- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.155
- 298
- Konu Sahibi yenigelinim
-
- #281
Korktum valla ben. Umarım dalga geçiyordur.
Korktum valla ben. Umarım dalga geçiyordur.keşke yaptırmasaymışım, nasıl olsa yaşayacakmışız, tansiyon 20, protein kaçağı oluşmuş, karaciğer enzimleri bozulmaya başlamış ama yazgımda varsa yaşarmışım.
siz ya da çocuklarınızdan biri hasta olursa, kanser mesela, doktora gitmeyin olur mu, nasıl olsa her şey yazılmış, olacağına varır, iyi günler
Biliyorum zaten, nasıl unuturum?
Annelik tatile giren, emeklisi olabilen bir şey değil işte. İyice düşünmek lazım. Kocaman kız oldum hala annemin denetimindeyim valla.Şans ki iyi bir annem olmuş, şükür. Örnekleri gördükçe anlıyorum valla Sep.
çok çok haklısınız aşırı derece de incelemek gereksiz ama bazı şeyler vardır göz göre göre yapılmaması gereken... kimse saniye sonrasını bilemiyor malesef ama ben yiyecek ekmek bulamazken de belki bir sene sonra zengin olucam ne belli diyerek bir sabinin günahına girmem yani...Herhalde çocuğu olan herkesin aylık 10 bin geliri var. Bırakın bu işleri. Hayatta neyin garantisi var? Bizim gelirimiz 2500 TL, ben şimdi hamile kalsam yarın bigün eşimin işten çıkarılmayacağı ne malum? Veya tam tersi. O yüzden bu kadar incelemek gereksiz.
Anne babası alır almaz o kendi bilecekleri iş. Ben teyze olarak yegenime senede iki kez bir doğum günü bir okul hediyesi olmak üzere istediğini alırım oyuncak olmamak şartıyla.
Bu çocuk ergenliğe adım attı, özel okula gidiyor. Arkadaşlarında gördüklerine özeniyor. Eksik hissetmesini, kendini ezik görmesini, özgüven problemi yaşamasını istemem.
Aynen ya, ama o da şans işte shapes.Ben 30 yaşında çocuklu bir kadınım hala annem
beni 6 yaşında sanıyor mesela :)
Annelik yaptım bitti, sonu olan bir şey değil.
Eksik hissetmesin, ezik hissetmesin hepimizin temennisi tabi ama özgüven arkadaşlarında gördüğü şeylere sahip olmasıyla olmuyor..
Özgüveniini yükseltmek istiyorsak çocuklarımızın onlara kendilerini değerli hissettirmeliyiz, sevdiğimizi göstermeliyiz.. Arkadaşlarının sahip olduklarına onların da sahip olmasını sağlayarak değil, onlarınn yaptıklarını överek, onlara güvenli bir ortam yaratarak özgüvenini yükseltebiliriz.. Onlarla birlikte vakit geçirerek yükseltebiliriz.. Sizin dediğiniz gibi yaparsak doyumsuz çocuklar yetiştirme riskimiz de olur.
Çocukların böyle olmasının sebebi de biz büyükleriz malesefÖzgüvenini yükselmekten değil zedelemekten bahsettim.
Çocuklar çok acımasız, kendileri gibi olmayanı anında ötekileştirebiliyorlar, dalga geçiyorlar. Bu da çocuğun özgüvenini zedeliyor bir zaman sonra malesef.
Küçük çocukları idare etmek, kandırmak kolay bu tip şeylerde ama 11-12 yaşından sonra istiyorlar, özeniyorlar. Aile olarak çocuklarımızın sosyal ihtiyaçlarını da karşılamalıyız. Ben buna maddi ihtiyaç değil sosyal ihtiyaç olarak bakıyorum sanırım biraz. Her insan bulunduğu ortamda kabul görme ihtiyacı hisseder ister çocuk olsun ister yetişkin. Ve insanlar kendileri gibi olan insanlara kabul gösterme eğilimindedir. Bu bazen maddi durum eşitliği ile olur, bazen kafa yapısı benzerliği ile, bazen eğitim denkliği ile vs.
kapansa da rahat etsek kim ne yazdı diye okumak için giriyorum... ama konu sahibesi ortada yok... bende çocuk için 4 aydır çalışıyorum bazı yazılar gözümü korkutmadı değil yani bişi değil çocuk yapmaktan vazgeçicemyenigelinim ortada yok.
asıl o ne düşündü bunca yazılanlardan sonra o önemli.:))
bi gelirmisinyenigelinim ?
acele et konu kapanacak:))
konuya yorum yapmayacaktım ama ayakkabı, kurs, lüks muhabbeti olmuş dayanamadım.
