesidir. Cok cocukla ugrastigindan da degil, iki kardestik. Kv-kp ye sinirlenip bizi dovuyor da degildi, cunku kv-kp koydeydi, senede bir ay gorurduk. Kendisini de ananem-dedem hic dovmemis, hep anlatirlardi. Velhasili kelam ben hic annemden iyi bir annelik ogrenmemisim. Bir kayserili uvey anne cikti, ulke yerinden oynadi, ama iskence kismi olmasa bile dayak kismi anneminki gibiydi, ben goruntulere zaten asinaydim. Hep anne olunca anlarsin derler ya, anne oldum ve annemi anlamiyorum, insan evladini, hem de masum, savunmasiz bir cocugu boyle dover mi? Arkadaslarim bebegine annelik yaparken, annem soyle anneydi, boyle anneydi, ben hic onun gibi degilim diyor, oysa benim icin tam tersi. Bebegimden sonra resmen annemden hissen daha da uzaklistigimi hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?