lüksleri es geçiyorum, bugün istanbulda vasat bir mahallenin vasat bir ilkokulunda beslenmesiz, yarım gün anaokulu ücreti aylık 175 tl. dönem başında verilen kırtasiye listesi yaklaşık 400 tl tutuyor. pazarda bile en ucuz okul çantası 20, en ucuz bot 50 tl, kıytırık okul içi pandufu 20-40 tl, atletin tanesi 5 tl, 20-25 tl nin altında kazak yok (bunlar pazar ve meşhur ucuz markanın en ucuz fiyatları) eşofman altları 10-15 tl den başlıyor, her gün üstü değişiyor bu çocukların, yıkaması ütülemesi bile dünya masraf.
bunun ilkokulu var, ortaokulu var, lisesi var, üniversitesi var, var da var yani, o masraflar azalmayacak katlanarak artacak.
asgari ücretten konuşuyoruz burda, 5 liranın bile hesabını yapması gereken insanlar bu giderleri nasıl karşılayacak? böyle bir sıkıntıda o evde huzur mutluluk kalır mı? o ortamda çocuk mutlu ve sağlıklı büyür mü?
Çocukların böyle olmasının sebebi de biz büyükleriz malesef
Bende bundan korkuyorum işteAynen öyle ama yapacak bişey yok şu şartlarda. Standardımızı ona göre ayarlamak zorundayız ebeveyn olduysak.
Geçen yaz kuzenimin dört yaşındaki kızıyla sohbet ediyorum. Senin elbisen ne kadar güzelmiş çok yakışmış dedim aldığım cevap çünkü xxx... Markasını söyledi bebe. Yakışmış, güzel çünkü markalı. Anne baba öğretmediği sürece dört yaşındaki bir çocuğun bunu bilmesine, bununla övünmesine imkan yok. Ama dediğim gibi ancak belli bir yaşa kadar koruyabiliriz bundan çocukları. Eninde sonunda markayla tanışıp özenecekler.
Aynen ya, ama o da şans işte shapes.
Her anne aynı değil.
Dün bir film izledim, bebekler doğmadan evvel anne babalarını seçiyorlardı. Böyle gösteriyorlardı bebeklere, ebeveyn adaylarını. Bebek hangisini isterse o aileye gidiyordu.
memnuniyetle izah ederim ozaman kapitalizm experi Devletten dem vuramazsin , boyle birseyin tartisma alani burasi degil o yuzden git baska tartisacak yer bul , daha debatin ne oldugunu bile bilmiyorsun daha fazla yazma bencede . thanx and have a nice day:)
Bence çok büyütüldü bu ayakkabı meselesi. Sonuçta her dakika her istediğini almıyorsunuz ki,yılda 1 kez hediye mahiyetinde alınan bir ayakkabı yüzünden bir çocuğun şımarık yada tatminsiz olacağına inanmıyorum. Değerini de bilecektir bence,sonuçta istedigi an alınmamış,hediye alınması gereken dönemde alınmış.Evet marka konusu can sıkıcı ama bizim elimizde değil bu maalesef. Her çocuk etkileniyor çevreden arkadaşlarından ve dediğin gibi sosyal ihtiyac halini alıyor. Ayrıca imkan varsa alınması gerektiğine inanıyorum. Ben orta halli bir ailenin çocuğuydum,her istediğim alınmadı,mutluydum ama hala bazen içimi burkar çok isteyip alamadığım bazı şeyler. Ha ailem okuttu beni,bir yerlere getirdi,imkanlari öyleydi kızmıyorum kesinlikle ama insanın içinde kalıyor.Özgüvenini yükselmekten değil zedelemekten bahsettim.
Çocuklar çok acımasız, kendileri gibi olmayanı anında ötekileştirebiliyorlar, dalga geçiyorlar. Bu da çocuğun özgüvenini zedeliyor bir zaman sonra malesef.
Küçük çocukları idare etmek, kandırmak kolay bu tip şeylerde ama 11-12 yaşından sonra istiyorlar, özeniyorlar. Aile olarak çocuklarımızın sosyal ihtiyaçlarını da karşılamalıyız. Ben buna maddi ihtiyaç değil sosyal ihtiyaç olarak bakıyorum sanırım biraz. Her insan bulunduğu ortamda kabul görme ihtiyacı hisseder ister çocuk olsun ister yetişkin. Ve insanlar kendileri gibi olan insanlara kabul gösterme eğilimindedir. Bu bazen maddi durum eşitliği ile olur, bazen kafa yapısı benzerliği ile, bazen eğitim denkliği ile vs.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?